"Για τη σωτηρία των δικαίων και την καταστροφή των κακών, για την εγκατάσταση του νόμου, γεννιέμαι από εποχή σε εποχή." (Μπαγκαβάτ Γκίτα)
Σύμφωνα με έναν παράξενο κι επίμονο μύθο, ο οποίος κατάγεται πιθανότατα από την Ανατολή, υπάρχει κάπου στον κόσμο μια ομάδα "τέλειων" ανθρώπων που κατέχουν εξαιρετικές φυσικές δυνάμεις και έχουν φτάσει σε ανώτερο επίπεδο συνείδησης. Η ομάδα αυτή, σύμφωνα πάντα με το μύθο, που εδρεύει κατά καιρούς σε διάφορες μυστικές τοποθεσίες σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως στα υψίπεδα της κεντρικής Ασίας (Θιβέτ), σε κάποια βουνά της Αμερικής (τα βουνά Τεσόν και Σάστα), είναι γνωστή ως η Απόκρυφη Ιεραχρία ή Μεγάλη Λευκή Στοά ή Μεγάλη Λευκή Αδελφότητα ή, απλώς, Ιεραρχία.
Παρόλο που οι περισσότερες πηγές δίνουν μεγάλη έμφαση στο γεγονός πως οι Δάσκαλοι αυτοί κατάγονται από το Θιβέτ και την Ινδία, υπάρχουν κάποιες πτυχές του μύθου που αναφέρονται σε ενσαρκώσεις Δασκάλων στο δυτικό κόσμο. Λέγεται ακόμη πως κάποια κομμάτια του μύθου αυτού μεταφυτεύτηκαν στη Δύση κατά την περίοδο των Σταυροφοριών, ή και ακόμα νωρίτερα, και πως οι πηγές τους εντοπίζονται στις μυστικές παραδόσεις του Ισλαμισμού.
Όλα άρχισαν με το μυστηριώδες Fama Fraternitatis των Ροδόσταυρων, που εκδόθηκε στα 1614, ένα κείμενο που αναφερόταν στην ύπαρξη μιας "ομάδας ανώτερων ανθρώπων", της Αδελφότητας του Σταυρού και του Ρόδου, οι οποίοι, αν και ζούσαν και εργάζονταν μυστικά, διηύθυναν την πνευματική πορεία, την εξέλιξη και το μέλλον του κόσμου. Πολύ γρήγορα η πίστη αυτή βρήκε πρόσφορο έδαφος στις διδασκαλίες των περισσότερων δυτικών ομάδων και προσωπικοτήτων του εσωτερισμού και άρχισε να διαδίδεται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Κατά τη διάδοση των δοξασιών αυτών ανσωματώθηκαν και κάποιοι επιμέρους μύθοι που είχαν να κάνουν με την ποίηση των Αράβων, τους σοφούς περιπλανώμενους (Σούφι) που, για να περάσουν απαρατήρητοι, ανακατεύονταν στα ταξίδια τους με τους τροβαδούρους, τη μυθική χώρα του ιερέα Ιωάννη στην Αφρική, τους Ναΐτες Ιππότες και τους Τέκτονες. Μέχρι το 19ο αι. είχαν ήδη τεθεί οι βάσεις για την ανάπτυξη του μύθου των Διδασκάλων, ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός τότε από την Έλενα Μπλαβάτσκι και τη Θεοσοφία, που δίχως τη συμμετοχή τους ο μύθος αυτός θα παρέμενε πιθανότατα για πάντα στην αφάνεια.
ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Στη μακραίωνη ιστορίας της ανθρωπότητας συναντάμε συχνά περίεργες φευγαλέες νύξεις σχετικά με μια Αρχαία Γνώση (Αιώνια Σοφία), που μεταδίδεται αέναα μέσα στο χρόνο από στόμα σε στόμα, από μια ομάδα σοφών ανθρώπων, τμήματα της οποίας μπορεί κανείς να ανακαλύψει στις απόκρυφες εσωτερικές διδασκαλίες.
