Η Ομοιοπαθητική προσέγγιση των παθήσεων επεκτείνει πολύ ουσιαστικά τις διαγνωστικές και θεραπευτικές δυνατότητες στις Χρόνιες Παθήσεις. Σήμερα η Ιατρική Βιβλιογραφία, τόσο στο ερευνητικό όσο και στο κλινικοπαθολογικό πεδίο εφαρμογών, είναι ήδη σημαντική και εμπλουτίζεται εντυπωσιακά. Ενδεικτικά αναφέρω δημοσιευμένες ερευνητικές ιατρικές μελέτες, με εντυπωσιακά αποτελέσματα για εκλεκτική δράση συγκεκριμένων ομοιοπαθητικών φαρμάκων πάνω σε καρκινικά κύτταρα σε κυτταροκαλλιέργειες, αλλά και για αυτή την ίδια την βιοφυσική υπόσταση της θεραπευτικής πληροφορίας των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Ο ασθενής συνήθως προσέρχεται για ένα κύριο πρόβλημα υγείας, ενώ η προσεκτική διερεύνηση του ιστορικού συχνά αποκαλύπτει ορισμένα δευτερεύοντα προβλήματα υγείας μη σχετιζόμενα συχνά, με βάση την κλασική παθολογία, με το κύριο πρόβλημα.
Για την Ομοιοπαθητική, το σύνολο των κύριων και δευτερευόντων προβλημάτων στο σύνολό τους απαρτίζουν μια ενιαία Κλινικοπαθολογική συνδρομή (ΚΠΣ), η οποία και συνιστά το κλειδί για την κατανόηση του status υγείας του ασθενούς και για την πολύ πιο ακριβή κατάστρωση του θεραπευτικού σχεδιασμού και τελικά για αυτή την ίδια την πρόγνωση.
Για παράδειγμα, εάν έχουμε δυο ασθενείς με καρκίνο μαστού, του ιδίου τύπου, grade και stage, και η μια από αυτές έχει στο ιστορικό της και μια δερματοπάθεια, όπως έκζεμα, κνίδωση, κτλ στα άκρα ή πολλά δύσοσμα κολπικά υγρά, μη σχετιζόμενα πάντως με κάποια φαρμακευτική αγωγή, τότε και η πρόγνωσή της είναι πολύ καλύτερη από της άλλης ομοιοπαθούς ασθενούς η οποία δεν έχει αυτές ή κάποιες ανάλογες επιφανειακές εκτονώσεις του αμυντικού μηχανισμού, αλλά και ο θεραπευτικός σχεδιασμός είναι πολύ πιο εύκολος και αποτελεσματικός.
Το Ομοιοπαθητικό Ιστορικό είναι ένα πολύτιμο εργαλείο ανάλυσης της κάθε Κλινικοπαθολογικής Συνδρομής (ΚΠΣ), ιδιαίτερα αυτής που αφορά χρόνιες διαταραχές. Επιτρέπει πλήρη διασαφήνιση της παθογενετικής αλυσίδας και αναγνώριση της λειτουργικής αλληλεξάρτησης των επιμέρους συνιστωσών της ΚΠΣ, ώστε τελικά να διαμορφώνεται ένα συνολικό μοντέλο του status υγείας, που αφορά όλο τον οργανισμό (totality) με τα εξατομικευμένα χαρακτηριστικά για κάθε ασθενή (individuality).
Όταν, μάλιστα, στη διάρκεια της θεραπείας μιας Χρόνιας Πάθησης παρατηρείται παροδική επιστροφή παλαιοτέρων, καταπιεσμένων από συμβατικές θεραπείες, επιφανειακών συμπτωμάτων (συνήθως αλλεργικών, φλεγμονωδών και μυοσκελετικών, αλλά και απλού άγχους) μπορεί με μεγάλη πιστότητα να επιβεβαιωθεί ότι η διαδικασία της επιστροφής στην Υγεία έχει ήδη δρομολογηθεί με μεγαλη ασφάλεια.
H Ανάλυση κάθε Χρόνιας Πάθησης μέσω του Ομοιοπαθητικού Ιστορικού υπερέχει σαφώς του συνήθους συμβατικού ιστορικού, που συχνά έχει πολλές ασάφειες και κενά, επειδή δεν μπορεί να συνδυάσει γεγονότα. Η μετεκπαίδευση στην Ομοιοπαθητική Ανάλυση αυτή και μόνο, χωρίς άλλη επιπλέον ομοιοπαθητική εκπαίδευση, μπορεί να δώσει πολύ σημαντικές προοπτικές στη διάγνωση ,την πρόγνωση και τις θεραπευτικές επιλογές σε όλους ανεξαιρέτως τους Εναλλακτικούς Θεραπευτές.
Ο προσανατολισμός είναι η ολότητα των συμπτωμάτων της κάθε μιας Κλινικοπαθολογικής Συνδρομής (ΚΠΣ) σε κάθε Χρόνια Πάθηση . Η ολότητα των συμπτωμάτων δεν είναι μια απλή συνάθροιση συμπτωμάτων, αλλά μια συγκροτημένη ομάδα, που παίρνει μια ενιαία μορφή, με συνάφεια που διέπεται από τις αρχές και νόμους της Ομοιοπαθητικής, ώστε να γίνει η καλύτερη δυνατή διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση.
Σε τελευταία ανάλυση η ολότητα της ΚΠΣ εκφράζει και την ατομικότητα (individuality) της κάθε περίπτωσης, που είναι κύριο ζητούμενο. Μέσα από την ολότητα ξεχωρίζουν: α) η φύση και έκταση των παθολογικών αλλοιώσεων- και η ασθένεια και ο ασθενής, β) η παθογένεια της ΚΠΣ, γ) τα αίτια (causa causalis) και οι αφορμές της (causa occidentalis), δ) η ιδιοσυγκρασία του ασθενούς, ε) οι προδιαθέσεις νόσου, που αποκαλούνται ‘μιάσματα’ (miasms) στην Ομοιοπαθητική. Με βάση αυτό το υλικό, τους σωστούς συσχετισμούς και την ιεράρχηση, προχωρά ο θεραπευτικός σχεδιασμός και η συνταγογράφηση σε κάθε Χρόνια Πάθηση.
Τα συμπτώματα εν γένει, μπορεί να είναι υποκειμενικά (subjective) ή αντικειμενικά (objective). Τα υποκειμενικά συμπτώματα, δηλαδή τα βιώματα του ασθενή που αφορούν διαταραχές της φυσιολογίας του, είναι η πρώτη φυσική, και πλέον παραστατική, εκδήλωση της νόσου και προηγούνται των οποιωνδήποτε οργανικών εντοπίσεών της. Μπορεί να είναι γενικά, τοπικά ή κοινά. Πάντοτε, όμως, αξιολογούνται σαν πραγματικές, απτές διαδικασίες. Τα αντικειμενικά συμπτώματα είναι ουσιαστικά τα κλινικά σημεία και τα εργαστηριακά ευρήματα. Τα υποκειμενικά καθρεφτίζουν κυρίως τον ασθενή, τα αντικειμενικά την ίδια την ασθένεια.
Και οι δύο τύποι συμπτωμάτων έχουν μεγάλη σημασία στην Ομοιοπαθητική θεραπευτική των Χρόνιων Παθήσεων. Έτσι, μια περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί θεραπευμένη μόνον από τη βελτίωση ή εξαφάνιση των υποκειμενικών συμπτωμάτων, όσο τα αντικειμενικά και τα κλινικοπαθολογικά συμπτώματα παραμένουν αναλλοίωτα. Αλλά και όταν δεν εκτιμώνται ανάλογα τα υποκειμενικά συμπτώματα, δεν μπορεί να γίνει εξατομίκευση της θεραπείας, που είναι και θεμελιώδης όρος πραγματικής ίασης και όχι απλά θεραπευτικής στήριξης ή ανακούφισης του οργανισμού.
Τα περισσότερα περιστατικά Χρόνιων Παθήσεων με τα οποία ασχολείται η «Ομοιοπαθητική Φροντίδα Υγείας» είναι:
-Aυτοάνοσα νοσήματα
-Ρευματολογικές Παθήσεις
-Ενδοκρινικές Παθήσεις, ιδιαίτερα Θυρεοειδούς και Ωοθηκών
-Καρκίνος σε όλα τα στάδια
-Ψυχοσωματικές Παθήσεις
-Χρόνιες φλεγμονές/Δυσλειτουργίες Ουρογεννητικού Συστήματος
-Βρογχικό άσθμα
-Γυναικολογικές Παθήσεις
-Δερματικές Παθήσεις
-Νευρολογικές εκφυλιστικές Παθήσεις
-Παχυσαρκία και Ακμή
Στην «Ομοιοπαθητική Φροντίδα Υγείας», την οποία διευθύνω, παρακολουθούνται όλες ανεξαιρέτως οι Χρόνιες Παθήσεις, από τις απλές μέχρι τις πλέον σύνθετες και σοβαρές, στα πλαίσια πάντοτε της Συμπληρωματικής και Εναλλακτικής Θεραπευτικής, όπως αυτά προσδιορίζονται θεσμικά και επιστημονικά από τους αρμόδιους φορείς στο διεθνές επίπεδο και πάντοτε σύμφωνα με τη σύγχρονη Ιατρική Βιβλιογραφια, δεοντολογία και πρακτική.
Τάσος Βαρθολομαίος
Ομοιοπαθητικός - Ιατρός
Περισσότερες πληροφορίες για τον ιατρό εδώ: centers3
Πηγή: drosostalida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου