Αρχαίο σπήλαιο στα Κανάρια Νησιά αποκαλύπτει αστρονομικές γνώσεις

Η έρευνα που διεξάγεται σε μια σπηλιά στην περιοχή Αρτεβίγκουα των Καναρίων Νήσων στον ατλαντικό ωκεανό, αποκάλυψε ότι οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού είχαν μία προηγμένη κατανόηση της κοσμολογίας.
Εκτός από τη σήμανση των ισημεριών και των ηλιοστασίων, στα τοιχώματα του σπηλαίου υπάρχουν εικόνες που σχετίζονται με τη γονιμότητα.

Ο οικισμός στην Αρτεβίγκουα ήταν ένας σημαντικός οικισμός των πρώτων Κανάριων κατοίκων στα νησιά, τα ίχνη των οποίων εξαφανίστηκαν τον 18ο αιώνα, πιθανώς λόγω της προθυμίας της Καθολικής Εκκλησίας να ‘ισπανοποιήσει’ τα τοπωνύμια των νησιών από τους προηγούμενους κατοίκους.

Το σπήλαιο στα Κανάρια Νησιά ήταν λατρευτικός χώρος των αρχαίων κατοίκων 

Το συγκεκριμένο σπήλαιο είναι ένα από τα πολλά της περιοχής, όπου κατοικούσαν αρχαίοι άνθρωποι και χρησιμοποιήθηκαν μετέπειτα από τους σημερινούς κατοίκους του νησιού μέχρι το 1940. 

«Το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως λατρευτικό χώρος και εκτός από την αστρονομική λειτουργία του, το φως που έπεφτε στο εσωτερικό του δημιουργούσε μια μυθική αίσθηση γονιμότητας που όμοιά της δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο», δήλωσε ο αρχαιολόγος Χούλιο Κουένκα- Julio Cuenca, διευθυντής του Μουσείου των Καναρίων, «είναι σαν αναλαμπές από εικόνες ενός πολιτισμού που εξαφανίσθηκε», πρόσθεσε. 

Η έννοια της γονιμότητας 

Το εσωτερικό του σπηλαίου και χαράξεις τριγώνων στη δεξιά πλευρά 

Ο Κουένκα έχει ερευνήσει την περιοχή κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες και ειδικεύεται στην έρευνα των ιερών όρων των αρχαίων Καναρινίων. 

Όπως εξήγησε, η έννοια της γονιμότητας στο σπήλαιο παρουσιάζεται σε ένα διάστημα μιας περιόδου έξι μηνών, κατά την οποία περίοδο, το φώς σχηματίζει στα τοιχώματα της σπηλιάς εικόνες από φαλλούς που περιβάλλονται από το χαρακτηριστικό γυναικείο ηβικό τρίγωνο. Καθώς οι μήνες περνούν και ο ήλιος σταδιακά αλλάζει και προσεγγίζει στο θερινό ηλιοστάσιο, οι εικόνες στην σπηλιά μετασχηματίζονται σε μια έγκυο γυναίκα και τέλος σε έναν σπόρο. 

Η αστρονομική λειτουργία 

Το άνοιγμα στην οροφή της σπηλιάς

Στο εσωτερικό του σπηλαίου, η οροφή του θόλου φθάνει περίπου στα 5 μέτρα ύψος και περιλαμβάνει ένα άνοιγμα, από όπου μπαίνει το φως του ήλιου. 

Ο ήλιος εισχωρεί στο εσωτερικό της σπηλιάς με την εαρινή ισημερία και γίνεται αντιληπτός δύο ώρες καθημερινά από το Μάρτιο έως το Σεπτέμβριο. 

Το 2009 ο Κουένκα που κατέγραψε το θερινό ηλιοστάσιο στο εσωτερικό του σπηλαίου, παρατήρησε ότι εκτός από τον ήλιο και το φεγγάρι δημιουργεί μια εικόνα στο τοίχωμα, κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο. 

Το 2012 ο Κουένκα παρουσίασε την έρευνά του στον Larry Alvarez, Υπουργό του Πολιτισμού της Cabildo de Gran Canaria, ο οποίος έδειξε ενδιαφέρον για τη διατήρηση των αντικειμένων που βρέθηκαν στην περιοχή. 

«Είναι ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία που βρέθηκαν ποτέ εδώ», δήλωσε ο Κουένκα και πρόσθεσε ότι το Συμβούλιο τώρα εργάζεται για τη δήλωση του σπηλαίου ως Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO. 

Οι εργασίες, σήμερα, βρίσκονται σε εξέλιξη, γίνεται προσπάθεια να ληφθούν ακριβείς μετρήσεις με τη χρήση της τελευταίας τεχνολογίας, ώστε να καταγραφούν οι κινήσεις του ήλιου στη σπηλιά και να γίνουν ορατές στο κοινό οι ζωντανές εικόνες που προβάλλονται στα τοιχώματα. 

© mikres-ekdoseis- Γιῶργος Ἐχέδωρος 

Πηγή: skotinoprosopo