Ο Πλάτωνας έγραψε στον Τιμαίο πως ένας γέρος ιερέας του ιερατείου της θεάς Νεάθ στην πόλη Σαΐδα της Αιγύπτου ανέφερε στον Σόλωνα κάποιες εκπληκτικά αρχαίες πληροφορίες, οι οποίες βρίσκονταν καταγραμμένες στα μυστικά χρονικά του αιγυπτιακού ιερατείου. Ο Πλάτωνας, ακριβώς όπως ο Πυθαγόρας και ο Μωυσής, λέγεται πως βρισκόταν σε στενή επαφή με τα αληθινά Αρχαία Μυστήρια και είχε μυηθεί στην Αίγυπτο και την Ινδία, αποκτώντας τη βαθιά απόκρυφη γνώση της ανατολίτικης φιλοσοφίας από τον αρχαίο Ινδό σοφό Πατάντζαλι.
Στη μυθολογία των Σουμερίων, ένας από τους πιο παράξενους λαούς της ιστορίας, μαθαίνουμε για ένα αμφίβιο πλάσμα-θεό, τον Οάννες, που τους δίδαξε τις τέχνες και θεμελίωσε τον ανθρώπινο πολιτισμό. Πρόκειται για έναν μύθο πανομοιότυπο με αυτόν ενός άλλου πλάσματος, τον Ορεχόνα των Ίνκας, στην αμερικανική ήπειρο. Στην αιγυπτιακή μυθολογία μαθαίνουμε ακόμα πως ο Θεός Θωθ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αρωγούς και δασκάλους της ανθρωπότητας και πως ο ίδιος επέλεξε συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων, που έκρινε πως ήταν άξιοι θεματοφύλακες των μυστικών του, των μυστικών του "Ζωντανού Θεού".
Ο ζωντανός αυτός Θεός είναι πολύ πιθανό να έχει σχέση με το περίφημο "δαιμόνιο", το πνεύμα-σύμβολο του Σωκράτη, που θεωρείται από πολλούς και ως ο "σπερματικός λόγος Ενός Θεού", μια βασική ιδέα που υποβόσκει στις μυστικές θρησκευτικές παραδόσεις όλου του κόσμου. Και ίσως να μην είναι τυχαίο και το περίφημο "γνώυι σαυτόν" των Αρχαίων Ελλήνων, μια από τις κυριότερες προσταγές των Αρχαίων Μυστηρίων.
Γύρω στο 600 πΧ έκανε την εμφάνιση της στη Γη μια ομάδα αληθινά φωτισμένων ανθρώπων, που θεωρείται πως εδραίωσαν κάποιες πολύ συγκεκριμένες και ακλόνητες όψεις της Αλήθειας, προβλέποντας το σκοταδισμό που θα έφτανε αργότερα. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής εμφανίστηκαν ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Λάο Τσε και ο Κομφούκιος, οι οποίοι προετοίμασαν το έδαφος για την εμφάνιση του Χριστού, που επρόκειτο να επηρεάσει τον κόσμο για τα επόμενα 2000 χρόνια.
Στην εσωτερική λογοτεχνία και παράδοση, βρίσκουμε τη Σαμπάλα, μια μυστική υπόγεια πόλη στα έγκατα της Γης, την οποία πάρα πολλοί αναζήτησαν -μα ποτέ δεν βρήκαν- στην έρημο Γκόμπι, στο Θιβέτ, στο Αφγανιστάν και στα βουνά Κουν-Λαν της Κίνας. Υπάρχουν και κάποιες φήμες που υποστηρίζουν πως η Σαμπάλα συνδέεται μέσω υπόγειων τούνελ με το παλάτι Ποτόλα στη Λάσα. Ο περίφημος Ρώσος μυστικιστής ζωγράφος Νίκολας Ρόεριχ (1874-1947), σε κάποιο ταξίδι του από τη Μογγολία στην Ινδία, λέγεται πως συνάντησε ένα λάμα, που του εξήγησε πως στην πραγματικότητα η Σαμπάλα είναι μια άλλη διάσταση, που μόνο όσοι είναι πνευματικά έτοιμοι μπορούν να βρουν.
Η Σαμπάλα θεωρείται από τους μυστικιστές ως ένα υψηλό στάδιο συνείδησης, που από κει τα πλέον εξελιγμένα μέλη της Απόκρυφης Ιεραρχίας (οι Διδάσκαλοι) επικοινωνούν μεταξύ τους και μεταβιβάζουν στους "πράκτορες' τους, σε ολόκληρο τον κόσμο, οδηγίες σχετικά με το Θείο σκοπό και την εκτέλεση του στη Γη, αυτό που είναι γνωστό στους σπουδαστές του εσωτερισμού ως το "Σχέδιο".
Οι Μεγάλοι Δάσκαλοι θεωρούνται θεματοφύλακες και εκτελεστές του Μεγάλου Σχεδίου για τον πλανήτη μας, που αποτελείται από τρία κύρια τμήματα : 1. κυβέρνηση και φυλές, 2. θρησκεία (με την ευρύτερη έννοια) και 3. πολιτισμός, πνευματική καλλιέργεια και οι υποδιαιρέσεις τους. Όλοι οι άνθρωποι συμμετέχουν στο Σχέδιο μέχρις ότου μια ομάδα, ένα έθνος ή ένα άτομο να αποκτήσει ξαφνικά κάποια σημασία για ένα συγκεκριμένο του σχεδίου και αποδειχτεί αρκετά ευαίσθητο στη λήψη οδηγιών για το έργο. Οι οδηγίες αυτές πιστεύεται ότι παίρνουν την μορφή "εντύπωσης" (νοητικής τηλεπάθειας), που αποστάζεται στον εγκέφαλο ως ιδέα, ιδανικό, ώθηση και κάποιες φορές εντάσσεται στο πλαίσιο της αντικειμενικής πραγματικότητας (φωνές, παρουσίες κλπ). Ο δέκτης της ιδέας δεν έχει όμως συνήθως αντίληψη της προέλευσης της και κινείται σαν να ήταν αποκλειστικά δική του ιδέα, παραμορφώνοντας την πολλές φορές.
Το Σχέδιο είναι πολύ πιθανό να έχει μεγάλη σχέση με το "Μέγα Έργο" των αλχημιστών του Μεσαίωνα (κάτω από μια συγκεκριμένη οπτική, μπορεί να θεωρηθεί ως τμήμα του Μεγάλου Σχεδίου), οι οποίοι προσπαθούσαν συνεχώς να επιτύχουν τη μεταστοιχείωση της ύλης, μια έννοια φορτωμένη με πολλές κωδικοποιημένες ερμηνείες, κυρίως εξ' αιτίας της μυστικοπάθειας των αλχημιστών που ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται στο "σκοτάδι".
Μεγάλο ενδιαφέρον σχετικά με το ζήτημα στο οποίο αναφερόμαστε έχει και η ιστορία του Αυτοκράτορα Ασόκα, που βασίλευε στις Ινδίες το 273 πΧ. Ο Ασόκα, εγγονός του Χανδραγκούπτα, του πρώτου αυτοκράτορα που σκέφτηκε την ενοποίηση των Ινδιών, είχε τις ίδιες μεγάλες φιλοδοξίες με τον παππού του. Επιτέθηκε λοιπόν στη γειτονική χώρα του Καλίγκα, για να αποτελειώσει το έργο που είχε αφήσει ο παππούς του. Οι Καλιγκιανοί όμως αντιστάθηκαν με γενναιότητα και έχασαν 100.000 ανθρώπους στο πεδίο της μάχης. Αλλά η θέα αυτή της σφαγής αναστάτωσε τον Ασόκα, ο οποίος ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη, μίσησε τον πόλεμο. Παραιτήθηκε από τα μεγαλεπήβολα σχέδια του και διακήρυξε πως αληθινή κατάκτηση είναι να κερδίζεις τις καρδιές των ανθρώπων, μέσα από το καθήκον και την καλοσύνη.
Επειδή η φρίκη του πολέμου του δίδαξε πολλά πράγματα, ο Ασόκα προσπάθησε να γλιτώσει τους ανθρώπους από τα καταστροφικά αποτελέσματα της επιστήμης. Έτσι δημιούργησε την υπόγεια, μυστική εταιρία των Εννιά Αγνώστων, οι οποίοι κρατούσαν κρυφά τα επιστημονικά τους επιτεύγματα. Χρησιμοποιούσαν μια πολυσύνθετη γλώσσα και ο καθένας τους είχε στην κατοχή του κι από ένα βιβλίο, που περιέγραφε μια επιστήμη με όλες τις λεπτομέρειες της. Ας δούμε όμως τι περιείχε κάθε τόμος, σύμφωνα με ένα κείμενο που εξέδωσε ο Τ. Μούντι στα 1927.
