Η φύση των τοξινών και ο φυσικός τρόπος αποβολής τους από το σώμα

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τοξίνες στο φυσικό τους σώμα. Μερικές κληρονομούνται απ’ την μητέρα κατά την διάρκεια της κύησης. Άλλες είναι επίκτητες και προ­έρχονται από την χορήγηση ιατρικών σκευασμάτων, λιπασμάτων, συντηρητικών, επεξεργασμένων τροφών και εισπνοή μολυσμένου αέρα. Όλ’ αυτά τα στοιχεία έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους: περιέχουν χημικά που δεν μπορούν ν’ αφομοιωθούν απ’ το ανθρώπινο σώμα, και αντιμετωπίζονται σαν δηλητήρια. Το σώμα μπορεί αμέσως κι από μόνο του ν’ αποβάλλει μερικές από αυτές τις τοξίνες. Όταν όμως ο οργανισμός υπερφορτώνεται απ’ αυτές, τα νεφρά και τα υπόλοιπα απεκκριτικά όργανα (έντερα, δέρμα κ.λπ.) δεν μπορούν πλέον να διώξουν την πληθώρα των δηλητηρίων και ο οργανισμός τα αποθηκεύ­σει σε διάφορα σημεία του σώματος.

Στην αρχή οι τοξίνες συσσωρεύονται σε περιοχές όπου υπάρχει έντονη λειτουργία των νεύρων. Η πιο έντονα λειτουργική περιοχή είναι το πάνω μέρος του σώματος, κυρίως γύρω από το κεφάλι κι ως εκ τούτου οι περισσότερες τοξίνες μαζεύονται εκεί. Όταν το άτομο είναι ξύπνιο, ο εγκέφαλος, τα μάτια, τ’ αυτιά, η μύτη και το στόμα βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση, ακόμα κι αν τα πόδια και τα χέρια αναπαύονται. Και εφόσον τα εγκεφα­λικά κύτταρα είναι σε εγρήγορση ακόμα και κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι τοξίνες συνεχίζουν να συσσω­ρεύονται στο κεφάλι.



Το αμέσως επόμενο σημείο που μαζεύονται οι τοξίνες είναι ο λαιμός, οι ώμοι, οι λεμφαδένες, το πάνω μέρος της σπονδυλικής στήλης και η περιοχή των αδένων γύρω απ’ τα αυτιά. Αυτές οι τοξινωμένες περιοχές βαθμιαία σκληραίνουν, προκαλώντας ακαμψία και πόνο.

Οι τοξίνες επίσης φωλιάζουν και σε περιοχές όπως τα πλευρά όταν το σώμα βρίσκεται σ’ ανάπαυση. (Παρατη­ρήστε ότι σε αθλητές όπως οι μαραθωνοδρόμοι που έχουν δραστήρια πόδια, οι τοξίνες τείνουν να μαζεύονται γύρω απ’ τα γόνατα, τους αστραγάλους, τα δάκτυλα και τα πέλματα). Για να εξισορροπήσουν αυτού του είδους την δραστηριότητα θα πρέπει να εξασκήσουν και το πάνω μέρος του σώματος. Το ίδιο ισχύει και για τους αθλητές που εξασκούν ιδιαίτερες περιοχές του σώματος τους: είναι καλύτερα να εξασκήσουν όλο το σώμα τους.



Όταν το σώμα φθάσει ένα κρίσιμο σημείο στην συσσώ­ρευση των τοξινών τότε “αρρωσταίνει” για να μπορέσει ν’ αποβάλλει τα δηλητήρια από μέσα του. Η αρρώστια λοιπόν δεν είναι τίποτ’ άλλο απ’ την προσπάθεια του σώματος να καθαρίσει το περιβάλλον του και ν’ αποκα­ταστήσει την υγεία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αν αφήσουμε την αρρώστια να κάνει τον κύκλο της, θα διαπιστώσουμε ότι σύντομα θα νοιώσουμε καλύτερα απ’ ότι νοιώθαμε πριν την “αρρώστια”, αφού το σώμα είναι καθαρότερο και πιο ικανό να λειτουργήσει αποτελεσματι­κά.

ΦΥΣΙΚΗ ΑΥΤΟ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με έμφυτη δύναμη αυτοθεραπείας. Πράγματι, η επιστήμη διαθέτει μόνο μερική κατανόηση του οργανισμού και κανείς δεν μπορεί να πει πόσες εκατονταετίες θα χρειαστούν, για ν’ αποκτηθεί πλήρης κατανόηση – αν υποθέσουμε ότι μια τέτοια κατανόηση θα είναι ποτέ εφικτή. Συλλογιστείτε το θαύμα της ανθρώπινης ύπαρξης: Πόσο υπέροχο είναι το ανθρώ­πινο πλάσμα, με τα μέλη του, τις λεπτές λειτουργίες της βούλησης και της σκέψης, των συγκινησιακών εκφράσεων της χαράς, του θυμού, της λύπης και της ικανοποίησης. Τα νευρικά κύτταρα είναι πολύ ευαίσθητα και αντιδρούν και στο περπάτημα ενός μυρμηγκιού. 



Η γλώσσα είναι ικανό­τατη στο να ξεχωρίζει κάθε είδους γεύσεις, στο να εκφράζει κάθε σκέψη καθώς και στο να διακρίνει τα συναισθήματα του κατόχου της. Τα πρόσωπα εκατομμυρίων ανθρώπων είναι μοναδικά και ξεχωριστά.

Ιδιαίτερα μυστηριώδης είναι η λειτουργία της αναπαρα­γωγής. Τα σώματα μας διαθέτουν τη μυστηριώδη δύναμη να δημιουργούν την ανεκτίμητη ανθρώπινη σάρκα κι αυτή η έμφυτη εσωτερική δύναμη δεν μπορεί ποτέ ν’ αποκτηθεί ούτε με την γνώση ούτε με την ιατρική ούτε με μηχανικό τρόπο.
Αν κάθε άνθρωπος έχει τη δύναμη να δημιουργεί άνθρωπο, είναι τόσο ακατανόητο το να διαθέτει τον μηχανισμό αυτοθεραπείας των δικών του ασθενειών;

Το μεγαλύτερο λάθος της σύγχρονης ιατρικής είναι η υποτίμηση της θεραπευτικής ικανότητας με την οποία είναι προικισμένοι όλοι οι άνθρωποι. Πολλοί άνθρωποι μόλις αρρωστήσουν πάνε αμέσως στο γιατρό και αφού τους εξετάσει, κάνει την ακόλουθη δήλωση: “Έκανες πολύ καλά που ήρθες σε μένα αμέσως. Αν είχες καθυστερήσει θα ήταν πολύ αργά”. Οι γιατροί λένε παρόμοια πράγματα γιατί πιστεύουν ότι η αρρώστια, όταν δεν δεχτεί θεραπεία, αναπόφευκτα χειροτερεύει. Δεν τους αρέσει καθόλου να μην ασχοληθούν αμέσως με μια κατάσταση, δίνοντας κάποια συνταγή ή θεραπεία που παρεμβαίνει στην φυσική πορεία της αυτοθεραπείας του σώματος. Κι αυτό το ονομάζουν “προληπτική ιατρική”.



Το σώμα έχει δημιουργηθεί για να αυτορρυθμίζεται με συνεχή διαδικασία αυτοκάθαρσης και ν’ αποβάλλει με φυσιολογικό τρόπο τις τοξίνες. Αυτή η θαυματουργική φυσική διαδικασία συνοδεύεται από κάποιο πόνο και δυσανεξία, αλλά το άτομο πολύ σύντομα νοιώθει καλύτε­ρα από πριν, αν επιτρέψουμε στη λειτουργία να ολοκλη­ρώσει την πορεία της.

Ο ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΑΗΘΙΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ

Επειδή οι άνθρωποι, θεωρούν ουτοπική την ιδέα της πλήρους εξάλειψης της αρρώστιας, πολλοί υγιείς άνθρω­ποι ζουν υπό το κράτος του φόβου μήπως κι αρρωστή­σουν. Αυτή η αγωνία επιδεινώνεται από την αβεβαιότητα για το αν η ασθένεια που μπορεί να πάθουν θα είναι ιάσιμη. Ως εκ τούτου, ακόμα κι επιτυχημένοι άνθρωποι που ζουν σε πολύ άνετες συνθήκες, δεν απολαμβάνουν αληθινή ευτυχία και ηρεμία ψυχής: νοιώθουν ανασφαλείς όσον αφορά την κατάσταση της υγείας τους. 

Τα πράγματα χειροτερεύουν απ’ το γεγονός ότι το κόστος της ιατρικής περίθαλψης κάνει πολλούς ν’ αποταμιεύουν χρήματα για να καλύψουν τις ανάγκες κάποιας πιθανής αρρώστιας. Είναι αλήθεια ωστόσο, ότι οι περισσότεροι από όσους αρρωστήσουν όχι μόνο θα ξοδέψουν τα χρήματα τους στα φάρμακα, αλλά ίσως αναγκαστούν να μείνουν και μακριά από τη δουλειά τους. Στη χειρότερη περίπτωση η αρρώστια μπορεί να επιμείνει, ή να χειροτερέψει, απαι­τώντας συνεχή περίθαλψη, έως ότου όλες οι οικονομίες του ανθρώπου που μαζεύτηκαν με κόπο και ιδρώτα να εξαφανιστούν γρήγορα. Σε μερικές περιπτώσεις το άτομο που είναι άρρωστο, μπορεί να δανειστεί από φίλους ή απ’ την οικογένεια, για να τα βγάλει πέρα. 



Στο τέλος, όταν έχει δανειστεί όλα όσα μπορεί από φίλους και συγγενείς, ανακαλύπτει ότι δεν έχει απομείνει ούτε ίχνος απ’ την ευημερία και τον ευτυχισμένο τρόπο ζωής που απολάμβα­νε ο ίδιος και η οικογένεια του μέχρι πρόσφατα.

Σε ακραίες περιπτώσεις, όταν η ασθένεια είναι πραγμα­τικά σοβαρή, φαίνεται ότι η μια αναποδιά έρχεται μετά την άλλη και ολόκληρη η οικογένεια υποχρεώνεται να πληρώνει τα ατέλειωτα χρέη. Παρόμοια οικονομικά προβλήματα στο σπίτι και τη δουλειά, αναπόφευκτα οδηγούν σε συγκρούσεις. Η οικογένεια είναι υποχρεωμέ­νη να φροντίσει για το άρρωστο άτομο και οι συνάδελφοι πρέπει να κάνουν την έξτρα δουλειά. Αυτές οι συνθήκες συχνά προκαλούν θυμό, πικρίες και ενοχές στον άνθρωπο. 

Όλες οι επιπρόσθετες ευθύνες εμποδίζουν τον μη υγιή άνθρωπο να αναζητήσει την πραγματική του ευτυχία και φέρνουν οικονομικό άγχος. Έτσι είν’ εύκολο για μας να καταλάβουμε ότι η αρρώστια αποτελεί τον κύριο παρά­γοντα και το καθαυτό υπόβαθρο για μια σειρά οικονομι­κών δυσχερειών και συγκρούσεων.

Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ Ή ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΥ



Η κάθαρση ή ο εξαγνισμός μπορεί να διαχωριστεί σε δύο στάδια: την συσσώρευση και την αποβολή. Έχουμε ήδη συζητήσει τον τρόπο με τον οποίο μαζεύονται οι τοξίνες και μετατρέπονται σε συσσωματώματα μέσα στον οργα­νισμό. 

Η αποβολή γίνεται με δύο τρόπους: 

1) τα άτομα δέχονται μια μεγάλη ποσότητα τοξινών και αμέσως ενεργοποιείται η λειτουργία της αποβολής η οποία παρουσιάζεται σαν αρρώστια 

και 2) οι συσσωρευμένες τοξίνες διαλύονται, συνήθως με τον πυρετό, διοχετευόμε­νες στο αίμα κι αποβάλλονται με διάφορους τύπους ασθενειών. Ο πυρετός συχνά παρουσιάζεται μετά από έντονη δραστηριότητα, γιατί διεγείρεται η διαδικασία της κάθαρσης. Οι τοξίνες οδηγούνται έξω από τ’ οργανικό σύστημα με τον ιδρώτα, τη βλέννα και την εκπνοή. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο βήχας χρησιμεύει σαν προωθητής που διαλύει τα κατακάθια.



Όταν οι τοξίνες περνούν μέσω του πεπτικού συστήματος, το σώμα αντιδρά σαν ένας μεγάλος και σοφός γιατρός. “Διαισθανόμενος” την εισβολή του ξένου ή του βλαβερού στοιχείου, ο “γιατρός” αμέσως κάνει τη διάγνωση και δίνει τη συνταγή που εκτελείται απ τον “φυσικό φαρμακοποιό”. Έτσι διενεργείται η θεραπεία. Μετά το σώμα αρχίζει την διεργασία αντιμετώπισης του προβλήματος, παράγοντας τα φυσικά αντίδοτα του. Για παράδειγμα, όταν ένα τοξικό στοιχείο απορροφάται απ’ το σώμα, ο “φαρμακοποιός” παράγει ένα καθαρτικό που προκαλεί διάρροια για να διώξει τ’ ανεπιθύμητο στοιχείο. Άλλες παρόμοιες αντι­δράσεις είναι εξίσου ευφυείς.

Η είσοδος επιβλαβών βακτηριδίων στο σώμα, διεγείρει μια έντονη αντισηπτική αντίδραση: τον πυρετό. Αλλες τοξίνες είναι πολύ συμπυκνωμένες για ν’ αποβληθούν, έτσι χρειάζονται τον πυρετό για να τις ρευστοποιήσει. Όταν επιβαρύνεται το σώμα θέλει να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα απ’ την δηλητηρίαση των επιβλαβών στοιχείων. Κόκκινες κηλίδες παρουσιάζονται στο σώμα που συνοδεύονται από φαγούρα και πυρετό. Οι τοξίνες διεγείρουν τα νεφρά και αποβάλλονται μέσω των ούρων. Όταν εισπνέουμε πολλή σκόνη, το σώμα την αποβάλλει με το φτάρνισμα ή τη βλέννα.



Στην περίπτωση που οι τοξίνες διαλύονται απ’ το σώμα, κάποιος βαθμός πυρετού είναι απαραίτητος για να τις διαλύσει. Το πόσο εύκολα θα τις διαλύσει εξαρτάται απ’ την σκληρότητα, τη φύση και την ποιότητα των τοξινών, αλλά και από την ιδιοσυγκρασία του ατόμου. Όσο περισσότερο αντιστεκόμαστε στις αρρώστιες παίρνοντας κατασταλτικά φάρμακα, τόσο πιο κακοήθεις και επίμονες γίνονται οι τοξίνες. 

Ως εκ τούτου αν δεν αφήσουμε τη διαδικασία της κάθαρσης και του εξαγνισμού να ολοκλη­ρώσουν την πορεία τους (δηλαδή να επιτρέψουμε στις τοξίνες να διαλυθούν και να αποβληθούν από το σώμα μας) θα υποφέρουμε όλο και περισσότερο απ’ τις έντονες αντιδράσεις κάθαρσης. Απ’ την άλλη πλευρά, αν επιτρέ­ψουμε στην αρρώστια να ολοκληρώσει την πορεία της -δηλαδή ν’ αφήσουμε τις τοξίνες να αποβληθούν με φυσικό τρόπο απ’ το σώμα μας – σταδιακά θα είμαστε περισσότερο “καθαροί” και θα υποφέρουμε λιγότερο έντονα κατά την διαδικασία της κάθαρσης και του εξαγνισμού.



Όταν οι τοξίνες διαλυθούν κι αρχίσουν να κινούνται σε ρευστοποιημένη μορφή ερεθίζουν τα νεύρα στην προσβε­βλημένη περιοχή και προκαλούν πονοκέφαλο και πόνο στις αρθρώσεις. Όταν οι τοξίνες ρευστοποιηθούν ακόμα περισσότερο αποβάλλονται απ’ το σώμα, απ’ τη μύτη που τρέχει, απ’ την έντονη εφίδρωση ή τα ούρα. Αν όμως είναι κάπως σκληρές και βρίσκονται στους πνεύμονες για παράδειγμα, τότε αρχίζει η λειτουργία του βήχα που θα τις προωθήσει στην τραχεία για να βρουν από εκεί την έξοδο τους με τα φλέμματα. Ακόμα μπορεί να παρου­σιαστεί φτάρνισμα, καταρροή και διάρροια.

Κατά τον ίδιο τρόπο προκαλούνται πονοκέφαλοι, φαρυγγίτιδες, πονόλαιμοι, πόνοι αυτιού ή λεμφαδένων, πόνος σε χέρια, ώμους, πόδια, κλειδώσεις, απ’ τις συμπυκνωμένες τοξίνες που μαζεύονται σ’ αυτές τις περιοχές αναζητώντας μια διέξοδο.



Εν ολίγοις, η φύση θεραπεύει όλες αυτές τις αρρώστιες. Ωστόσο στην άγνοια τους οι περισσότεροι άνθρωποι βασίζονται στα φάρμακα και στα θεραπευτικά συστήματα που αναπτύσσονται απ’ την φαρμακευτική έρευνα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιμηκύνουν την αρρώστια, καταστέλλο­ντας κι εμποδίζοντας τη φυσική λειτουργία του σώματος. Και κάνοντας το αυτό συνήθως βάζουν στο σώμα περισσότερα τοξικά στοιχεία. Αντί να φοβόμαστε και να αναστέλλουμε την κάθαρση, πρέπει να την καλωσορίζουμε σαν μια μεγάλη ευλογία. Οι χρόνιες σκληρές τοξίνες μπορεί να μειώσουν τη ζωτικότητα σε βαθμό που να καταστήσουν έναν άνθρωπο ανίκανο να διεκπεραιώσει τα βασικά του καθήκοντα. 

Η κυκλοφορία του αίματος επιβραδύνεται, υπάρχει πόνος και δυσκαμψία στον αυχένα και στους ώμους, νωθρότητα, μειωμένη όραση, δυσκολία ακοής, βουλωμένη μύτη, μειωμένη αίσθηση γεύσης και όσφρησης, πυόρροια, χαλασμένα δόντια, άσθμα, βάρος στα πόδια, πρηξίματα κλπ. Για ν’ αποφύ­γουμε αυτές τις καταστάσεις η Φύση έχει προβλέψει την αυτορύθμιση μέσω του εξαγνισμού. Ακόμα, όσο πιο ζωηρό και ζωντανό είναι το άτομο, τόσο πιο άμεση γίνεται η διαδικασία της κάθαρσης. Κάθε προσπάθεια ν’ αναχαι­τιστεί η λειτουργία αυτή μόνο στην πτώση της ζωτικότη­τας του οργανισμού μπορεί να οδηγήσει. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι ακόμα καταφεύγουν σε ουσίες ξένες προς τον οργανισμό, που είναι γνωστές ως φάρμακα. Όμως όταν αναστέλλουμε την κάθαρση τα συμπτώματα γίνονται χειρότερα την επόμενη φορά που θ’ αρρωστήσουμε.



Η μόνη φορά που δεν συμβαίνει αυτό είναι όταν για πρώτη φορά παύουμε να παίρνουμε φάρμακα για ν’ αναχαιτίσουμε την αρρώστια, ή κι όταν αλλάζουμε την διατροφή μας, τρώγοντας πιο υγιεινές κι αγνές τροφές. Σ’ αυτή την περίπτωση το σώμα δράττεται της ευκαιρίας να κάνει γενικό καθαρισμό. Μια που δεν είναι απασχολημένο με την αποβολή των εισερχομένων τοξινών χρησιμοποιεί την ενέργεια του, για να διαλύσει και να διώξει τις τοξίνες που ήδη υπάρχουν στο σώμα.
Φυσικά όταν βασιζόμαστε στη φυσική θεραπεία δεν μπορούμε ολοκληρωτικά να περιορίσουμε την ανάγκη μας για φάρμακα. Έχουν μεγάλη αξία οι ιατρικές πράξεις αποκατάστασης των οστών μετά από ατύχημα, το φτιάξι­μο των δοντιών, οι χειρουργικές επεμβάσεις που κρίνονται απαραίτητες, η υγιεινή, η βακτηριολογία κ.λ.π.


Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από ομιλίες και διδασκαλίες Μοκίτι Οκάντα (Μέισου – Σάμα)


Πηγή: enallaktikidrasi