Φιλοσοφία, Κβαντική ή Μαγεία

Γιατί Μαγικό και όχι Φιλοσοφικό ή Κβαντικό Γεγονός *ή τούμπαλιν; Ποιά νομίζεις πως είναι η διαφορά; Επειδή στην Κβαντική χρησιμοποιούν ονόματα όπως ηλεκτρόνια, φωτόνια, νετρόνια, Κβαντικά Άλματα, Κβαντικούς συσχετισμούς; Στην αρχέγονη Μαγεία όλα αυτά δεν ξαφνιάζουν καθόλου, απλά έχουν διαφορετικά ονόματα, Μεταστοιχείωση, Μεταμόρφωση, Μετάγγιση, Μετάθεση, Εκδήλωση.

Οι αρχαίοι Αλχημιστές ή οι Φιλόσοφοι όλων των εποχών, άλλωστε δεν νοείται αλχημιστής, αν δεν είναι και φιλόσοφος, γνώριζαν από πάντα, πως είναι η ίδια ποιότητα δύναμης ή ενέργειας που βρίσκεται πίσω από τις όποιες λέξεις σήμερα χρησιμοποιούμε, για να περιγράψουμε την Φιλοσοφία, την Κβαντική ή την Μαγεία.

Είναι γεγονός πως, οι σύγχρονοι τουλάχιστον μάγοι, (άλλο είναι ο Αλχημιστής) φαντάζουν γραφικοί και σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μαγγανιστές, τσαρλατάνοι, απλά μερικοί πιο ξύπνιοι, είναι “τσαρλατάνοι μαγγανιστές, υπερφυσικού επίπεδου”.

Όχι, δεν είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσετε. Έχουν ελάχιστη προσωπική ενέργεια, την οποία τους δίνουν οι καταλήψεις τους. Ζουν στο επίπεδο του ΕΓΩ, και θεοποιούν όλα τα πεδία του, (σεξ, ναρκωτικά, ελευθεριότητα δηλ. τα κατώτερα κέντρα). Συνήθως προωθούν και ασχολούνται με την σεξουαλική μαγεία, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, τα “φτερά και πούπουλα”.

Ακίνδυνοι; Ναι, γραφικοί και γελοίοι, μόνο αν κάποιος είναι ψυλλιασμένος, διαφορετικά πίσω από μάσκες αθωότητας, ψευδοκουλτούρας, μπιχλιμπιδιών-φυλακτών-συμβόλων, ομάδων σοβαροφάνειας και μερικών, έξυπνα διαλεγμένων τσιτάτων, προσελκύουν και πιάνουν, σαν τις μαύρες ταραντούλες τα θύματα τους. Η παρομοίωση με αράχνη, δεν είναι τυχαία ξέρετε ! Διαβάσε σχετικά και δράσε. ανάλογα. Καταλαβαίνεις πως απλά μιλάμε για ΟΠ. Ο κόσμος τους είναι η Σύγχυση. Ας τους αφήσουμε εκεί όπου ανήκουν. Ας τους χαρίσουμε τον κόσμο τους. Δεν μας αφορά.



Οι σύγχρονοι “μάγοι” που το παίζουν αυθεντίες και πουλάνε, φανταστικό, υπερφυσικό και παράλογο, πόσο είναι αστείο, βλακώδες, γραφικό, να μιλάνε για λογική, αποδείξεις, και πραγματικότητα; Δυστυχώς την αυθεντία στην παλαβομάρα, την έχει ολόκληρος ο πλανήτης, αφού στην πλειοψηφία του αποτελείται από ΟΠ, δεν περισσεύει τίποτε.

Παίζει και το ανάποδο, αυτοί που μιλάνε και πουλάνε το λογικό με αποδείξεις (!) και πιστεύουν πως υπάρχει μονάχα μια πραγματικότητα (!), είναι αστείο να μιλάνε για φαντασία, υπερφυσικό, παράλογο. Ή είναι τόσο βλάκες και η βλακεία δεν κρύβεται με τίποτε, ή θεωρούν βλάκες τους πελάτες τους; Η αυθεντία ΞΕΡΕΙ τι πουλάει, έχει ΕΠΙΓΝΩΣΗ του τι κάνει, ποιός είναι και ζει, επικοινωνεί, δρα, ανάλογα.



Στην πραγματικότητα η φιλοσοφία του Ηράκλειτου, η μαγεία των Αλχημιστών, του Ζεν και η Κβαντική ελάχιστα διαφέρουν. Αν διαφέρουν. Ο κόσμος στον οποίο ζούσαν οι αρχαίοι Σουμέριοι, οι Ινδοί, οι Ινδιάνοι, οι Τολτέκοι, οι Ζουλού, οι Έλληνες φιλόσοφοι …! είναι ένας κόσμος ζωντανός, δεν είναι κόσμος αντικειμένων. Υπάρχει η ΔΥΝΑΜΗ παντού σαν Ενέργεια διασκορπισμένη και γι αυτό μπορούσαν να μιλάνε με την Δύναμη του αέρα, του βουνού, της φωτιάς, της πέτρας, της βροχής, της ομίχλης, των δέντρων.

Μια Δυναμική Ενέργεια αλληλοσυμπληρούμενη, μια δυναμική αλληλεπίδραση που βρίσκεται μονίμως σε κίνηση και δεν είναι σταθερή, στατική, παγ(ι)ωμένη. Τα πάντα ρέουν, αλλάζουν και κινούνται συνεχώς, «Τα πάντα ρει» του Ηράκλειτου “αεί γίγνεσθαι και μεταβάλλεσθαι και μη ουδέποτε το αυτό μένειν.” και το “Να ακολουθούμε την φυσική τάξη και να κυλάμε με το ρεύμα του Ταο” του Laozi. Στο κοσμολογικό τμήμα του έργου του με τίτλο ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ, ο Ηράκλειτος δηλώνει αφοριστικά πως…

Κόσμον <τόνδε> τὸν αὐτὸν ἁπάντων οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησε, ἀλλʹ ἦν αἰεὶ καὶ ἔστι καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα. (1).
 Ο κόσμος παραμένει αναλλοίωτος για όλα τα όντα και δεν είναι δημιούργημα κανενός θεού και κανενός ανθρώπου, αλλά υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα, ως πύρ αείζωον, που αναφλέγεται σύμφωνα με καθορισμένα μέτρα και αποσβένεται με καθορισμένα μέτρα.



Ο αρχαιότερος γνωστός πολιτισμός (3.800 π.κ.ε.), έβλεπε την αναζήτηση της κατανόησης του υλικού κόσμου  και της άυλης Δύναμης-Ενέργειας, σαν το ίδιο πράγμα. Οι Σουμέριοι γνώριζαν τον κύκλο των 26.000 χρόνων,την μετάπτωση των ισημεριών, τη μετάλλαξη των φυτών για την παραγωγή καρπών και ένα είχαν ένα αρδευτικό σύστημα που τροφοδοτούσε ολόκληρη την “εύφορη ημισέληνο”, την λεκάνη των ποταμών, Τίγρη και Ευφράτη.

Φτάνοντας κοντά στο 3.000 οι Έλληνες φιλόσοφοι, Απάντησαν σε ερωτήματα, Γιατί είμαστε εδώ; Τι κάνουμε με την ζωή μας; Πως να ζούμε; Ανέπτυξαν την θεωρία του Ατόμου, Μελέτησαν τις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, αναζήτησαν και βρήκαν καθολικές αρχές, ακεραίας συμπεριφοράς και στάσης ζωής.



Οι Ινδιάνοι, οι Ζουλού, οι Τολτέκοι, θεωρούσαν πως η Γη είναι ζωντανή, ένα Δυναμικό Ενεργειακό Δίκτυο και ζούσαν αρμονικά με τα βουνά, τα δέντρα, τα ζώα, τις πέτρες, τον ήλιο, την βροχή… Στήριζαν δε τις αρχές και την δράση της ζωής τους, με τρόπο που να ευχαριστούσε, την δύναμη της γης, του αέρα, του ουρανού, όλου του σύμπαντος. Οι άνθρωποι ήθελαν να γνωρίζουν πως λειτουργεί η φύση στην υλική και στην άυλη δυναμική μορφή της και όχι να την ελέγχουν ή να την εξουσιάζουν. Ήθελαν να ζουν αρμονικά μαζί της, με την ροή της και τις εναλλαγές της, σαν κομμάτι της.

Αυτό άλλαξε στους μέσους χρόνους όταν η Καθολική Χριστιανική εκκλησία στην δύση ανέλαβε θέση ανώτατης εξουσίας – έτσι γίνεται όταν οι Άψυχοι αναλαμβάνουν εξουσία – και δεν έφτανε που αποφάσιζε έτσι αυθαίρετα από μόνη της για το πως λειτουργεί ο Άυλος κόσμος, μια και αυτό ήταν φαινομενικά το πεδίο δράσης της, αλλά έλεγε και στην φυσικό κόσμο τι να κάνει και πως να συμπεριφέρεται.



Το 1543 ο Νικόλαος Κοπέρνικος είχε το θράσος, ή την εντολή, να προκαλέσει την εκκλησία λέγοντας πως,  ο Ήλιος και όχι η Γη είναι το κέντρο του Γαλαξία, χμ, αυτό το είχαν πει εκατοντάδες χρόνια πριν οι Έλληνες φιλόσοφοι (κλέψε – κλέψε) συνήθως ο κλέφτης είναι και… Η εκκλησία αντέδρασε βιαίως σε αυτή την θεωρία, απαγορεύοντας το βιβλίο, τον Κοπέρνικο, και κάθε κουβέντα για το θέμα.

Τώρα φυσικά ο Κοπέρνικος απεδείχθη πιο έξυπνος από την εκκλησία και δημοσίευσε το έργο του λίγο πριν τον παραλάβει ο θάνατος, διαφορετικά θα τον παραλάμβανε, η χριστιανική εκκλησία της αγάπης, που είναι το ίδιο. Να σημειώσω εδώ πως «Η Ιερά Εξέταση» σαν ίδρυμα της Καθολικής εκκλησίας Υπάρχει μέχρι Σήμερα Ενεργή και Ακμάζουσα, διατηρεί όλα τα αρχεία της,  μόνο που δεν χρησιμοποιεί την φωτιά πλέον αλλά πιο εξελιγμένες μεθόδους χειραγώγησης και νοητικού ελέγχου.

Κάποιοι άλλοι  φιλόσοφοι όμως, που υποστήριξαν αυτές της αρχές του Κοπέρνικου, είχαν άσχημα μπερδέματα με την εκκλησία. Ο Τζιορντάνο Μπρούνο επιβεβαίωσε το ότι ο Ήλιος και οι πλανήτες που υπάρχουν στον γαλαξία μας, είναι ένα μόνο από αυτά τα συστήματα που υπάρχουν σε ένα απέραντο Σύμπαν. Μίλησε σχεδόν για όλες τις αρχές της σύγχρονης Κβαντικής γύρω στο 1580.

Για αυτή την τρομερή βλασφημία, ο Μπρούνο φυλακίστηκε επτά χρόνια από την Χριστιανική Ιερά Εξέταση – επαναλαμβάνω, αποτελεί μέχρι και σήμερα το 2010 ενεργό τομέα της Χριστιανικής εκκλησίας- και στην συνέχεια τον έκαψαν ζωντανό το 1600, στην πλατεία των λουλουδιών, σήμερα υπάρχει εκεί άγαλμα του. Είπαμε, η ηλιθιότητα, είναι σταθερό δεδομένο αυτού του κόσμου των ΟΠ.

Ο άλλος που είχε μπλεξίματα με την εκκλησία ήταν ο Γαλιλαίος, πατέρας της σύγχρονης επιστήμης, επειδή ήταν ο πρώτος από τους σύγχρονους, που στήριξε την επιστήμη του, στην εμπειρική Παρατήρηση και στην χρήση των μαθηματικών. Είναι αυτός που επανέφερε ξανά στο προσκήνιο τον τρόπο μελέτης των αρχαίων φιλοσόφων. Λόγω αυτής του της “ανακάλυψης” στις αρχές του 16ου αιώνα, η εκκλησία έπαψε να κατέχει την “γνώση”, έχασε την αποκλειστικότητα, η μόνη εκκλησία που έχει © Γνώσης είναι οι Σαιεντολόγοι, σύγχρονο φρούτο που αναπαράγει τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, σε πλαίσιο κοπυράιτ.



Πλέον η γνώση δεν θα βασιζόταν σε δοξασίες, χριστιανικές ιεραρχίες, αυθαίρετα συμπεράσματα των ιερέων, αμόρφωτων στην πλειοψηφία τους. Αντίθετα η γνώση θα αποκτιόνταν μέσω ΦΑΝΕΡΩΝ, διαδικασιών, ερευνών, παρατηρήσεων και θα επικυρωνόταν από συμπεφωνημένες αρχές, οι οποίες έγιναν γνωστές με τον όνομα “επιστημονική μέθοδος”.

‘Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή η επιστημονική μέθοδος, αλλά… δεν είναι του παρόντος θέματος. Τον κάλεσαν και τον Γαλιλαίο, φυσικά μπροστά στην Ιερά Εξέταση, αλλά τη γλύτωσε με κατ οίκον περιορισμό στην ηλικία των 70 ετών μέχρι τον θάνατο του, γιατί ήταν αγαπημένος φίλος του Πάπα. Ο Γαλιλαίος σε σχέση με του δύο προαναφερόμενους είχε καλύτερες δημόσιες σχέσεις.

Οι επιστήμονες, δεν διάλεξαν την σύγκρουση με την εκκλησία, δεν παίζεις, δεν είναι παίξε- γέλασε, η ιερά εξέταση και τα αισχρά, απάνθρωπα βασανιστήρια της, αντί να διατυπώσουν μαθηματικούς όρους για την ύπαρξη του θεού, της ψυχής, της ανθρώπινης φύσης, της κοινωνίας, περιορίστηκαν στο να εξερευνήσουν τα μυστικά της ύλης. Η εκκλησία από την άλλη έκανε τα πάντα, για να τους εμποδίσει, να εξαπλώσουν τις “βλάσφημες ιδέες τους”, που απειλούσαν την εξουσία της. Για παρατήρησε γύρω σου, χρησιμοποιώντας την τέχνη της “παρατήρησης του ολοφάνερου” και δες μέχρι στιγμής ποιός νικάει. Επιστήμη ή εκκλησία;

Επειδή οι επιστήμονες όλοι, δεν είναι καλοί ή έμψυχοι άνθρωποι, το αντίθετο ισχύει, δεν καταφέρνουν όλοι να έχουν την Δυναμική Ενέργεια που είχε ο Πυθαγόρης, ο Ηράκλειτος, η Υπατία, έτσι έμπλεξαν την κατάσταση ακόμη χειρότερα και από την εκκλησία. Στο κάτω κάτω αμφότερες επιστήμη και εκκλησία, αποτελούνται από ΟΠ. Ο Γάλλος μαθηματικός και φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ τον 17ο αιώνα  έδωσε το δυνατότερο χτύπημα στην σχέση εκκλησίας, επιστήμης και εκεί επήλθε και το διαζύγιο.

Είπε πως το Σώμα και ο Νους δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, που στο καλό τα βρίσκουν;! Ωρολογοποιός ήταν ο Ντεκάρτ και έβλεπε τα πάντα μηχανικά και λογικά, σε πλαίσια και ανθρώπινους κανόνες. Δεν μπορούσε να καταλάβει ή να αντιληφθεί αυτό που δεν έβλεπε. Από την άλλη την εκκλησία, (όλες) την βολεύει να αερολογεί, άλλωστε σε πρόβατα απευθύνεται, η σύγκρουση επιστήμης- εκκλησίας, ήταν αναπόφευκτη, για το ποιός θα έχει στο μαντρί τα περισσότερα αρνιά.



Η Ύλη και η Δύναμη, είναι δύο διαφορετικά και ξεχωριστά μεταξύ τους πράγματα.!!! Ο Καρτέσιος διαχωρίζει τον Νου από το Σώμα και την ανθρώπινη φύση από την φύση. Παρ όλο που πίστευε πως όλα είναι έργα του θεού, εν τούτοις ο Ντεκάρτ,τα διαχώριζε. Αγαπούσε πολύ τα ρολόγια και έλεγε «εκλαμβάνω το σώμα του ανθρώπου σαν μηχανή» αυτό δημιούργησε την ψυχιατρική και την ψυχολογία που έγινε η μελέτη στης ψυχής, που κατ αυτούς, δεν υπάρχει. Εδώ έπεσε ο πέλεκυς και η επιστήμη έγινε πιο δογματική και από την εκκλησία με αποτελέσματα πολύ χειρότερα από την Ιερά Εξέταση.

Ο Μπέικον Φράνσις, Βρετανός φιλόσοφος και επιστήμονας, καθιέρωσε την σημερινή επιστημονική μέθοδο στην οποία μπορούμε να παρατηρήσουμε σχηματικά τα εξής. Υπόθεση—->Έρευνα και πειραματισμός—->εξαγωγή γενικών συμπερασμάτων—->έλεγχος των συμπερασμάτων μέσα περαιτέρω έρευνας—-> και πάνω απ όλα ικανότητα ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ και ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ.

Ο Μπέικον έκανε και ένα ολέθριο λάθος. Έλεγε πως η φύση έπρεπε να υποδουλωθεί, να εξαναγκαστεί να υπηρετήσει, και να δώσει τα μυστικά της με βασανιστήρια. Δυστυχώς αυτή η αρχή του να αποσπάσουμε από την φύση με βασανισμό και για ίδιον όφελος, τα μυστικά της, έχει δώσει στην επιστήμη μια παρεκκλιμένη κατεύθυνση. Ο Μπέικον, συνόψισε αυτή την θεώρηση του, στην γνωστή σε όλους μας φράση “ Η γνώση είναι δύναμη”.



Τον 17ο αιώνα βγήκε η ανθρωπότητα από την θεώρηση, που ήθελε το σύμπαν σαν μία ζωντανή και παλλόμενη οντότητα και περάσαμε στην θεώρηση του σύμπαντος σαν μηχανής. Ο Καρτέσιος και ο Νεύτωνας, σταθεροποίησαν (παγ(ί)ωσαν), χρησιμοποιώντας την επιστήμη και τα  μαθηματικά, αυτή την θεώρηση τους (γιατί άραγε;). Ο Καρτέσιος έβλεπε την φύση και τον άνθρωπο σαν μηχανή, το πρόβλημα είναι πως χρησιμοποίησε το μηχανικό μοντέλο σκέψης, σε ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ.

Η ιδέα πως αν καταλάβουμε τα μέρη, τα διαφορετικά συστατικά ενός συστήματος, θα καταλάβουμε πως λειτουργεί ολόκληρο το σύστημα, μπορεί να είναι καλή για ένα ρολόι. Το πρόβλημα είναι πως η φύση και ο άνθρωπος μέσα σε αυτή δεν είναι κουρδιστό παιχνίδι ή μηχανή. Κάπου εκεί τα κάνανε μαντάρα και συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Αλλά …

Ο Ηράκλειτος διαιρεί τους ανθρώπους σε κοιμώμενους και εγερμένους (οι τελευταίοι είναι οι σοφοί, οι λίγοι, οι φλογεροί, ενώ οι πρώτοι οι κοινοί άνθρωποι, η μάζα, οι πολλοί, οι παγ(ι)ωμένοι και συνήθως οι ΟΠ). Ο νόμος πού εκφράζεται από το λόγο, δηλαδή την κατανόηση των αληθών σχέσεων πού εγκαθίστανται μεταξύ των πραγμάτων, είναι στη διάθεση όλων, αλλά δεν είναι ίδιοι όλοι οι άνθρωποι, μερικοί θεωρούν αυτό το νόμο καλύτερον από άλλους δυνάμει των αντιστοίχων διανοητικών ικανοτήτων.

Όποιος θα είναι σε θέση να κατανοήσει το λόγο περισσότερο, θα προσεγγίσει την αλήθεια και την αυθεντική σοφία. Για τον Ηράκλειτο δεν είναι σοφός εκείνος πού γνωρίζει έναν μεγάλο αριθμό πραγμάτων, αλλά εκείνος πού γνωρίζει να συλλέγει καλύτερα από άλλους, τη φύση των σχέσεων πού εγκαθίστανται μεταξύ των πραγμάτων.



Η Ενέργεια συνιστά ουσιαστικά το υλικό, από το οποίο παράγονται όλα τα στοιχειώδη σωματίδια, τα άτομα και γενικά τα πάντα στον κόσμο, αλλά παράλληλα η Ενέργεια κινεί τα πάντα στον κόσμο, αποτελώντας μία αναλλοίωτη ουσία, που το συνολικό της ποσό, δεν μεταβάλλεται, με τα στοιχειώδη σωματίδια να αποτελούν παράγωγά της, όπως πιστοποιούν πάμπολλα πειράματα, ενώ ταυτόχρονα μετατρέπεται σε κίνηση, σε θερμότητα, σε φωτεινή ακτινοβολία ή σε διαφορά δυναμικού, προκαλώντας ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα.

Η Ενέργεια είναι η αιτία όλων των μεταβολών, που εκπροσωπεί μία θεμελιώδη αρχή, την αλλαγή, την άφθαρτη μεταβολή που ανανεώνει τον κόσμο και αν και αυτή καθαυτή η αλλαγή δεν αποτελεί υλικό αίτιο, ο εκπρόσωπός της, το πῦρ, συνιστά ως θεμελιώδης αρχή και την κινούσα δύναμη. Στο κοσμολογικό τμήμα του έργου του με τίτλο ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ, ο Ηράκλειτος δηλώνει αφοριστικά πως…

DK B30 Κόσμον <τόνδε> τὸν αὐτὸν ἁπάντων οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησε, ἀλλʹ ἦν αἰεὶ καὶ ἔστι καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα.

(Ο κόσμος παραμένει αναλλοίωτος για όλα τα όντα και δεν είναι δημιούργημα κανενός θεού και κανενός ανθρώπου, αλλά υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα, ως πύρ αείζωον, που αναφλέγεται σύμφωνα με καθορισμένα μέτρα και αποσβένεται με καθορισμένα μέτρα).

Επιστήμονες σαν τον Μάξγουελ, τον Νιλς Μπόρ, τον Νικολά Τέσλα, τον  Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, τον Βίλχελμ Ράιχ, τον Έρβιν Σρέντινγκερ  είπαν στους ανθρώπους.



Εξερευνήστε πολύ βαθιά μέσα στην Ύλη και αυτή θα εξαφανιστεί, θα διαλυθεί σε άπειρη Ενέργεια. Τα πάντα είναι Ενεργειακά πεδία, ακόμη και η Ύλη όπως την βλέπεις δεν υπάρχει αποτελείται από κενό χώρο που είναι γεμάτος με Ενέργεια. Το σώμα σου είναι ένα Ενεργειακό πεδίο. Μόνο η αύξηση και η ανακατεύθυνση, της Ενέργειας θα ενεργοποιήσει το δυναμικό σου.

Η φιλοσοφία γράφεται μέσα σε αυτό το μεγάλο βιβλίο – το Σύμπαν- το οποίο παραμένει πάντοτε ανοιχτό στο βλέμμα μας. Το βιβλίο αυτό δεν θα γίνει κατανοητό, εκτός αν μάθει να κατανοεί κανείς, την γλώσσα και να ερμηνεύει τους χαρακτήρες με τους οποίους έχει γραφεί. Είναι γραμμένο στην γλώσσα των μαθηματικών και οι χαρακτήρες του είναι τρίγωνα, τετράγωνα, κύκλοι και άλλα γεωμετρικά σχήματα. Δίχως αυτά περιπλανιόμαστε άσκοπα σε κάποιο σκοτεινό λαβύρινθο. –Γαλιλαίος.


Εάν η ενιαία αρχή πού εξομοιώνει όλα τα πράγματα του κόσμου είναι το γίγνεσθαι,  το φυσικό στοιχείο από το οποίο όλα τα άλλα στοιχεία αποτελούνται, είναι το πυρ. Αυτό διότι το πυρ θεωρείται ως στοιχείο αποσταθερωτικό, σε θέση να προκαλέσει εκείνη την αλλαγή πού επιτρέπει στα πράγματα να μετατραπούν από τη μια κατάσταση στην άλλη. –Ηράκλειτος
Τα ίδια είπαν και ο Πυθαγόρης, ο Παρμενίδης,  η Υπατία, όλοι οι Σοφοί φιλόσοφοι το ίδιο λένε. Διάβασε, εξερεύνησε και μάθε για την περίφημη Ενέργεια.. και ανακάλυψε, ΞΑΝΑ Ανακάλυψε τον Φιλοσοφικό ή Κβαντικό της κόσμο και οι Αλχημιστές; Μα τι άλλο είναι όποιος, ζει σύμφωνα με την φύση, κολυμπάει στην αρχέγονη θάλασσα μυστηρίου, εναρμονίζεται με την ομορφιά και τα καπρίτσια της, απολαμβάνοντας να την εξερευνεί, να την ανακαλύπτει, να την γνωρίζει, μέχρι να αποδεσμευτεί από αυτήν. Αποκάλεσε τον όπως θέλεις, προτιμώ να τον λέω “Μέγα Κατεργάρη”.


——————
Λεξησαφήνιση *


>φιλοσοφία η [filosofía]: 1. η επιδίωξη της γνώσης, η αναζήτηση της αλήθειας σχετικά με το νόημα της ζωής, την ουσία του κόσμου και τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο: Είναι η ~ επιστήμη; 2. η επιστήμη (ως σύστημα ιδεών, αντιλήψεων, πεποιθήσεων) και η διδασκαλία της γνώσης, της διερεύνησης σχετικά με το νόημα της ζωής, του κόσμου και της θέσης του ανθρώπου σε αυτόν (όπως εκφράζεται από κπ. φιλόσοφο, από κάποια σχολή ή από κάποια εποχή): Yλιστική / ιδεαλιστική / εμπειρική ~. H ~ του Mαρξ / του Kαντ / του Xέγκελ. Διδάσκω / σπουδάζω ~. ~ της Iστορίας / της Tέχνης / του Δικαίου. H ~ θεωρήθηκε από πολλούς ως μητέρα των επιστημών. || Mάθημα / έδρα / βιβλίο / φοιτητής / καθηγητής Φιλοσοφίας. (λόγ. έκφρ.) θύραθεν* ~. 3α. σύστημα αρχών που τίθεται, που λαμβάνεται ως βάση για να ερμηνευτεί ή να ταξινομηθεί κτ.: Για να καταλάβεις την ιστορία, πρέπει να μπεις στη ~ της. Ποια είναι η ~ αυτού του νομοσχεδίου; β. προσωπικός τρόπος να θεωρεί, να αντιμετωπίζει κανείς (συνολικά) τη ζωή και τα πράγματα (και οι ιδέες που απορρέουν από αυτό τον τρόπο)· κοσμοθεωρία: H ~ του είναι: Γλέντα τη ζωή, γιατί είναι σύντομη. 4. πολύπλοκη, σύνθετη σκέψη, προσεκτική διερεύνη ση: Tο πράγμα είναι απλό, δε χρειάζεται / θέλει (μεγάλη)~.
[λόγ. < αρχ. φιλοσοφία]

>φιλοσοφημένος -η -ο [filosofiménos] μππ. του φιλοσοφώ : που αντιμετωπίζει τα πράγματα μέσα από έναν ιδιαίτερο, προσωπικά συγκροτημένο τρόπο σκέψης και θεώρησης, βασισμένο στη γνώση και στην εμπειρία: ~ άνθρωπος. Φιλοσοφημένα λόγια. φιλοσοφημένα ΕΠIΡΡ. </YΡΟLΕMMA>

[λόγ. μππ. του φιλοσοφώ]

>φιλόσοφος ο [filósofos] Ο20α θηλ. φιλόσοφος [filósofos]: 1. αυτός που ασχολείται με τη φιλοσοφία, που ερευνά ή διδάσκει στην περιοχή της φιλοσοφίας: Οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Ο Πλάτων ήταν μεγάλος ~. Yλιστές / ιδεαλιστές / σκεπτικοί φιλόσοφοι. Φιλόσοφοι που ανήκουν σε διαφορετικές σχολές. 2. αυτός που, σε επίπεδο καθημερινότητας, προσπαθεί να πάρει μιαν απόσταση, να αρθεί από την αμεσότητα, την επιφανειακότητα και τη λεπτομέρεια των πραγμάτων και να τα αντιμετωπίσει εμβαθύνοντας στη σκέψη του και δίνοντας συνολικές ερμηνείες ή απαντήσεις, βασισμένες στη γνώση και κυρίως στην εμπειρία: ~ της καθημερινής ζωής.

[λόγ.: 1: αρχ. φιλόσοφος· 2: σημδ. γαλλ. philosophe < λατ. philosophus < αρχ. φιλόσοφος·λόγ. θηλ. χωρίς διάκρ. γένους]

————————————————————-


κβάντο το [kvándo] : (φυσ.) στοιχειώδες ποσό ενέργειας που συνιστά την ακτινοβολούμενη ενέργεια ενός υλικού σώματος· σύμφωνα με τη θεωρία των κβάντων τα ποσά αυτά έχουν διακεκριμένες τιμές, που καθορί ζονται από το είδος των ατόμων από τα οποία αποτελείται το υλικό σώμα που ακτινοβολεί.

[λόγ. εν. < νλατ. quanta πληθ. του λατ. quantum `πόσο;΄]

>κβαντομηχανική η [kvandomixanikí]: (φυσ.) κλάδος της μαθηματικής φυσικής που ασχολείται με την κίνηση των ηλεκτρονίων, πρωτονίων, νετρονίων και άλλων υποατομικών σωματιδίων από τα οποία απαρτίζονται τα άτομα: H ~ αποτελεί νεότερο κλάδο της φυσικής και διαφοροποιείται από την κλασική μηχανική του Nεύτωνα.

[λόγ. κβάντ(ο) -ο- + μηχανικήμτφρδ. αγγλ. quantum mechanics]

>κβαντικός -ή -ό [kvandikós] : (φυσ.) που ανήκει ή που αναφέρεται στα κβάντα: Kβαντική θεωρία.
[λόγ. < αγγλ. quantic < quant(a) = κβά ντ(ο) -ic = -ικός]

—————————————————————-


>Μαγεία η [majía] : 1α. σύνολο από μυστικιστικές γνώσεις και ενέργειες με τη βοήθεια των οποίων ο άνθρωπος πιστεύει ότι προκαλεί τη δημιουργία φαινομένων, τα οποία δε συμβιβάζονται με τους φυσικούς νόμους ή την κοινή εμπειρία: Aσχολείται με τη ~. Πιστεύει στη ~. Στις πρωτόγονες κοινωνίες η ~ αντικαθιστά τη θρησκεία. (έκφρ.) μαύρη* ~. ANT λευκή* ~. β. τα μάγια: Χρησιμοποιεί μαγείες και μαγγανείες. ΦΡ ως διά μαγείας, ξαφνικά και με ανεξήγητο τρόπο. 2. (μτφ.) α. η σαγηνευτική επίδραση που ασκεί κτ. ωραίο ή μυστηριώδες και που προκαλεί μεγάλη ευχαρίστηση· γοητεία: H ~ της τέχνης / του ποιητικού λόγου. H ακατανίκητη ~ της ελευθερίας. β. για πράγμα ή γεγονός πολύ εντυπωσιακό ή ευχάριστο: Tο φεγγάρι απόψε είναι ~. Tο ταξίδι / οι διακοπές μας ήταν ~.

[λόγ.: 1: ελνστ. μαγεία, αρχ. σημ.: `θεολογία των Μάγων΄· 2: σημδ. γαλλ. magie (στη νέα σημ.) < ελνστ. μαγεία& σημδ. γαλλ. enchantement]                                   

μάγος ο [máγos] θηλ. μάγισσα η [májisa]μόνο στις σημ. 1, 2 : 1α. αυτός που ασχολείται συστηματικά με τη μαγεία στα πλαίσια μιας πρωτόγονης κοινωνίας: Ο ~ της φυλής. ~ γιατρός. || (οικ.) ~ είσαι;, ως καταφατική απάντηση σε ερώτηση ή κρίση που θεωρείται αυτονόητη: Kόπηκες στα Mαθηματικά; -~ είσαι; β. (συνήθ. θηλ.) αυτός που ξέρει και κάνει μάγια: Πήγε σε μια γριά μάγισσα να του λύσει τα μάγια. Kατά το Mεσαίω να οι μάγισσες και οι αιρετικοί θανατώνονταν στην πυρά. ΦΡ κυνήγι μαγισσών, για αναζήτηση ανύπαρκτων ενόχων. 2. (μτφ.) α. αυτός που προσελκύει ή γοητεύει με τις ιδιότητες, ιδίως με την ομορφιά του: Mάγισσα Θεσσαλονίκη. || (επέκτ.) ταχυδακτυλουργός. β. αυτός που είναι πολύ ικανός ή αποτελεσματικός σε κτ., ώστε να προκαλεί το θαυμασμό: Ένας ~ της πολιτικής / της διπλωματίας. Είναι ~ στο βιολί. (έκφρ.) μαθητευόμενος* ~. 3. ιερέας σε ορισμένους ανατολικούς λαούς κατά την αρχαιότητα: Οι ιερείς των Bαβυλωνίων λέγονταν μάγοι. || Οι τρεις Mάγοι, που κατά το Ευαγγέλιο προσκύνησαν το νεογέννητο Xριστό: Οι τρεις Mάγοι με τα δώρα*και ως έκφραση.

[ελνστ. μάγος, αρχ. σημ.: `Πέρσης ιερέας που ερμήνευε τα όνειρα΄· μσν. μάγισσα < μάγ(ος) -ισσα]

>μαγγανεία η [maŋganía]  : 1. είδος μαγείας που χρησιμοποιεί μυστηριώδεις μεθόδους και απευθύνεται σε κακοποιές δυνάμεις για την επίτευξη ορισμένου σκοπού, συνήθ. βλαπτικού. 2. (πληθ.) τα μέσα ή οι ενέργειες που χρησιμοποιούνται για τη μαγγανεία: Kάνει / χρησιμοποιεί κάποιος διάφορες μαγγανείες.

[λόγ. < αρχ. μαγγανεία`μαγικό κόλπο΄]

Από το λεξικό της κοινής νεοελληνικής.

Πηγή : terrapapers.com