Ο Μούντι ήταν για 25 χρόνια μέλος της αγγλικής αστυνομίας στην Ινδία, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να μελετήσει την μεγάλη αυτήν παράδοση στην πηγή της. το πρώτο από αυτά τα βιβλία λοιπόν ήταν αφιερωμένο στην τεχνική προπαγάνδα και τον ψυχολογικό πόλεμο. Το δεύτερο αναφερόταν στη φυσιολογία και περιέγραφε τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να σκοτώσει κανείς έναν άνθρωπο μόλις θα τον άγγιζε. Το τρίτο μελετούσε τη μικροβιολογία. Το τέταρτο αναφερόταν στην μετατροπή των μετάλλων. το πέμπτο περιείχε όλες τις μελέτες που είχαν γίνει σχετικά με γήινες και εξωγήινες(!) επικοινωνίες και το έκτο στα μυστικά της βαρύτητας. Το έβδομο αναφερόταν στην πιο μεγάλη κοσμογονία, που αφορούσε την ανθρωπότητα, το όγδοο στο φως και το ένατο στην κοινωνιολογία, περιγράφοντας την εξέλιξη και την κατάπτωση της κοινωνίας μας.
Ένα ακόμη ενδιαφέρον περιστατικό είναι αυτό που σχετίζεται με τον αιδεσιμότατο Ρόμπρτ Κερκ, από τη Σκωτία -συγγραφέα του βιβλίου The Commonwealth of Elves, Fauns and Fairies-ο οποίος εξαφανίστηκε μια μέρα του 1692, μέσα σ' ένα νεραϊδόλοφο. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1982, ο Ιρλανδός μάγος και ερευνητής Ρ. Τζ. Στιούαρτ ανέφερε πως κατά τη διάρκεια ενός διαλογισμού του στο Άμπερφαϊλ (εκεί όπου είχε εξαφανιστεί ο Σκωτσέζος κληρικός), βρέθηκε ξαφνικά να επικοινωνεί με έναν κοντόχοντρο άνθρωπο που ισχυριζόταν πως ήταν ο Κερκ. Ο Κερκ μίλησε για μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται σε άλλη διάσταση, κρυμμένη στα έγκατα του Νεραϊδόλοφου, που τους αποκαλούσε "Οι Δικαιωμένοι Άνθρωποι" (The Jystijied Men), οι οποίοι προέρχονταν από διαφορετικές εποχές της ιστορίας και βρίσκονταν στη διάσταση εκείνη διατηρώντας το φυσικό τους σώμα.
Η ιδέα του ενός Θεού, που υπάρχει λίγο ως πολύ σ όλες τις μυστικές παραδόσεις και θρησκείες του κόσμου, οδήγησε την Έλενα Μπλαβάτσκι να γράψει το βιβλίο της Εις την Χώραν των Γαλάζιων Βουνών, την άποψη της για μία και μοναδική αρχαία παράδοση που παρουσιάζεται κατακερματισμένη σε όλες τις θρησκείες του κόσμου : "Η κοσμογονία όλων των μεγάλων θρησκειών είναι η ίδια. Όλες οι διδασκαλίες, που φαινομενικά αντικρούονται, εκπορεύονται από μία και την αυτήν πηγή, την παγκόσμια Αλήθεια που ανέκαθεν εκδηλωνόταν ως αποκάλυψη σε όλες τις πρωτόγονες φυλές. Σιγά - σιγά, και αφού η ανθρωπότητα ανέπτυσσε τις διανοητικές της δυνάμεις εις βάρος των πνευματικών της ικανοτήτων, οι γνώσεις των πρώτων χρόνων μεταβάλλονταν και εξελίσσονταν προς διάφορες κατευθύνσεις. Ορίστε λοιπόν ένα δέντρο, τα κλαδιά του οποίου βλασταίνουν υπό έναν άνεμο που αλλάζει αδιάκοπα, τα σχήματα που θα πάρουν θα είναι τα πλέον ακανόνιστα και στρεβλωμένα, όμως πόλα ανήκουν στον ίδιο κορμό. Αυτό γίνεται και με τις διάφορες θρησκείες, όλες έχουν γεννηθεί από το ίδιο σπέρμα : την Αλήθεια, γιατί η Αλήθεια είναι μία..."
