ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ
Στο βιβλίο Ηoly Blood, Holy Grail, οι συγγραφείς υποστηρίζουν πως, ενώ ο Παολί υπήρξε ένας ανεξάρτητος ερευνητής, οι ντε Σαιντ και Ντελόντ φαίνεται πως ήταν μέλη του Ναού της Σιών και πως με το έργο τους δεν είχαν την πρόθεση να αποκαλύψουν μυστικά αυτής της ομάδας, αλλά απλώς ήθελαν να ξεσηκώσουν κύματα περιέργειας, αμφισβήτησης και μυστηρίου, προετοιμάζοντας το πνευματικό έδαφος στη Γαλλία για τις πολιτικές και θρησκευτικές επαναστάσεις, που ετοιμάζει για το μέλλον η οργάνωση τους. Όσο για τον αρχιεπίσκοπο Λεφέβρ, οι συγγραφείς δεν βρίσκουν κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει τη σχέση του με τον Ναό της Σιών. απορρίπτουν επίσης όλες τις εξωγήινες υποθέσεις, αντικαθιστώντας τες με τη δική τους εκδοχή, ότι δηλαδή η μυστική αυτή οργάνωση κατάγεται από τον Ιησού και την ανεπίσημη γυναίκα του, τη Μαρία τη Μαγδαληνή.
Αξίζει να σημειώσουμε στο σημείο αυτό πως οι υποτιθέμενες σχέσεις του Ιησού και της Μαδγαληνής δεν αποτελούν δημιούργημα των συγγραφέων, αλλά περιγράφονται στα Ευαγγέλια των Γνωστικών. Είναι επίσης γνωστό πως η αποχή από το σεξ θεωρούνταν από τους Εβραίους εκείνης της εποχής ως εκκεντρικότητα. Τέλος, ο Ιησούς αποκαλείται στα Ευαγγέλια "Ραβί", τη στιγμή που κανείς δε θα μπορούσε να ονομαστεί έτσι στην αρχαία Ιουδαία, αν δεν ήταν παντρεμένος. Όλες αυτές οι απόψεις έχουν συζητηθεί κατά καιρούς από πάρα πολλούς φιλελεύθερους χριστιανούς θεολόγους.
Το παράξενο είναι όμως πως, διαβάζοντας κανείς το βιβλίο, αρχίζει και υποψιάζεται κάποια πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, αν κάποια συγκεκριμένα βιβλία στη Γαλλία προπαγανδίζουν το Ναό της Σιών, δεν θα μπορούσε άραγε κι αυτό να έχει τον ίδιο στόχο; Κι άραγε, γιατί συγγραφείς όπως ο ντε Σαιντ παρασύρονται τόσο πολύ σε ζητήματα, που μοιάζουν να είναι μακριά από κυρίως θέμα τους; πρόκειται μήπως για κάποια τακτική παραπλάνησης; Γιατί οπωσδήποτε, ένα ολόκληρο κεφάλαιο για την Αρκαδία δεν φαίνεται να έχει και μεγάλη σχέση με το σενάριο Ιησούς - Μαδγαληνή.
Τέλος, οι τρεις συγγραφείς κατάφεραν να αποκτήσουν μια αποκλειστική συνέντευξη κάποιου μέλους του Ναού της Σιών, ο οποίος μάλιστα παραδέχτηκε πως ήταν Μεγάλος Διδάσκαλος της οργάνωσης. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν άλλος από τον Πλαντάρ ντε Σεντ Κλαιρ, συν-διευθυντή της Επιτροπής της Δημόσιας Υγείας της γαλλικής κυβέρνησης, από όπου εκδιδόταν το περιοδικό Circuit. Στη συνέντευξη ο Πλαντάρ δεν παραδέχτηκε αλλά ούτε και επιβεβαίωσε τη θεωρία τους για την καταγωγή του από τον Ιησού και τη Μαγδαληνή. Όσο για το θησαυρό του Σονιέρ, εξήγησε πως ήταν ¨πνευματικής" και όχι "υλικής" φύσης και πρόσθεσε πως αυτός "ανήκει στο Ισραήλ" και θα επιστραφεί εκεί στον "κατάλληλο χρόνο".
