Τα πέντε βήματα της συγχώρεσης

ΣYΓXΩPEΣH KAI EΛEYΘEPIA

H συγχώρεση είναι μια σημαντική προϋπόθεση για να ελευθερωθούμε από το παρελθόν που μας κρατά δέσμιους. Όσο αντιστεκόμαστε στο να συγχωρέσουμε τους άλλους και τον εαυτό μας για τα λάθη ή τις πράξεις που έχουν γίνει, τόσο είμαστε δέσμιοι του παρελθόντος.

Όταν δεν συγχωρούμε τους άλλους, εμείς είμαστε αυτοί που υποφέρουν από τις αρνητικές επιπτώσεις που έχουν πάνω στο σώμα και τον νου μας τα αρνητικά μας συναισθήματα. Το ίδιο συμβαίνει και όταν δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας.

Τα συναισθήματα της αδικίας, της απογοήτευσης, του θυμού και του μίσους έχουν μια πολύ ισχυρή αρνητική επίδραση στο νευρικό και στο ενδοκρινικό μας σύστημα και κατ’ επέκταση στο αμυντικό μας σύστημα.

Όταν τα συναισθήματα αυτά παραμείνουν για πολύ καιρό μέσα μας, δημιουργούν πολλά ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Όταν συγκρατούμε συναισθήματα αδικίας, θυμού ή μίσους προς ένα άτομο, τότε εμποδίζουμε τη δική μας ευτυχία, όχι την ευτυχία του άλλου. Περιορίζουμε τη δική μας πραγματικότητα, όχι τη δική του.

TA ΠENTE BHMATA THΣ ΣYΓXΩPEΣHΣ



H συγχώρεση, όμως, δεν πρέπει να είναι επιφανειακή ούτε βεβιασμένη. Η πορεία της αληθινής συγχώρεσης έχει πέντε στάδια:

1. Χρειάζεται πρώτα να συνειδητοποιήσουμε και να δεχτούμε την ύπαρξη των συναισθημάτων του πόνου, της πίκρας, της αδικίας, του θυμού, της ενοχής ή της ντροπής, που υπάρχουν ακόμη στο υποσυνείδητο ή στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας.

2. Μετά θα χρειαστεί να εκφράσουμε και να απελευθερώσουμε αυτά τα συναισθήματα με διάφορους τρόπους έκφρασης και εκτόνωσης. H εκτόνωση αυτή μπορεί να ξεκινήσει με το να γράφουμε γράμματα, στα οποία εκφράζουμε τα παράπονά μας, τον πόνο, τον θυμό μας. Δεν χρειάζεται να δώσουμε τα γράμματα αυτά σε κανέναν – απλώς να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας μέσα από αυτά. Μπορούμε να διαβάσουμε το γράμμα αυτό μέχρι να μην νιώθουμε πια τόση φόρτιση με αυτό που διαβάσουμε.

Επίσης, μπορεί η εκτόνωση να γίνει με άλλους τρόπους όπως με το κλάμα, με το να χτυπάμε ένα μαξιλάρι, με τον χορό, με το ψυχόδραμα και με διάφορες άλλες μορφές δημιουργικής έκφρασης.
Μαζί με την εκτόνωση υπάρχουν και πολύ αποτελεσματικές μορφές της ενεργειακής ψυχολογίας που ονομάζονται EFT & TAT. Oι νέες αυτές μέθοδοι κάνουν θαύματα με συναισθήματα όπως η πίκρα, ο πόνος, ο φόβος και ο θυμός. (Δείτε το βιβλιο ‘ENEPΓEIAKH ΨYXOΛOΓIA’ του Pόμπερτ Ηλία Nατζέμυ)

Μερικοί μπορεί να χρειαστούν τη βοήθεια του ψυχολόγου τους για τη διαδικασία που περιγράφεται πιο πάνω. Aν έχετε έντονα συναισθήματα ή μια ιστορία συναισθηματικής έντασης, να ζητήσετε τη βοήθεια αυτή.



3. Όταν αποδεσμεύσουμε την ενέργεια που συνδέεται με αυτά τα συναισθήματα (αυτό μπορεί να μας πάρει από μερικές μέρες μέχρι μερικά χρόνια), τότε είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στο στάδιο της κατανόησης. H κατανόηση έχει τρεις πλευρές.

Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι:

α. Oι άλλοι νιώθουν ανασφάλεια και πολλές από τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους είναι βασισμένες στον φόβο, στην ανασφάλεια και στην ανάγκη επιβεβαίωσης.

β. H αξία και η ασφάλειά μας είναι μέσα μας και δεν απειλούνται ποτέ – ούτε τότε – ούτε τώρα από τη συμπεριφορά του άλλου.

γ. Μέσα σε ένα σύμπαν με τάξη και αρμονία – ακόμα αν δεν μπορούμε να τη δούμε – πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος που το κάθε τι συμβαίνει. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε κάθε γεγονός σαν ευκαιρία να δυναμώσουμε τον εαυτό μας.

Αυτή η αλήθεια δεν μας αποτρέπει από το να περιμένουμε και να ζητάμε από τους ανθρώπους να μας συμπεριφέρονται με σεβασμό. Ούτε μας απαλλάσσει από τον βασικό ηθικό κώδικα, ότι δηλαδή πρέπει να κάνουμε στους άλλους μόνο αυτό που θα θέλαμε να κάνουν αυτοί σε μας.
Σημαίνει, όμως, ότι είναι λογικό και έξυπνο να συγχωρέσουμε τους άλλους και τον εαυτό μας για το παρελθόν.



4. Αφού κατανοήσουμε, είμαστε τότε έτοιμοι να συγχωρήσουμε (τους άλλους και τον εαυτό μας). Συγχωρώ σημαίνει: «χωράω μαζί» ή «έχω ένα χώρο μέσα μου για τους άλλους». Και αυτό σημαίνει ότι είμαι ανοιχτός προς αυτούς.

5. Το τελευταίο στάδιο είναι να νιώσουμε αγάπη γι’ αυτό το άτομο και να ευχηθούμε ό,τι καλύτερο για την εξέλιξή του.

TA EMΠOΔIA ΠPOΣ TH ΣYΓXΩPEΣH

Τα κύρια εμπόδια για τη συγχώρεση είναι:

1. Νιώθουμε ακόμη ευάλωτοι προς αυτό το πρόσωπο, φοβόμαστε ότι θα πληγωθούμε ξανά και γι’ αυτό θέλουμε να κρατήσουμε μια απόσταση. Το να μη συγχωρέσουμε μας επιτρέπει να κάνουμε ακριβώς αυτό και μας δίνει τη δικαιολογία να αφήνουμε τον άνθρωπο αυτόν «έξω από την καρδιά μας». Συνήθως υποσυνείδητα χρειαζόμαστε μια τέτοια δικαιολογία, για να διατηρήσουμε μια αρνητική εικόνα του ανθρώπου αυτού, συνεχίζοντας να θυμόμαστε μόνο τα αρνητικά του γνωρίσματα και να αγνοούμε τα θετικά του. M’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να είμαστε «δικαιολογημένοι», κρατώντας γερά τα αρνητικά μας συναισθήματα και αρνούμενοι να συγχωρήσουμε. Αυτό, όμως, είναι κάτι αφύσικο για τον εσώτερο εαυτό μας.

2. Άλλο εμπόδιο είναι ότι συγχέουμε το να συγχωρήσουμε κάποιον με το να παραδεχτούμε ότι έχει ή είχε δίκιο και εμείς άδικο. Πιστεύουμε ότι σε μια διαμάχη μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να έχει δίκιο. Πιστεύουμε ότι, όταν τον συγχωρέσουμε, είναι σαν να λέμε «έχεις δίκιο και εγώ άδικο». Πρέπει να καλλιεργήσουμε την αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι αντίληψης οποιασδήποτε κατάστασης και μπορούμε να συγχωρέσουμε κάποιον, ακόμη κι όταν είναι φανερά φταίχτης. Αυτή είναι η ουσία της συγχώρεσης. Αλλά εμείς θέλουμε από τον άλλο να παραδεχτεί ότι είχε άδικο. H αληθινή συγχώρεση δεν το θέτει αυτό σαν προϋπόθεση. Συγχωρεί ακόμη και όταν ο άλλος δεν παραδέχεται το σφάλμα του.