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΜΠΛΑΒΑΤΣΚΙ
η Έλενα ΜπλαβάτσκιΗ πεμπτουσία της γνώσης των Μεγάλων Δασκάλων έχει διατυπωθεί στην πληρέστερη μορφή της από ένα μεγάλο εκλαϊκευτή του εσωτερισμού Ρίτσαρντ Κάβεντις, ο οποίος την αποκαλεί "τη γοητευτική απλοποίηση της κοινής παράδοσης σε Ανατολή και δύση, του ανθρώπινου πνεύματος που δενπαύει την αναζήτηση και ρωτάει εδώ και αιώνες : Δάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;"
Η ερώτηση αυτή, αν και έχει βιβλική καταγωγή, φαίνεται πως δεν στερείται δηκτικότητας. Ακριβώς όπως ο Ιησούς θεωρείται Δάσκαλος των πραγμάτων που έχουν σχέση με τη ζωή πέρα από το γήινο επίπεδο, έτσι και η παράδοση των Θεοσοφιστών τα 120 τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί σε προσωπικότητες με μεγάλη διορατικότητα, γνώσεις και δύναμη, που είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φτάσουν σε ένα ανώτερο επίπεδο συνείδησης. Και δεν είναι μόνο πως διακήρυξαν την ύπαρξη και τις καλές διαθέσεις τέτοιων προσωπικοτήτων, αλλά έφτασαν και στο σημείο να τους θεωρήσουν ως την αρχική πηγή των δικών τους διδασκαλιών.
Σε μία από τις πρώτες ακαδημαϊκές πραγματείες σχετικά με το ζήτημα αυτό, που εκδόθηκε το 1930 από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ο Άλβιν Μπόιντ Κουν έγραφε : "Οι Θεοσοφιστές μας λένε πως λίγο πριν ξεκινήσει το "όχημα" της Θεοσοφίας στον κόσμο, τα συμβούλια της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας ή οι Μαχάτμας είχαν τις διαφωνίες τους σχετικά με το αν και κατά πόσο οι καιροί ήταν ώριμοι για την ελεύθερη διάδοση της Μυστικής Γνώσης, αν δηλαδή ο σύγχρονος κόσμος.. μπορούσε να εκτιμήσει τη Μυστική Γνώση, δίχως τον κίνδυνο της λανθασμένης χρήσης υψηλών πνευματικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε εγωιστικά κανάλια. Μας έχουν πει πως στα συμβούλια αυτά οι περισσότεροι πίστευαν πως η γνωστοποίηση της Αρχαίας Σοφίας στις περιοχές της Δύσης είχε την αξία 'της προσφοράς μαργαριταριών σε χοίρους'. Παρ' όλα αυτά, δύο από τους Μαχάτμας έλυσαν το πρόβλημα αναλαμβάνοντας προσωπικά την ευθύνη όλων των πιθανών παρενεργειών, που θα βάραιναν αποκλειστικά το δικό τους Κάρμα."
Οι δύο αυτοί Δάσκαλοι έγιναν τελικά γνωστοί με τα ονόματα Μορύα και Κουτ Χούμι και επικοινωνούσαν κυρίως με την Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκι. Λίγο πριν από την έναρξη αυτής της παράξενης επικοινωνίας της με τους Δασκάλους, η Μπλαβάτσκι είχε γράψει το βιβλίο της Μυστική Δοξασία, που προκάλεσε βαθιά και καθόλου ευχάριστη αναταραχή σε πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους. Οι διανοούμενοι εκείνης της εποχής το αντιμετώπισαν αρχικά με δυσπιστία και εμπαιγμό, που σιγά - σιγά όμως μετατράπηκε σε ενδιαφέρον. Το έργο αυτό της Μπλαβάτσκι θεωρείται από τους μελετητές του εσωτερισμού ως ένα κείμενο ζωτικής σημασίας.
Η παράξενη ιστορία της πολυμαθούς, γοητευτικής και αντιφατικής Μαντάμ Μπλαβάτσκι είναι ήδη σήμερα γνωστή σε πολλούς και η σχέση της με τους Μύστες Δασκάλους της έχει ερευνηθεί σε βάθος από τον ερευνητή Πολ Τζόνσον. Ο Τζόνσον πιστεύει ότι οι Δάσκαλοι της Μπλαβάτσκι είναι ιστορικά πρόσωπα, που έζησαν στην εποχή της. Τα πρόσωπα αυτά η ίδια τα "έντυσε" με κατάλληλες "μεταμφιέσεις" και παράξενα ψευδώνυμα, με τα οποία όχι μόνο εισέβαλαν στο Θεοσοφικό μύθο, αλλά και σε ολόκληρο τον σύγχρονο μυστικισμό.
Σύμφωνα με τον Τζόνσον, ο Μορύα ήταν κάποιος μαχαραγιάς του Κασμίρ που το πραγματικό του όνομα ήταν Ρανμπίρ Σιν, ενώ ο Κουτ Χούμι ήταν ένας πνευματικός ηγέτης των Σιχ με το όνομα Σιρντάρ Τακάρ Σιν Σαντχανβάλια. Ο Τζόνσον εξακρίβωσε την ταυτότητα και άλλων Δασκάλων, όπως του Μάχα Τσόχαν και του Τζβαλ Κουλ της Αλίκης Μπέιλι, σε Σιχ ή μουσουλμάνους γκουρού και ηγέτες της εποχής εκείνης.
ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ
Δεν είναι καθόλου παράξενο που ο Τζόνσον έψαξε τόσο πολύ στις προσωπικότητες των Σιχ για να αναγνωρίσει τα πρότυπα των Δασκάλων της Μπλαβάτσκι. Το είδος της πνευματικότητας των Ινδών που μπορεί να συγκριθεί με τη σύγχρονη Θεοσοφία είναι ίσως η παράδοση Σαντ, για την οποία πολλοί ειδικοί θεωρούν πως έχει στενή σχέση με τον Δυτικό Γνωστικισμό. Η συγκεκριμένη αυτή παράδοση κυριαρχεί στους κύκλους των Σιχ, από την εποχή του Δασκάλου Νανάκ, το 16ο αι. Η τελευταία έκφραση της, το κίνημα Ραντχασοάμι, εμφανίστηκε στα χρόνια της Μπλαβάτσκι, στο πρόσωπο του Σιβ Νταϊάλ Σιν (1818-1878), που ήταν πολύ γνωστός στους θρησκευτικούς κύκλους της Ινδίας και σίγουρα δεν είχε ξεφύγει από την προσοχή των Θεοσοφιστών.
Η παράδοση Σαντ έχει αναρίθμητα κοινά δόγματα με τη Θεοσοφία, συμπεριλαμβανομένης και της διδασκαλίας των "Ζωντανών Δασκάλων", που έχουν στόχο τη λύτρωση των ανθρώπων που εργάζονται εσωτερικά σύμφωνα με τις οδηγίες τους. Είναι κρίμα που ο Τζόνσον δεν ασχολήθηκε διεξοδικότερα μαζί της, αφού χρησιμοποιώντας την ως βάση θα μπορούσε να ανακατασκευάσει ένα πρότυπο μοντέλο της θεωρίας της Μπλαβάτσκι για τους Μεγάλους Δασκάλους. Το ζήτημα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και με τη διερεύνηση του ασχολήθηκε ο Στέφαν Χέλερ, συγγραφέας και διευθυντής γνωστικών, θεοσοφικών και ανεξάρτητων μυστικών κύκλων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για έναν Δυτικό, ο όρος saint (άγιος) χαρακτηρίζει ένα πρόσωπο στο οποίο οι συνηθισμένες ανθρώπινες αρετές έχουν εξασκηθεί και έχουν φτάσει σε ένα ανώτερο (ηρωικό) επίπεδο. Για την κατηγορία αυτών των ανθρώπων, των ηρώων δηλαδή, έχουν πάρα πολλά να πουν οι Αρχαίοι έλληνες, που τους τοποθετούσαν σε ένα επίπεδο ανάμεσα στους κοινούς θνητούς και τους αθάνατους Θεούς. κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην παράδοση Σαντ, η οποία τους ονομάζει "Αγίους" ή "Ανθρώπους της Αλήθειας" ή Σατγκουρούς (Αληθινούς Δασκάλους). Οι άνθρωποι αυτοί έχουν συνδέσει την προσωπική τους πνευματικότητα με το Υπέρτατο σε τέτοιο βαθμό, που δεν υπόκεινται πλέον σε καμία "ψευδαίσθηση" ή αίσθηση του εγώ.
Όπως αναφέρει και κάποιος σύγχρονος ερευνητής : "Αυτό που ουσιαστικά αντιμετωπίζουμε στην έννοια του Σατγκουρού είναι η κλασική μυσταγωγία: μια ανόσια μορφή που αποκαλύπτει το ιερό". Είναι ένας θνητός, ένας άνθρωπος και όχι η εξαϋλωμένη μορφή ενός θεού ή κάποιου αγγέλου, και είναι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο που ονομάζεται 'Ζωντανός δάσκαλος' ".
Στην παράδοση αυτή δεν είναι αρκετό απ' ότι φαίνεται να ακολουθήσει κάποιος τη Διδασκαλία ενός ανθρώπου που έχει πεθάνει. Αντίθετα, έχει την υποχρέωση να ακολουθήσει έναν "Ζωντανό Δάσκαλο". Λέγεται πως οι νεκροί Σαντ δεν μπορούν να οδηγήσουν την ψυχή πίσω στο Θεό. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους : Πρώτον, γιατί το αληθινό μήνυμα κάθε Σαντ παρερμηνεύεται μετά το θάνατο του, ενώ, όταν είναι ακόμη ζωντανός το μήνυμα του είναι πεντακάθαρο και αγνό. Και δεύτερον, γιατί είναι ακόμα πιο εύκολο να αγαπήσεις έναν ζωντανό άνθρωπο, παρά κάποιον που έχει πεθάνει εδώ και αιώνες.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τα παραπάνω με τις απόψεις περί Θεοσοφικών Δασκάλων, της Μπλαβάτσκι : "Ένας Μαχάτμα (Δάσκαλος) είναι μια προσωπικότητα που με ειδική εκπαίδευση και μόρφωση έχει αναπτύξει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες και έφτασε σε μία πνευματική γνώση, τη στιγμή που για να την προσεγγίσει η συνηθισμένη ανθρωπότητα χρειάζεται αμέτρητες μετενσαρκώσεις κατά τη διάρκεια της κοσμικής εξέλιξης. Ο αληθινός δάσκαλος δεν ταυτίζεται με το φυσικό του σώμα, αλλά με την ανώτερη διάνοια, η οποία συνδέεται αναπόσπαστα με το πνεύμα και το όχημα του".
Στην έρευνα μας σχετικά με το ζήτημα αυτό, ανακαλύπτουμε και κάποιες δηλώσεις που προέρχονται από τους ίδιους τους Δασκάλους. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της Μπλαβάτσκι στην Ινδία, το 1879, ο δημοσιογράφος Α. Π. Σινέτ άρχισε να ενδιαφέρεται για τους Δασκάλους της και το 1880 άρχισε να αλληλογραφεί με τον Μορύα και τον Κουτ Χούμι. Οι απαντήσεις στα γράμματα του Σινέ φυλάσσονται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου και έχουν εκδοθεί ακόμη και σε βιβλίο. Σ' ένα από τα γράμματα αυτά, ο Κουτ Χούμι γράφει ; "ένας Μύστης -είτε βρίσκεται στο υψηλότερο είτε στο κατώτατο στάδιο- είναι πάντοτε ένας κατά την διάρκεια της εξάσκησης των απόκρυφων δυνάμεων του... Οποιαδήποτε στιγμή υπάρχει η ανάγκη των δυνάμεων αυτών, ο ισχυρός θα ξεκλειδώσει την πόρτα προς τον εσώτερο άνθρωπο (Μύστη) που μπορεί να αναδυθεί και να δράσει ελεύθερα, με τον όρο όμως πως ο φύλακας του, ο εξωτερικός άνθρωπος, είναι απόλυτα ή εν μέρει υπό παράλυση".
Μια τέτοια δήλωση, αν λάβει κανείς υπόψη του κάποιες ολοφάνερες διαφορές στον προσανατολισμό της ψυχολογίας, θα μπορούσε να προέρχεται πραγματικά από κάποιο "Ζωντανό Δάσκαλο" της παράδοσης Σαντ!
Συνεχίζεται κι έπειτα ακολουθεί το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής.....
Το 21ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ιλλουμινάτοι, το μυστικό τάγμα των πεφωτισμένων της Βαυαρίας, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/21.html
Το 18ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ο Ναός της Σιών, το μικρό παραμύθι με τη μεγάλη στοά, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/18.html
Το 13ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τεκτονισμός, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/13.html
Το 11ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ροδόσταυροι, η μακραίωνη πορεία προς την Υδροχοϊκή συνείδηση, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/11_31.html
Το έκτο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Καθαροί, οι "αιρετικοί" της γνώσης και της αγνότητας, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/6.html
Το δεύτερο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ -Ναΐτες Ιππότες, η πρώτη μυστική αδελφότητα, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/2_24.html
Το πρώτο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τι είναι - Πότε ξεκινάν ιστορικά - Πως λειτουργούν, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/1_24.html
Πηγή : Μυστικές Εταιρίες, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 135-143
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου