Ο Θεός μιλάει μέσα από τους ζωντανούς οργανισμούς της Φύσης; (Μέρος 3ο )

Το τρίτο μέρος της από μια σειρά συγκλονιστικών άρθρων για το πώς ο Θεός μιλάει μέσα από τους ζωντανούς οργανισμούς της Φύσης και με ποιον τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να μιμηθεί τους οργανισμούς αυτούς για να γίνει όσο πιο τέλεια και ιδανική η ίδια η ζωή του!... Διαβάστε σήμερα να δείτε τι μυστικά κρύβουν ορισμένοι οργανισμοί τους οποίους αν αποκωδικοποιήσει ο άνθρωπος, η ζωή μας θα γίνει πολύ πιο όμορφη και άνετη!..

Ποιος είναι ο πρώτος δημιουργός;

«ΕΧΩ την υπόνοια», είπε ένας βιολόγος, «ότι εμείς δεν είμαστε οι φορείς νέων ιδεών όπως νομίζαμε" είμαστε απλά αυτοί που επαναλαμβάνουν».' Πολλές φορές, οι εφευρέτες επαναλαμβά­νουν μόνο εκείνο που κάνουν τα φυτά και τα ζώα για χιλιάδες χρόνια. Αυτή η αντιγραφή από ζωντανούς οργανισμούς είναι τόσο διαδεδομένη, ώστε της δόθηκε το δικό της όνομα—βιονική.



Ένας άλλος επιστήμονας είπε ότι πρακτικά όλοι οι θεμελιώ­δεις τομείς της ανθρώπινης τεχνολογίας «διανοίχτηκαν, και χρη­σιμοποιήθηκαν επωφελώς από ζωντανούς οργανισμούς, . . . προτού η ανθρώπινη διάνοια μάθει να καταλαβαίνει και να υποτάσσει τις λειτουργίες τους». Ενδιαφέρει να σημειωθεί ότι πρόσθεσε κι αυτά: «Σε πολλούς τομείς, η ανθρώπινη τεχνολογία βρίσκεται πολύ πίσω από τη φύση».

Καθώς στοχάζεστε αυτές τις πολύπλοκες ικανότητες των ζωντανών πλασμάτων, που οι εφευρέτες επιχείρησαν να αντιγρά­ψουν, μήπως φαίνεται λογικό να πιστεύετε ότι συνέβησαν μόνο από τύχη; Και συνέβησαν, όχι μια φορά μόνο, αλλά πολλές φορές και σε πλάσματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους; Δεν αποτελούν αυτά ένα είδος περίπλοκων σχεδίων που η πείρα μάς διδάσκει ότι μπορεί να είναι το προϊόν μόνο ενός ευφυέστατου σχεδιαστή; Σκέφτεστε στ' αλήθεια ότι μόνο η τύχη θα μπορούσε να δημιουργήσει εκείνο που αργότερα χρειάστηκε προικισμένους ανθρώπους να το αντιγράψουν; Nα έχετε στο νου σας αυτά τα ερωτήματα καθώς εξετάζετε τα επόμενα παραδείγματα:

ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟΣ. 



Η σύγχρονη τεχνολογία δροσίζει πολλά σπίτια. Αλλά πολύ καιρό πριν, και οι τερμίτες επίσης δρόσιζαν τα δικά τους, και ακόμη το κάνουν. Η φωλιά τους είναι στο κέντρο ενός μεγάλου χωματένιου σωρού. Απ' αυτό ανεβαίνει ζεστός αέρας προς ένα δίκτυο αεραγωγών που είναι κοντά στην επιφάνεια. Εκεί ακάθαρτος αέρας διαχέεται προς τις πορώδεις πλευρές, και καθαρός δροσερός αέρας διοχετεύεται και κατεβαί­νει μέσα σ' έναν αεροθάλαμο, στο βάθος του χωματένιου σωρού. Απ' εκεί κυκλοφορεί μέσα στη φωλιά. 

Μερικοί χωματένιοι σωροί έχουν ανοίγματα στο βάθος, απ' όπου μπαίνει καθαρός αέρας και, όταν είναι ζεστός ο καιρός, το νερό που ανεβαίνει από τα υπόγεια στρώματα εξατμίζεται, δροσίζοντας έτσι τον αέρα. Πώς τώρα, εκατομμύρια τυφλών εργατών συντονίζουν τις προσπά­θειες τους για να χτίσουν τέτοιες κατασκευές σχεδιασμένες με μεγαλοφυία; Ο βιολόγος Λούις Τόμας απαντά: «Και το απλό γεγονός ότι παρουσιάζουν κάτι σαν συλλογική νοημοσύνη είναι
ένα μυστήριο».

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ. 



Η σχεδίαση των πτερύγων των αεροπλάνων, έχει εκμεταλλευτεί στο πέρασμα του χρόνου τα συμπεράσματα των πτερύγων των πουλιών. Η καμπυλότητα των πτερύγων του πουλιού, τού δίνει την ανύψωση που απαιτείται για να υπερνι­κηθεί η προς τα κάτω έλξη της βαρύτητας. Όταν όμως ηπτέρυγα είναι στραμμένη προς τα πάνω πάρα πολύ, υπάρχει κίνδυνος να ελαττωθεί η ταχύτητα. Για να αποφύγει ελάττωση ταχύτητας, το πουλί έχει στις παρυφές των πτερύγων του σειρές από πούπουλα, που ξεπροβάλλουν καθώς αυξάνει η κλίση του φτερού (1, 2). Αυτές οι σειρές από πούπουλα διατηρούν την άντωση, συγκρατώντας το κύριο ρεύμα του αέρα από το να χωριστεί από την επιφάνεια της πτέρυγας.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό του ελέγχου του στροβιλισμού και πρόληψης της ελάττωσης της ταχύτητας είναι το ακροπτερύγιο (3), που είναι μια μικρή δέσμη από πούπουλα που μπορεί το πουλί να ανυψώσει, όπως ο άνθρωπος τον αντίχειρα του.



Στις κορυφές των πτερύγων των πουλιών και των αεροπλά­νων σχηματίζονται δίνες και δημιουργείται η οπισθέλκυση (αντί­σταση αέρος). Tα πουλιά την ελαττώνουν με δύο τρόπους. Μερικά πουλιά, όπως οι κύψελοι (πετροχελίδονα) και οι διομήδειες (άλμπατρος), έχουν μακριές, λεπτές πτέρυγες με μικρά άκρα, και αυτή η κατασκευή ελαττώνει κατά πολύ τις δίνες. Άλλα πουλιά, όπως τα γεράκια και οι γύπες, έχουν φαρδιές πτέρυγες που προκαλούν μεγάλη δίνη, αλλ' αυτό αποφεύγεται όταν τα πουλιά τεντώνουν, σαν δάκτυλα, τα πηνία στα άκρα των πτερύγων τους. Αυτό μεταβάλλει τα στομωμένα αυτά άκρα σε διάφορες στενές αιχμές που ελαττώνουν τις δίνες και την οπι­σθέλκυση (4).

Οι σχεδιαστές αεροπλάνων έχουν υιοθετήσει πολλά απ' αυτά τα γνωρίσματα. Η καμπυλότητα των πτερύγων δίνει ανύψωση. Διάφορα πτερύγια καμπυλότητας και προεξοχές χρησιμεύουν σαν μειωτήρες του στροβιλισμού ή σαν μηχανισμοί ελάττωσης της ταχύτητας. Μερικά μικρά αεροπλάνα ελαττώνουν την οπισθέλκυση στις κορυφές των πτερύγων με την εγκατάσταση επι­πέδων πλακών σε ορθή γωνία με την επιφάνεια των πτερύγων. Αλλά οι πτέρυγες των αεροπλάνων υστερούν ακόμη από τα μηχανολογικά θαύματα που βρίσκονται στις πτέρυγες των που­λιών.

ΑΝΤΙΨΥΞΗ. 



Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν γλυκόλη στα ψυ­γεία των αυτοκινήτων σαν αντιψυκτικό. Αλλά ορισμένα μικρο­σκοπικά φυτά χρησιμοποιούν την από χημική άποψη παρόμοια γλυκερόλη για να προστατευθούν από την ψύξη στις λίμνες της Ανταρκτικής. Αντιψυκτικό βρίσκεται και σε έντομα που επιζούν σε θερμοκρασίες 20° Κελσίου (4 βαθμών Φαρενάιτ) κάτω από το μηδέν. Υπάρχουν και ψάρια που παράγουν δικό τους αντιψυκτι­κό, που τα κάνει ικανά να ζουν στα παγωμένα νερά της Ανταρ­κτικής. Μερικά δέντρα επιζούν σε θερμοκρασίες 40° Κελσίου (40 βαθμών Φαρενάιτ) κάτω από το μηδέν, επειδή περιέχουν «πολύ καθαρό νερό, χωρίς μόρια σκόνης ή άλλες ακαθαρσίες, που πάνω τους μπορούν να σχηματιστούν παγοκρύσταλλοι».

ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΑΝΑΠΝΟΗ. 



Οι άνθρωποι δένουν φιάλες με οξυγόνο στη ράχη τους και παραμένουν κάτω από την επιφάνεια του νερού μέχρι μια ώρα. Ορισμένα υδρόβια σκαθάρια το κά­νουν αυτό πιο απλά και παραμένουν περισσότερο χρόνο μέσα στο νερό. Παίρνουν μια φυσαλίδα αέρα και καταδύονται. Η φυσαλίδα χρησιμεύει σαν πνεύμονας. Παίρνει διοξείδιο του άν­θρακα από το σκαθάρι και το διαχέει μέσα στο νερό, και παίρνει οξυγόνο που είναι διαλυμένο στο νερό για να το χρησιμοποιήσει το σκαθάρι.

ΡΟΛΟΓΙΑ. 



Πολύ προτού χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι τα ηλιακά ρολόγια, τα ρολόγια που ήταν μέσα σε ζωντανούς οργα­νισμούς τηρούσαν ακριβή χρονομέτρηση. Όταν είναι άμπωτη, μικροσκοπικά φυτά που λέγονται διάτομα ανεβαίνουν στην επι­φάνεια της υγρής άμμου της ακρογιαλιάς. Όταν επέρχεται πλημ­μυρίδα, τα διάτομα κατεβαίνουν πάλι στην άμμο. Αλλά και μέσα στην άμμο, στο βιολογικό εργαστήριο, χωρίς καμιά άμπωτη και ρεύμα παλιρροϊκό, τα ρολόγια τους τα κάνουν πάλι να ανεβαί­νουν και να κατεβαίνουν ταυτόχρονα με τις παλίρροιες. Οι γελασίνοι κάβουρες προσλαμβάνουν βαθύτερο χρώμα και βγαίνουν στη διάρκεια της άμπωτης, μετά γίνονται ωχροί και αποσύ­ρονται στις φωλιές τους στη διάρκεια της πλημμυρίδας. 

Στο επιστημονικό εργαστήριο, μακριά από τον ωκεανό, τηρούν ωστό­σο συγχρονισμό με την εναλλασσόμενη παλίρροια, μεταβαλλόμε­νοι σε βαθύχρωμους ή ανοιχτόχρωμους, καθώς η παλίρροια προχωρεί ή υποχωρεί. Tα πουλιά μπορούν να πετούν και την ημέρα και τη νύχτα καθώς αλλάζει η θέση των ουρανίων σωμά­των με το πέρασμα του χρόνου. Αυτά πρέπει να έχουν εσωτερικά ρολόγια για να αντισταθμίσουν αυτές τις αλλαγές. (Ιερεμίας η' 7) Έτσι από τα μικροσκοπικά φυτά ως τους ανθρώπους χτυπούν εκατομμύρια εσωτερικά ρολόγια.

ΠΥΞΙΔΕΣ. 



Γύρω στον 13ο αιώνα μ.Χ., οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν μαγνητικές βελόνες που επέπλεαν σε λεκάνες με νερό—πρωτόγονες πυξίδες. Αλλ' αυτό δεν ήταν κάτι νέο. Tα βακτηρίδια περιέχουν χορδές μαγνητικών σωματιδίων, στο κανο­νικό ακριβώς μέγεθος για να κάνουν μια πυξίδα. Αυτές τα κατευθύνουν στο περιβάλλον που αυτά προτιμούν. Μαγνητίτης έχει βρεθεί και σε πολλούς άλλους οργανισμούς—σε πουλιά, μέλισσες, πεταλούδες, δελφίνια, μαλάκια, και άλλα. Tα πειράμα­τα απέδειξαν ότι τα ταχυδρομικά περιστέρια μπορούν να επι-στρέφουν στον τόπο τους με την αίσθηση που έχουν για το μαγνητικό πεδίο της γης. Είναι τώρα γενικά αποδεκτό ότι τα αποδημητικά πουλιά βρίσκουν το δρόμο τους από τις μαγνητικές πυξίδες που έχουν στο κεφάλι τους.

ΑΦΑΛΑΤΩΣΗ. 



Οι άνθρωποι χτίζουν πελώρια εργοστάσια για να αφαιρέσουν το αλάτι από το θαλασσινό νερό. Tα μαγγρόβια δέντρα (ριζοφόρος ή μόγκλη) έχουν ρίζες που απομυζούν το νερό της θάλασσας, αλλά το διυλίζουν περνώντας το από μεμ­βράνες που του αφαιρούν το αλάτι. Ένα είδος μαγγροβίου δέντρου είναι η Αβικέννια, που χρησιμοποιεί αδένες στην κάτω επιφάνεια των φύλλων της για να απαλλάσσεται από το περίσσιο αλάτι. Tα πουλιά της θάλασσας, όπως είναι οι γλάροι, οι πελε­κάνοι, οι φαλακροκόρακες (κορμοράνοι), οι διομήδειες (άλμπατρος), οι θαλασσοδρόμοι (θαλασσοχελίδονα), πίνουν θαλασσινό νερό, και μέσω των αδένων που έχουν στο κεφάλι τους αφαιρούν το αλάτι που περισσεύει για να μην εισχωρήσει στο αίμα τους. Επίσης, οι απτηνοδύτες (πιγκουίνοι), οι θαλάσσιες χελώνες και οι θαλάσσιες ιγουάνες, πίνουν αλμυρό νερό και αφαιρούν το αλάτι που περισσεύει.

ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ. 



Περίπου 500 είδη ηλεκτρικών ψαριών διαθέτουν μπαταρίες. Το Αφρικανικό γατόψαρο (σιλουρίδη) μπορεί να παραγάγει τάση 350 βολτ. Η γιγάντια ηλεκτρική ρίνα (σελάχι) του Βόρειου Ατλαντικού παράγει παλμούς 50 αμπέρ των 60 βολτ. Tα ηλεκτροσόκ που κάνει το ηλεκτρικό χέλι της Νότιας Αμερικής έχουν μετρηθεί και βρέθηκαν ως 886 βολτ. «Έντεκα διαφορετικές οικογένειες ψαριών είναι γνωστό ότι πε­ριλαμβάνουν είδη με ηλεκτροπαραγωγικά όργανα», λέει ένας χημικός.

ΑΓΡΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ. 



Επί αιώνες οι άνθρωποι καλλιερ­γούν τη γη και περιποιούνται τα κτήνη. Αλλά πολύ πριν από τότε, τα μυρμήγκια φυλλοκόπτες ήταν κηπουροί. Για την τροφή τους παρήγαν μύκητες μέσα σε κοπρόχωμα που το έφτιαχναν από τα φύλλα και τα απορρίμματα τους. Μερικά μυρμήγκια συντηρούν αφίδες (φυτόψειρες, μελίγκρα) σαν αγροτικά τους ζώα, αρμέγουν ζαχαρώδη μελιτώματα απ' αυτές και μάλιστα χτίζουν και αποθήκες για να τα αποθηκεύσουν. Οι αμπελοβαρβιτιστές πωγωνομύρμηκες αποθηκεύουν σπόρους σε υπόγειες σποραποθήκες. (Παροιμίαι ς' 6-8) Ένα σκαθάρι κλαδεύει τα δέντρα που λέγονται μιμόζα (ονόκλεια). Ο λαγώμυς και ο αρκτόμυς, κόβουν επεξεργάζονται και αποθηκεύουν σανό.

ΕΠΩΑΣΤΗΡΙΑ. 



Ο άνθρωπος κατασκευάζει επωαστήρια για την εκκόλαψη αυγών, αλλά σ' αυτό έρχεται δεύτερος. Οι χελώνες της θάλασσας και μερικά πουλιά αφήνουν τα αυγά τους στη ζεστή άμμο για την επώαση. Άλλα πουλιά γεννούν τα αυγά τους στη ζεστή στάχτη των ηφαιστείων για επώαση. Μερικές φορές, οι αλιγάτορες [είδος κροκοδείλων] καλύπτουν τα αυγά τους μεσαπισμένες φυτικές ουσίες για να παράγουν θερμότητα. Αλλά σ' αυτό είναι ειδικό το αρσενικό του πουλιού λειόθριξ. Σκάβει μια μεγάλη τρύπα, τη γεμίζει με φυτικές ουσίες και τη σκεπάζει με άμμο. Η βλάστηση που παθαίνει ζύμωση θερμαίνει το χωματένιο σωρό, το θηλυκό πουλί λειόθριξ γεννά μέσα εκεί ένα αυγό κάθε εβδομάδα επί έξι μήνες, και σε όλο αυτό το διάστημα το αρσε­νικό πουλί ελέγχει τη θερμοκρασία, χώνοντας το ράμφος του μέσα στο χωματένιο σωρό. Προσθέτοντας ή αφαιρώντας άμμο, ακόμη και σε καιρό που οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από πολύ ψυχρές σε πολύ θερμές, διατηρεί τα επωαστήρια του σε θερμο­κρασία 33° Κελσίου (92 βαθμούς Φαρενάιτ).

ΠΡΟΩΘΗΣΗ. 



Σήμερα, όταν ταξιδεύετε με αεροπλάνο, η προώθηση γίνεται πιθανώς με προωθητικό ρεύμα. Πολλά ζώα επίσης κινούνται με προώθηση, και το έκαναν αυτό επί χιλιετίες. Το χταπόδι και το καλαμάρι υπερέχουν σ' αυτό. Ρουφούν νερό σε ένα ειδικό θάλαμο και κατόπιν, με τους ισχυρούς τους μυς, το εξωθούν, και μ' αυτόν το τρόπο προωθούνται. Επίσης, υδρο-προώθηση χρησιμοποιούν: ο ναυτίλος, οι αχιβάδες, οι μέδουσες (τσούχτρες), η λιβελούλη (σαλταμπίκος), οι προνύμφες εντόμων, ακόμη και κάποιο ωκεάνιο πλαγκτόν.

ΦΩΤΙΣΜΟΣ. 



Στον Θωμά Έντισον αποδίδεται η εφεύρεση του ηλεκτρικού λαμπτήρα. Αλλ' αυτός δεν είναι πολύ αποδοτι­κός, γιατί χάνει ενέργεια σε μορφή θερμότητας. Οι πυγολαμπί­δες, είναι πιο αποδοτικές γιατί εκπέμπουν το φως τους κατά διαδοχικά διαστήματα. Παράγουν ψυχρό φως που δεν χάνει ενέργεια. Πολλοί σπόγγοι, μύκητες, βακτηρίδια και σκουλήκια λαμπυρίζουν. Ένα σκουλήκι, η μηλονύμφη (πυραλίς της μηλιάς), είναι σαν μια μικρογραφία τρένου που προχωρεί με το κόκκινο «πρόσθιο φως» του και τα 11 λευκά ή πρασινωπά ζεύγη «παραθύρων» του. Πολλά ψάρια έχουν φώτα: το ψάρι ορθαγορίσκος (φεγγαρόψαρο), ο φρύνος (βατραχόψαρο), ο σκόπελος ο χαυλιόδους, ο αστερολέπις, για να κατονομάσουμε μερικά. Οι μικροορ­γανισμοί στα αφρισμένα κύματα του ωκεανού λάμπουν και σπιν­θηροβολούν κατά εκατομμύρια.

ΧΑΡΤΙ. 



Οι Αιγύπτιοι κατασκεύαζαν χαρτί πριν από χιλιάδες χρόνια. Παρ' όλα αυτά, υστερούσαν πολύ από τις σφήκες, τις μεγάλες Αμερικανικές σφήκες και τις κοινές βέσπες. Οι φτερωτοί αυτοί εργάτες μασούσαν σαπισμένα ξύλα, και κατασκεύαζαν έτσι ένα γκρίζο χαρτί για να χτίσουν τις φωλιές τους. Οι σφήκες κρεμούν τις μεγάλες στρογγυλές φωλιές τους από ένα δέντρο.Το εξωτερικό κάλυμμα τους αποτελείται από πολλά στρώματα σκληρού χαρτιού που χωρίζονται με αερόκενα διαστήματα. Έτσι αποτελεί μονωτικό για τη φωλιά κατά της ζέστης και του κρύου, τόσο αποτελεσματικά όσο και ένας τοίχος από τούβλα, πάχους περίπου 40 εκατοστών του μέτρου (16 ιντσών).

ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ. 



Tα μικροσκοπικά βακτη­ρίδια προηγήθηκαν από τον άνθρωπο κατά χιλιάδες χρόνια στην κατασκευή περιστροφικών μηχανών. Ένα βακτηρίδιο έχει τρι­χοειδείς προεκτάσεις στριμμένες μαζί έτσι ώστε να σχηματιστεί ένα σκληρό σπείρωμα σαν ανοιχτήρι πώματος. Το βακτηρίδιο περιστρέφει αυτό το ανοιχτήρι σαν την έλικα ενός πλοίου και προωθείται. Μπορεί ακόμη και να κάνει ανάποδα τη μηχανή του! Αλλά το πώς το κατορθώνει δεν μπορεί να κατανοηθεί πλήρως. 

Σύμφωνα με μια άποψη, το βακτηρίδιο μπορεί να φτάσει σε ταχύτητα 48 χιλιομέτρων (30 μιλίων) την ώρα, και λέγεται ότι «η φύση, πραγματικά, είχε εφεύρει τον τροχό».6 Ένας ερευνητής συμπεραίνει ότι: «Μια από τις πιο καταπληκτι­κές ιδέες της βιολογίας έχει γίνει πραγματικότητα: Η φύση έχει πράγματι κατασκευάσει μια περιστροφική μηχανή, πλήρη, με συμπλέκτη, περιστρεφόμενο άξονα, έδρανα, και περιστροφική μετάδοση κίνησης».

ΗΧΗΤΙΚΟΣ ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ. 



Ο ηχητικός ανιχνευτής των νυχτερίδων και των δελφινιών υπερβαίνει την ανθρώπινη δυνα­τότητα αντιγραφής του. Μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο, διά­σπαρτο με λεπτά σύρματα, οι νυχτερίδες πετούν ολόγυρα και ποτέ δεν αγγίζουν τα σύρματα. Tα υπερηχητικά ηχοσήματά τους προσκρούουν σ' αυτά τα αντικείμενα κι επιστρέφουν στις νυχτε­ρίδες, που κάνουν τότε χρήση ηχοεντόπισης για να τα αποφύ- γουν. Οι φώκοανες και οι φάλαινες κάνουν το Ιδιο μέσα στο νερό. Το πουλί στεατόρνις η καρίπειος χρησιμοποιεί την ηχοεντόπιση καθώς μπαίνει και βγαίνει από τις σπηλιές όπου κουρνιάζει, παράγοντας οξείς μεταλλικούς ήχους που το καθοδηγούν.

ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ. 



Υπήρχαν πολλά υποβρύχια προτού τα εφεύ­ρουν οι άνθρωποι. Tα μικροσκοπικά ακτινόζωα έχουν σταγονί­δια λαδιού μέσα στο πρωτόπλασμα τους, με τα οποία ρυθμίζουν το βάρος τους, και με αυτά κινούνται πάνω και κάτω στον ωκεανό. Tα ψάρια διαχέουν αέρια μέσα κι έξω από τη νηκτική κύστη (κύστη κολυμπήματος), αλλάζοντας έτσι την άντωσή(πλευστότητα) τους. 

Ο ναυτίλος έχει θαλάμους, δηλαδή ρυθμι­στικές δεξαμενές πλευστότητας. Με την αλλαγή των αναλογιών  νερού και αερίου σ' αυτές τις δεξαμενές, ρυθμίζει το βάθος πλεύσης. Το σήπιον (οστό σουπιάς) (το ασβεστιωμένο εσωτερικό όστρακο) της σουπιάς είναι γεμάτο με κοιλότητες. Για τον έλεγχο της πλευστότητας, το οκταποδοειδές αυτό πλάσμα αντλεί νερό από το σκελετό του και αφήνει το αέριο να γεμίσει την αδεια­σμένη κοιλότητα. Έτσι, οι κοιλότητες του οστού της σουπιάς λειτουργούν ακριβώς σαν υδροδεξαμενές σ' ένα υποβρύχιο.

ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΑ. 



Από τον 17ο αιώνα και μετά, οι άνθρωποι κατασκεύασαν θερμόμετρα, αλλ' αυτά είναι κακότεχνα σε σύ­γκριση με μερικά που βρίσκονται στη φύση. Οι κεραίες ενός κουνουπιού μπορούν να αισθανθούν μια αλλαγή θερμοκρασίας 1/160 του βαθμού του θερμομέτρου Κελσίου (1/300 Φαρενάιτ). Ο κροταλίας έχει κοιλώματα στις πλευρές του κεφαλιού του, με τα οποία μπορεί να αισθανθεί την αλλαγή 1/315 του βαθμού, του θερμομέτρου του Κελσίου (1/600 του βαθμού, Φαρενάιτ). 

Ο βόας συσφιγκτήρ αντιδρά σε 35 χιλιοστά του δευτερόλεπτου στην αλλαγή θερμότητας ενός κλάσματος θερμομετρικού βαθμού. Το ράμφος του πουλιού λειόθριξ και του πουλιού αλεκτρυονο-ταώς (μελεαγρίς της Αυστραλίας) μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά της θερμοκρασίας έως και 0,6° Κελσίου (ένα βαθμό Φαρενάιτ).

Όλη αυτή η αντιγραφή ιδιοτήτων των ζώων από τους ανθρώπους υπενθυμίζει αυτό που τονίζει η Αγία Γραφή: «Ερώτησον τώρα τα ζώα, και θέλουσι σε διδάξει· και τα πετεινά του ουρανού, και θέλουσι σοι απαγγείλει· ή λάλησον προς την γην, και θέλει σε διδάξει· και οι ιχθύες της θαλάσσης θέλουσι σοι διηγηθή».—Ιώβ ιβ' 7, 8.

Το πρώτο μέρος εδώ : http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/09/1_16.html
Το δεύτερο μέρος εδώ : http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2204.html

Πηγή : Σακκέτος Άγγελος