Το 1986 οι Μπέιγκετ, Λίκνολν και Λέιγκ εκδίδουν το Messianic Legacy, ένα βιβλίο που επιχειρεί να υποστηρίξει τη θεωρία τους περί γραμμής αίματος Ιησού - Μαγδαληνής με πιο πολλές αποδείξεις, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν υποθετικές. Ο Πλαντάρ, εν τω μεταξύ, τους είχε δώσει κάποιες ακόμη συνεντεύξεις, ήταν όμως όλες σκοτεινές και γεμάτες υπονοούμενα. Τέλος, εντελώς ξαφνικά, τους ανακοίνωσε πως δεν μπορούσε να μιλήσει άλλη φορά, επειδή είχε παραιτηθεί από τη θέση του Μεγάλου Διδασκάλου της οργάνωσης. Η πόρτα λοιπόν είχε κλείσει. Παρ' όλα αυτά, οι τρεις συγγραφείς, παρακινημένοι από κάποια μισόλογα του Πλαντάρ, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ο Ναός της Σιών δεν ήταν αποκλειστικά γαλλο-αυστριακής προέλευσης, αλλά είχε πανίσχυρες διασυνδέσεις στην Αγγλία και στην Αμερική και συνδεόταν με την τραπεζική βιομηχανία - γεγονός που θυμίζει την θεωρία του Πάολι.
Γι' αυτούς όμως που βρίσκουν τη διεθνή τραπεζική συνωμοσιολογία κοινή και τετριμμένη, υπάρχει πάντα η εναλλακτική λύση του Μισέλ Λαμύ από το βιβλίο του Jules Verne: Initiate et Initiateur. Σύμφωνα με τον Λαμύ, ο Ιούλιος Βερν ήταν όχι μόνο ιδρυτής του Ναού της Σιών, αλλά και ο ιδρυτής των Νέων Βαυαρών Ιλλουμινάτων και πως ο Ναός δεν ήταν παρά μια προκάλυψη των Ιλλουμινάτων, Η πολιτική του Ναού, σύμφωνα με το συγγραφέα, ήταν σαφώς "αριστοκρατικο-αναρχική"(!), δηλαδή νιτσεϊκή, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τους χαρακτήρες των έργων του Βερν.
Τέλος, το πραγματικό μυστικό που αποκαλύφτηκε τυχαία στο Ρεν-Λε-Σατώ από τον πατέρα Σονιέρ ήταν πως η Γη είναι κούφια και πως η εκκλησία φιλοξενούσε μια μυστική πόρτα, που οδηγούσε βαθιά μέσα στη Γη (θυμηθείτε πως τα διηγήματα του Βερν αναφέρονται συνέχεια σε συναφή θέματα). Στην πραγματικότξητα, όπως υποστηρίζει ο Λαμύ, κανείς δεν έχει βρει ακόμα τη μυστική είσοδο σ' αυτήν την τόσο παράδοξη εκκλησία της Ευρώπης. Φυσικά και η επιγραφή στην είσοδο του ναού του Σονιέρ που λέει "αυτό είναι ένα τρομερό μέρος" σημαίνει πάρα πολλά για τους ερευνητές...
Υπήρχαν επίσης πολλές περίεργες λεπτομέρειες στις ζωγραφικές αναπαραστάσεις του εσωτερικού της εκκλησίας, όπως, για παράδειγμα, αυτή πουπαριστάνει μια ομάδα συνωμοτών(;), οι οποίοι μετακινούν το Μεσσία από τον τάφο Του μέσα στη νύχτα. Ο ίδιος ο Σονιέρ, που όπως έχουμε ήδη πει ήταν ο ζωγράφος των αναπαραστάσεων, ήταν μέλος της Ερμητικής Αδελφότητας του Φωτός στο Παρίσι, μιας μυστικής ομάδας που κατά καιρούς φιλοξένησε τον Άλιστερ Κρόουλι και τον Ζεράρ Ανκώς, που με ψευδώνυμο "Παπύς" έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία αποκρυφισμού...
ΟΙ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΙ, ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ, Η "ΜΑΥΡΗ ΠΑΝΑΓΙΑ" ΚΑΙ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
Το βιβλίο Holly Blood, Holly Grail ισχυρίζεται πως η παράξενη εκκλησία στο Ρεν-λε-Σατώ (που παρεμπιπτόντως βρίσκεται πολύ κοντά σ' ένα παλιό οχυρό των Ναϊτών Ιπποτών) κτίστηκε από τον εκκεντρικό πατέρα Σονιέρ και είχε χρηματοδοτηθεί από τον αρχιεπίσκοπο Φερδινάνδο των Αψβούργων, παρ' όλες τις φήμες που λεν ότι όλα εκείνα τα χρήματα που ξόδευε ο Σονιέρ ήταν δικά του.