3. Σε μερικές περιπτώσεις το να μη συγχωρούμε κάποιον είναι ένας αμυντικός μηχανισμός, τον οποίο χρησιμοποιούμε για να καλυφθούμε. Για παράδειγμα, το να μη συγχωρούμε κάποιον μπορεί να εξυπηρετεί την ανάγκη μας να τον ελέγχουμε. Όσο δεν τον συγχωρούμε και αυτός «φταίει», μπορεί να καταφέρουμε να τον αναγκάσουμε να κάνει αυτά που θέλουμε, καθώς αυτός προσπαθεί να ‘κερδίσει’ τη συγγνώμη μας.

4. Yποσυνείδητα μπορεί να έχουμε κάτι να κερδίσουμε, διατηρώντας τον άλλο στον ρόλο του ένοχου. Έτσι, ρίχνουμε πάνω σε κάποιον άλλον το φταίξιμο για τη ζωή μας και για το ότι δεν μπορούμε να είμαστε δημιουργικοί ή παραγωγικοί ή να πάρουμε τη ευθύνη για τη ζωή μας, λέγοντας ότι «οι άλλοι φταίνε».

AΛHΘEIEΣ ΠOY MAΣ BOHΘOYN NA ΣYΓXΩPΗΣOYME

Μερικές αλήθειες που θα μας βοηθήσουν να συγχωρήσουμε τους άλλους είναι:

v Υπάρχει μια τάξη στο σύμπαν και όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.
v Mε συμφέρει να συγχωρώ, επειδή θα νιώθω και εγώ καλύτερα.
v Oι άλλοι συμπεριφέρονται αρνητικά από άγνοια και φόβο.
v Συγχώρεση δεν σημαίνει ότι αυτό που έκανε ο άλλος ήταν σωστό, απλώς σημαίνει ότι συγχωρώ την άγνοιά του και την αδυναμία του, επειδή είναι μια αδελφή ψυχή σε πορεία εξέλιξης.
v H συγχώρεση δεν με καθιστά ευάλωτο. Είμαι ευάλωτος μόνο όταν χρειάζομαι κάτι από τον άλλον. Το να συγχωρώ και να αγαπώ τον άλλο, δίχως να χρειάζομαι κάτι από αυτόν, είναι η αληθινή μου προστασία.



v Είμαι ο αποκλειστικός δημιουργός της πραγματικότητας μου. Αδικώ τους άλλους, όταν τους καθιστώ υπεύθυνους γι’ αυτό που δημιουργώ.
v Έχω τη δύναμη να δημιουργήσω τη ζωή μου και δεν χρειάζεται να κρύβομαι πίσω από δικαιολογίες ότι δεν μπορώ, εξαιτίας αυτών που έκαναν ή κάνουν οι άλλοι.
v Ως άνθρωποι με αδυναμίες όλοι κάνουμε λάθη. Είναι φυσικό. Εκείνο που δεν είναι φυσικό είναι να μη συγχωρούμε τους άλλους (ή τον εαυτό μας) γι’ αυτά τα λάθη.
v O άλλος είναι αδελφός (η) μου στον πλανήτη αυτό. Όλοι έχουμε άγνοια, φόβο και αδυναμίες.
v Προσθέτουμε στη δυστυχία μας, όταν κρατάμε μέσα μας αρνητικά συναισθήματα.
Και τα λόγια του Χριστού, ο οποίος ήταν ξεκάθαρος στο θέμα της συγχώρεσης:
v «Εκείνος που δεν έχει αμαρτήσει, ας ρίξει πρώτος την πέτρα».
v «Μην κρίνεις, για να μην κριθείς».
v «Θα κριθείς με την ίδια αυστηρότητα με την οποία εσύ έκρινες τους άλλους».
v O Πέτρος ρώτησε τον Χριστό: «Πόσες φορές πρέπει να συγχωρούμε κάποιον γι’ αυτό που έκανε; Επτά φορές;» και ο Χριστός απάντησε: «Όχι Πέτρο_ επτά φορές επί εβδομήντα».
Τι σκέφτεσαι για όλα αυτά;».

Ανθρώπινη Αρμονία – Tόμος 1 Φυλλάδιο αρ. 71
Από το βιβλιο: ‘Σχέσεις Συνειδητής Αγάπης’ του Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ.



Πηγή:armonikizoi