Εκατό χρόνια πριν ο αυτοκράτορας Ιωσήφ των Αψβούργων είχε νομιμοποιήσει τον Ελευθεροτεκτονισμό στην Αυστρία, είχε καταργήσει τα καθολικά και τα είχε αντικαταστήσει με πιο σύγχρονα και λαϊκά σχολεία. Ήταν ακόμα ο "ήρωας" του Μπετόβεν στο πρώτο μουσικό του έργο Emperor Joseph Cantata, στο οποίο αποκαλείται "αυτός που φέρνει το φως", αλλά και "το εχθρικό σκοτάδι και τη δεισιδαιμονία". Σύμφωνα με τον Σόλομον, το βιογράφο του Μπετόβεν, οι Ιλλουμινάτοι τον είχαν πληρώσει για να συνθέσει τη μουσική αυτήν προπαγάνδα για τον "Πεφωτισμένο Μονάρχη".
Το βιβλίο φυσικά περιέχει και κάποιες γενεαλογίες, που υποδηλώνουν πως οι Αψβούργοι είναι απόγονοι του Ιησού και της Μαγδαληνής. Παρ' όλα αυτά η σύνδεση αυτή γίνεται μέσω του Νταγκομπέρ και της Μεροβιγγιανής Δυναστείας, οπότε κατ' επέκταση, αν πιστέψουμε τις απόψεις του ντε Σαιντ, οι Αψβούργοι είναι απόγονοι των αρχαίων Εβραίων, καθώς επίσης και των εξωγήινων από τον Σείριο(!). Ανεξάρτητα από το αν κάποιος δέχεται ή όχι την εξωφρενική αυτήν άποψη, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός πως οι Αψβούργοι κράτησαν τους τίτλους τιμής των βασιλέων της Ιερουσαλήμ για περίπου 800 χρόνια!
Ο τελευταίος απόγονος των Αψβούργων, Ότο, είναι Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας στην Αμερική, μιας οργάνωσης που παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εργάζεται για την ενοποίηση όλων των ευρωπαϊκών εθνών. Είναι επίσης μέλος της πασίγνωστης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, πράγμα που τον συνδέει με τον πρίγκιπα της Ολλανδίας Μπέρνχαρντ, τον ιδρυτή της Λέσχης, που -σύμφωνα με τους Μπέιτζεντ, Λίνκονλ και Λέιγκ- κατάγεται από τη Μεροβιγγιανή Δυανστεία κι από εκεί είτε από τον Ιησού είτε από τους γνωστούς πια εξωγήινους. Από την άλλη μεριά, ο Ότο ανήκει στο Τάγμα των ιπποτών της Μάλτας, μια από τις σημαντικότερες καθολικές μυστικές εταιρίες. Είναι ενδιαφέρον επίσης πως ο Άγγλος δημοσιογράφος Γκόρντον Τόμας ισχυρίζεται στο βιβλίο του The Year of Armageddon πως οι Ιππότες της Μάλτας υπηρετούν ως αγγελιοφόροι μεταξύ του Βατικανού και της CIA.
Είναι λοιπόν φανερό πως κατά κάποιον τρόπο το Βατικανό, στην προσπάθεια του να επιτεύξει κάποιους πολιτικο-οικονομικούς στόχους, χρησιμοποιεί το Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας καταδικάζοντας όλες τις άλλες μυστικές ομάδες όπως οι Ιλλουμινάτοι, το Ο.Τ.Ο., η ερμητική Αδελφότητα του φωτός, ο Ναός της Σιών κα. Όλες αυτές οι απόκρυφες ομάδες φαίνεται να περιλαμβάνουν στα συστήματα τους συγκεκριμένες ιδέες των Σούφι και των Γνωστικών, που κατηγορήθηκαν ως αιρέσεις από την Επίσημη Εκκλησία. Ο σκοπός όλων αυτών των ομάδων από την άλλη φαίνεται να είναι η αντικατάσταση του Βατικανού με κάποιες μορφές μυστικιστικού χριστιανισμού με ευδιάκριτους τόνους Γνωστικισμού.
Στο βιβλίο του The Cult of Black Virgin, ο Ίαν Μπεγκ προτείνει μια σκοτεινή εκδοχή του μύθου. Σύμφωνα με το βιογραφικό του σημείωμα στην τελευταία σελίδα του βιβλίου μαθαίνουμε πως ο Μπεγκ υπήρξε παλαιότερα δομινικανός καλόγερος και ασχολείται τώρα με γιουνγκιανή ψυχοθεραπεία, γεγονός που αποτελεί ένα δελεαστικό υπόβαθρο για έναν άνθρωπο που έγραψε το πιο περίεργο, φιλοσοφικό βιβλίο για το Ναό της Σιών. Ο Μπεγκ ασχολείται κυρίως με ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια της ευρωπαϊκής αρχαιολογίας : την ύπαρξη περίπου 400 αγαλμάτων της Παρθένου Μαρίας σε διάφορους ναούς ανά τον κόσμο, όπου η Παναγία παρουσιάζεται μαύρη και με νεγροειδή χαρακτηριστικά (η Μαύρη Μαντόνα).
Θα πρέπει να προσθέσουμε εδώ πως τα αγάλματα αυτά σίγουρα δεν αποτελούν έργο προπαγάνδας, αφού τα περισσότερα βρίσκονται σε εκκλησίες της Ευρώπης εδώ και εκατοντάδες χρόνια, κάποιες από τις οποίες υπάρχουν από την εποχή της γέννησης του Χριστιανισμού. Και δεν είναι παράξενο που ο Μπεγκ αποδίδει τις Μαύρες Μαντόνες στο Ναό της Σιών, του οποίου υπολογίζει τη γέννηση την ίδια περίπου χρονολογία με τους συγγραφείς του Holy Blood, Holy Grail.
Γιατί όμως οι οπαδοί του Ναού της Σιών τριγυρνούσαν σε όλη την Ευρώπη και τοποθετούσαν τις Μαύρες μαντόνες στις εκκλησίες; Αν ήθελαν να προπαγανδίσουν την ιδέα πως ο "εκλεκτός λαός του Θεού" προερχόταν από τη μαύρη φυλή, δεν θα μπορούσαν άραγε να παρουσιάσουν τον Ιωσήφ και τον Ιησού ως μαύρους; Ο Μπεγκ δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει σ΄αυτές τις τόσο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Στην πραγματικότητα δεν δίνει καμία απάντηση στο βιβλίο του, το οποίο είναι γεμάτο περίεργες ερωτήσεις. Ξοδεύει σελίδες επί σελίδων παραθέτοντας γνωστά επιχειρήματα σχετικά με το ότι οι Μαύρες Μαντόνες ήταν αρχικά είδωλα της Ίσιδας, της αιγυπτιακής θεάς, την οποία ο χριστιανισμός απορρόφησε. Φυσικά, δεν δίνει καμία εξήγηση για το γεγονός πως κάποιες από τις Μαύρες Μαντόνες δημιουργήθηκαν τους τελευταίους αιώνες και δεν είχαν εισαχθεί από την Αίγυπτο.
Ο Μπεγκ στην συνέχεια μας προσφέρει μια εξαιρετικά τρυφερή εκδοχή της θεωρίας του Γιουνγκ για την ψυχή (anima) -το ιδανικό του θηλυκού που υπάρχει μέσα σε κάθε αρσενική ψυχή- και διηγείται μια σειρά από μύθους, στους οποίους η Ίσιδα και η Μαρία Μαγδαληνή λειτουργούν ως ενσαρκώσεις της anima. Κι ενώ υπαινίσσεται τη θεωρία πως η Μαγδαληνή υπήρξε σύζυγος του Ιησού, πουθενά στο βιβλίο του δεν το γράφει ξεκάθαρα. Υπονοεί επίσης πως οι Μαύρες Μαντόνες δεν έχουν καμία σχέση με την Παναγία, αλλά είναι στην πραγματικότητα αναπαραστάσεις της Μαρίας της Μαγδαληνής, μια όψη της anima, η οποία, σύμφωνα με τις υποθέσεις του, είναι σημαντικότερη στο δυτικό άνθρωπο από το αρχέτυπο της Παρθένου. Πολλά συμπεράσματα του βασίζονται στα Ταρώ, για τα οποία ο Μπεγκ ισχυρίζεται πως πρόκειται για τον βασικότερο οδηγό στα εσωτερικά μυστήρια του Ναού της Σιών.
Τέλος ο συγγραφέας κάνει δύο πολύ ισχυρές αποδείξεις ; χρειάζεται να κατανοήσουμε τον Γιουνγκ και το Σουφισμό. Κατά κάποιον τρόπο, υποστηρίζει, ο Γιουνγκ θεωρούσε τον Γνωστικισμό και τους Σούφι -για κάποιους ο ανατολικός κλάδος του Γνωστικισμού- ως τα βασικά κλειδιά για τις Μαύρες μαντόνες και την υπέρτατη αποστολή του Ναού της Σιών στον πλανήτη Γη.
Κάποιες λεπτομέρειες του βιβλίου υπαινίσσονται πως ο Μπεγκ δεν μιλάει σαν παρείσακτος, αλλά ως ενεργό μέλος των μυστηρίων του Ναού. Είναι επίσης ενδιαφέρον πως σε κάποιο σημείο αναφέρει ότι ο Πλαντάρ δεν είναι πια Μέγας Διδάσκαλος του Ναού και πως η ταυτότητα του νέου Μεγάλου διδασκάλου δεν είναι συνετό να αποκαλυφθεί.
Το πιο πρόσφατο βιβλίο στο παράξενο αυτό ζήτημα είναι το Genesis του Ντ. Γουντ. Ο Γουντ είναι το είδος εκείνο του συγγραφέα που ασχολείται συνήθως με τις ενεργειακές γραμμές Λέι και έχει καταγράψει ενεργειακά ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή γύρω από το Ρεν-Λε-Σατώ. Εκείνο που ανακάλυψε ο Γουντ είναι πως η εκκλησία τη Αγίας Μαδγαληνής συνδέεται, με έναν περίπλοκο τρόπο, με κάθε κύρια εκκλησία ή αρχαίο μεγαλιθικό μνημείο της ευρύτερης περιοχής και πως όλες αυτές οι γραμμές σχηματίζουν ένα σχήμα, που ο ίδιος το ονομάζει "ο κόλπος της Νουτ"(!), της αιγυπτιακής θεότητας του Ουρανού. Είναι αλήθεια πως το σχήμα πολύ λίγη ομοιότητα παρουσιάζει με "κόλπο" και πως οποιοσδήποτε χαρτογράφος μπορεί να συνδέσει εφτά διαφορετικά σημεία με γραμμές Λέι, αρκεί να χρησιμοποιήσει έναν μικρό σχετικά χάρτη και ένα χοντρό μολύβι.
Είναι αδύνατο να δώσουμε μια κατανοητή εξήγηση σε όσα υποστηρίζει το Genesis για τον ίδιο πάνω κάτω λόγο που δεν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε τους πίνακες του Νταλί σε έναν ορθολογιστή. Ακούστε λοιπόν τι ακριβώς υποστηρίζει. Η Ίσις και η Νουτ είναι οι δύο όψεις της Μητέρας - Θεάς και για κάποιους λόγους οι Ναΐτες Ιππότες, που είχαν κατηγορηθεί για σοδομισμό, έκοβαν τα γεννητικά όργανα τους και τα φυλούσαν σε ειδικά δισκοπότηρα(!). Και το γεγονός αυτό αποδεικνύει με κάποιο -μαγικό- τρόπο πως η Γαλλία υπήρξε αποικία των ατλάντων και πως το ανθρώπινο είδος -ολόκληρο και όχι μόνο οι βασιλικές οικογένειες- απέκτησε εν μέρη εξωγήινη φύση από τότε που οι Διαστημικοί Αδελφοί μας παρουσιάστηκαν ως Θεοί στο βιβλίο της Γέννησης, ειδικοί στη γενετική μηχανική κλπ.
"Το διαστημόπλοιο της Ίσιδας", γράφει ο Γουντ, "βρισκόταν στον αστερισμό της Αργούς". Συγκεκριμένα, στην Αίγυπτο ο αστερισμός αυτός ονομαζόταν Σόθις ή Σοθ-Ίσις (πληροφορία που κάθε έντιμος μελετητής έχει καθήκον να συνδέσει με την περίεργη λαβκραφτική μυθολογία του Φανταστικού). Κι ακόμη, στους αιγυπτιακούς μύθους το όχημα αυτό αντιπροσώπευε το θηλυκό όργανο της Δημιουργίας. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν πως η Κιβωτός των Ισραηλιτών δεν ήταν παρά απομίμηση της Κιβωτού της Ίσιδας.
Τελειώνοντας, ας προσθέσουμε πως ο διαβόητος Άλιστερ Κρόουλι -που ήταν μέλος της Ερμητικής Αδελφότητας του Φωτός, στην οποία ανήκε και ο Σονιέρ- πίστευε πως ο αστρολογικός προορισμός του κόσμου είναι η εμπειρία της αναβίωσης της λατρείας του Νουτ. Η Νουτ ήταν μια μαύρη θεά, ακριβώς όπως οι Μαύρες Μαντόνες του Μπαγκ. Ο ντε Σαιντ είχε υπονοήσει στο βιβλίο του πως το κεφάλι του σατανά το θυρεό του Στενάι είναι ένα πολύ βασικό στοιχείο στο μυστήριο του Ναού της Σιών.
ΕΝΑ ΑΛΥΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
Το ζήτημα του Ναού της Σιών δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν τόσα ακόμα στοιχεία και αναλύσεις, που θα μπορούσαμε να γεμίσουμε ένα ολόκληρο βιβλίο. Εμείς εδώ απλώς παρουσιάσαμε τη βασική ιστορία και τα κομβικά σημεία ενός ιστού, που δεν φαίνεται να τελειώνει σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο. Γνωρίσαμε μόνο το περίγραμμα της σκιάς, που απλώνεται πίσω από το μυστήριο του Ναού της Σιών.
Κοιτάζοντας τώρα πίσω, έπειτα από όλα αυτά τα στοιχεία και τις πληροφορίες που παρατέθηκαν παραπάνω, έχει κανείς την εντύπωση πως απογειώνεται σε μια παράξενη, δαιδαλώδη πτήση μέσα σε λαβύρινθους από ψέματα και αλήθειες, σκοτεινούς μύθους και πραγματικά γεγονότα. Όσο για το τι θα επιλέξει ο καθένας να πιστέψει και τι όχι, αυτό επαφίεται στην προσωπική προτίμηση και τις εμμονές του καθενός. Παρ' όλα αυτά, το μυστήριο του Ναού της Σιών αποτελεί μια τόσο γοητευτική ιστορία, που είναι δύσκολο για κάποιον να τη βγάλει τελείως από το κεφάλι του.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΣΙΩΝ
Σύμφωνα με τα "μυστικά αρχεία της Σιών", κάθε υποτιθέμενος Μεγάλος Διδάσκαλος του Ναού της Σιών έπαιρνε το όνομα "Ιωάννης" κατά τη διαδοχή του. Ένας από του Μεγάλους Διδασκάλους στη λίστα μάλιστα, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και ζήλο για τον ιωάννη τον Βαπτιστή. Άλλος ένας Μεγάλος Διδάσκαλος, ο Ισαάκ Νεύτων, απορροφήθηκε τελείως από το κείμενο της Αποκάλυψης, που αποδιδόταν τότε στον ευαγγελιστή Ιωάννη(!). Αν πιστέψει κανείς λοιπόν τα περίφημα "μυστικά αρχεία", οι παρακάτω προσωπικότητες υπήρξαν Μεγάλοι Διδάσκαλου της Μονής της Σιών :
Ρενέ Ντ' Ανζού (1418-1480): Υπήρξε ο κυριότερος υποκινητής κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, αφού τα κείμενα και η επιρροή του ήταν αυτά που ώθησαν τον Κόσιμο των Μεδίκων στη δημιουργία των κέντρων του εσωτερισμού και των ερμητικών αρχών. Ο μύθος αναφέρει πως ο Ντ' Ανζού ήταν απόγονος της Άννας, της κόρης του Ιωσήφ από την Αριμαθεία, ο οποίος μετέφερε τη "γραμμή αίματος" του Δαβίδ στη δυτική Γαλλία. Ο Ντ' Άνζού υπήρξε ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους της Ευρώπης, αλλά μετά την αποτυχημένη εκστρατεία του στην Ιταλία, όλοι τον θυμούνται ως έναν από τους πάτρωνες των τεχνών και μανιώδη συλλέκτη βιβλίων. Σημαντικός υπήρξε και ο ρόλος του στην αναβίωση της Αρκαδίας στα τέλη του 15ου αιώνα.
Νίκολας Φλάμελ (1330-1418):
Γνωστός αλχημιστής που έζησε στο Παρίσι, ο οποίος ισχυριζόταν πως ονειρεύτηκε ένα απόκρυφο βιβλίο (το οποίο τελικά και βρήκε), που κατάφερε να το αποκωδικοποιήσει με τη βοήθεια των Εβραίων μυστικιστών της Καμπαλά. Το 1382 ο Φλάμελ ανακοίνωσε πως είχε εκπληρώσει το Μέγα Έργο των Αλχημιστών κι άρχισε να κάνει ασυνήθιστα μεγάλες δωρεές σε εκκλησίες.
Σάντρο Φιλιπέπι (1483-1510): Ο περίφημος αναγεννησιακός ζωγράφος Μποτιτσέλι. Ο πίνακας του Άνοιξη
αποτελεί ένα σύμπλεγμα νεοπλατωνικής αλληγορίας, βασιζόμενος σε κάποιος στίχους του Πολιτιανού. Ο Ερμής, που είναι η Λογική, αρπάζει φρούτα από ένα δέντρο, δείχνοντας πως η λογική του νεαρού Λορέντζο θα καρποφορήσει αν ενωθεί με τον ανθρώπινο πολιτισμό. Οι τρεις Χάριτες που χορεύουν είναι η Λάμψη, η Νεότητα και η Ευτυχία ή Χάρη και αποτελούν μια τριαδικότητα, που αναφέρεται στα Χριστιανικά Μυστήρια. Την ίδια στιγμή συνδέονται με την Αφροδίτη, η οποία αποτελεί ισοδύναμο των τριών Χαρίτων. Πάνω από το κεφάλι της Αφροδίτης, ο έρωτας σημαδεύει τις τρεις Χάριτες, οι οποίες θα πρέπει να φτάσουν στο Θεό μέσω της Αγάπης. Από την άλλη μεριά, ο Ζέφυρος, ο Δυτικός Άνεμος, φυσάει από τη μεριά της Δύσης του ηλίου μαζί με τη νύμφη Φλώρα, η οποία μεταμορφώνεται σε αιθέρια θεά μέσα στο λουλουδιασμένο φόρεμα της. Μια εικόνα της Άνοιξης, που όμως συμβολίζει την αφύπνιση της αγάπης του Θεού, μέσω του ανθρώπινου πολιτισμού.
Λεονάρντο ντα Βίντσι (1510-1591):
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Έρικ Λέρνερ, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, άνθρωπος με πολλές γνώσεις, είχε δεχτεί με μεγάλο ενθουσιασμό τις απόψεις του Νικολά της Κούζα (σχετικά με ένα σύμπαν δίχως όρια στο χώρο και χωρίς αρχή και τέλος στο χρόνο), ως επιβεβαίωση της απόρριψης των απαρχαιωμένων "Φαρισαίων'. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι έθεσε τα θεμέλια μιας επιστημονικής αρχής, καθ' όλα επίγειας, που δεν βασιζόταν σε θρησκευτικά κείμενα ή φιλοσοφίες. Στο πρόσωπο του, ο τεχνίτης, ο επιστήμονας και ο εφευρέτης συγχωνεύονται μέσα σε μία και μόνο μονάδα.
Το άγαλμα του ντα Βίντσι που επιβίωσε στο χρόνο, είναι το άγαλμα του Ιωάννη του Βαπτιστή που βρίσκεται στην Φλωρεντία, για το οποίο συνεργάστηκε με τον γνωστό νεκρομάντη και αλχημιστή Τζ. Φρ. Ρούστιτσι. Και ο τελευταίος πίνακας τους έχει τίτλο Ιωάννης ο Βαπτιστής, όπου τον παρουσιάζει με το αινιγματικό χαμόγελο που γνωρίζουμε από τη Μόνα Λίζα, να δείχνει με το δείκτη του δεξιού χεριού του ψηλά. Η λεπτομέρεια αυτή στα έργα του είναι ένα σημάδι που συνδέεται πάντοτε με τον Ιωάννη. Στο έργο του Το Προσκύνημα των Μάγων, ένα πρόσωπο στέκεται στις εναέριες ρίζες μιας χαρουπιάς -το δέντρο του Ιωάννη, σύμβολο του εξιλαστήριου αίματος- κάνοντας την ίδια χειρονομία, η οποία σημαίνει "θυμηθείτε τον Ιωάννη".
Ρόμπερτ Φλουντ (1595-1637): Θεωρείται απόγονος του Τζον Ντη, στην προσπάθεια ανάπτυξης της εσωτερικής σκέψης στην Αγγλία. Σύμφωνα με τον ιστορικό Φράνσις Γέητς, που παραθέτει την προσωπική άποψη του Ντε Κίνσεϋ "ο Ρ. Φλουντ υπήρξε υπεύθυνος για τη μεταφύτευση του Ροδοσταυρισμού στην Αγγλία, καθώς και για τη μετονομασία του".
Γιόχαν Βαλεντίν Αντρέ (1637-1654): Ο δημιουργός των μυστικών χριστιανικών ομάδων και ο θρυλικός συγγραφέας του Μανιφέστου των Ροδόσταυρων.
Στην εποχή του, μετά το μαρασμό του Οίκου της Λωραίνης, η υποταγή της Μονής της Σιών μεταπήδησε στην δυναστεία των Στιούαρτ, που απέκτησε μεγαλύτερη επιρροή μετά το γάμο του Φρειδερίκου από το Παλατινάτο της Βοημίας με τη Μαρία Στιούαρτ, κόρη του βασιλιά Ιάκωβου Α' της Αγγλίας.
Ρόμπερτ Μπόυλ (1654-1691): Μέλος του περίφημου "Αόρατου Κολεγίου", που υπήρξε προπομπός της Βασιλικής Εταιρίας, η οποία δημιουργήθηκε την εποχή της μοναρχίας των Στιούαρτ, το 1160, με τη βοήθεια του Καρόλου Β'. Ο Μπόυλ με τους δύο πολύ στενούς του φίλους, Ισαάκ Νεύτων και Τζον Λοκ, συναντιόνταν σε τακτική βάση για να μελετήσουν τα κείμενα των αλχημιστών και της ιερής τέχνης τους, που τους ενδιέφεραν προσωπικά.
Ισαάκ Νεύτων (1691-1727):
Ο Νεύτωνας είχε παθιαστεί με την ιδέα πως μια μυστική γνώση κριβόταν μέσα στις σελίδες των Γραφών. Συγκεκριμένα, το κεφάλαιο Δανιήλ της Παλαιάς Διαθήκης και το Ευαγγέλιο του Ιωάννη της Καινής Διαθήκης τον προσέλκυαν περισσότερο επειδή : "η γλώσσα των προφητικών κειμένων ήταν συμβολική και η κατανόηση της απαιτούσε μια διαφορετική και ριζοσπαστική ερμηνευτική μέθοδο". Σημαντικό είναι πως για τον λόγο αυτόν έμαθε την εβραϊκή γλώσσα. Ο Νεύτωνας πίστευε επίσης πως η Κιβωτός του Νώε αποτελούσε ένα είδος κρυπτογράμματος του σύμπαντος και πως αν κατάφερνε να την αποκωδικοποιήσει θα μπορούσε να γνωρίσει το Θεϊκό Νου. Για τον Νεύτωνα το σύμπαν αποτελούσε την ολότητα του ένα αίνιγμα, ένα μυστικό που μπορούσε να ξεκλειδωθεί με καθαρή σκέψη πάνω σε συγκεκριμένες ενδείξεις και ιδιαίτερες μυστικιστικές νύξεις που ο ίδιος ο Θεός έκρυψε προσεκτικά, για να επιτρέψει ένα είδος κυνηγιού θησαυρού από τους αλχημιστές.
Βίκτωρ Ουγκώ (1844-1885):
Ο γνωστός Γάλλος συγγραφέας, ο οποίος, σύμφωνα με τη συγγραφέ Μέριλιν Φέργκιουσον, "προφήτευσε το τέλος του πολέμου στον 20ο αι., την κατάργηση των συνόρων και του δογματισμού και τον επαναπροσδιορισμό του ανθρώπου, που θα ζει πλέον σε μια μεγάλη χώρα, τη γη, και θα έχει μια μεγάλη ελπίδα, τον Παράδεισο".
Κλωντ Ντεμπισσύ (1885-1918):
Ένα σημαντικό μέλος του κύκλου των συμβολιστών, που περιλαμβάνει τους : Όσκαρ Γουάιλντ, Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς, Πωλ Βαλερί, Αντρέ Ζιντ και Μαρσέλ Προυστ. Ο Ντεμπισσύ συνεργάστηκε στενά με το μαρκήσιο Στανισλάς ντε Γκιτά, ιδρυτή της επονομαζόμενης Καμπαλιστικής Αδελφότητας των Ροδόσταυρων, και με τον περιβόητο Σατανιστή Ζυλ Μπουάζ, που προέτρεψε τον ΜακΓκρέγκορ Μάθερς στην ίδρυση του Τάγματος της Χρυσής Αυγής...
Το 1ο μέρος για τον Ναό της Σιών εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/18.html
Το 13ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τεκτονισμός, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/13.html
Το 11ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ροδόσταυροι, η μακραίωνη πορεία προς την Υδροχοϊκή συνείδηση, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/11_31.html
Το 6ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Καθαροί, οι "αιρετικοί" της γνώσης και της αγνότητας, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/6.html
Το 2ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ -Ναΐτες Ιππότες, η πρώτη μυστική αδελφότητα, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/2_24.html
Το 1ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τι είναι - Πότε ξεκινάν ιστορικά - Πως λειτουργούν, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/1_24.html
Πηγή : Μυστικές Εταιρίες, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 102-111
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου