Είναι η Ολιστική Σκέψη μία ακόμη Τεχνική Σκέψης; Είναι η Ολιστική Φιλοσοφία ένα ακόμη Φιλοσοφικό Σύστημα; Ο Ολιστικός Τρόπος Σκέψης και η Ολιστική Φιλοσοφία εμπνέονται από τους Συμπαντικούς Νόμους της Δομής και Λειτουργίας του Σύμπαντος. Γι αυτό και είναι ένα εργαλείο και ένας δρόμος για την ανακάλυψη της Αλήθειας και της Ευτυχίας.
Η ολιστική φιλοσοφία έχει να κάνει και αφορά σε έναν συγκεκριμένο τρόπο αντίληψης και σκέψης. Δεν έχει να κάνει με έναν τομέα, λόγου χάρη ιατρική ή θρησκεία, ο ολιστικός τρόπος προσέγγισης είναι ένας τρόπος σκέψης που χρησιμοποιεί συνολικά στοιχεία κι όχι αναγωγικά.
Πιο συγκεκριμένα, η κατανόηση της πραγματικότητας από τις φυσικές αλλά και κοινωνικές επιστήμες, στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο στην αναγωγική σκέψη. Δηλαδή, στη βασική ιδέα και οπτική ότι το ΟΛΟΝ μπορεί να γίνει κατανοητό, μέσα από την κατανόηση των μερών που το απαρτίζουν.
Στην αναγωγική προσέγγιση κάθε φαινόμενο μπορεί να αναλυθεί σε επιμέρους συνιστώσες και μελετώντας και γνωρίζοντας τις συνιστώσες αυτές καθώς και τις δυνάμεις με τις οποίες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, έχουμε τις ικανές προϋποθέσεις ώστε να σχηματίσουμε την συνολική εικόνα.
Η αναγωγική προσέγγιση θα μπορούσε να έχει τον ορισμό "το ΟΛΟν δεν είναι τίποτα άλλο από το άθροισμα των μερών του".
Η αναγωγική σκέψη απέδωσε καρπούς σε αρκετούς τομείς, επιστημονικούς και μη, παρ' όλα αυτά όμως, καθώς οι απαιτήσεις κατανόησης του κόσμου γίνονταν βαθύτερες και αυξάνονταν διαρκώς, όπως επίσης και οι πειρασμοί για τη μελέτη ακόμη πιο πολύπλοκων και λεπτοφυών συστημάτων δομής και λειτουργίας, ο αναγωγισμός έφτασε γρήγορα στα όρια του σαν μέθοδος προσέγγισης.
Η ολιστική θεώρηση αντιλαμβάνεται το σύνολο, το ΟΛΟΝ, εργαζόμενη με βάση την αντίληψη ότι όλα τα μέρη που αποτελούν το σύνολο, επηρεάζονται μεταξύ τους και ταυτοχρονα με το σύνολο και δεν μπορούν να εξεταστούν μεμονωμένα.Ο ολισμός βλέπει το σύνολο να αλληπεπιδρα μέσω των τομέων του και να δημιουργεί ένα ΟΛΟΝ που εξαρτάται από τους τομείς του όσο και οι τομείς από τον ΟΛΟΝ. Δεν μπορεί να εξηγηθεί το σύνολο παρατηρώντας τα κομματια του ξεχωριστά, σαν ξεχωριστά μέρη. Στον ολισμό τα μέρη δε μπορούν να κατανοηθούν έξω από το ΟΛΟν ούτε να παρατηρηθούν ξεχωριστά από αυτό.
Παραδείγματος χάριν, στην ιατρική, με την αναγωγιμη σκέψη που επικρατεί στην σύγχρονη ιατρική, ένα παθόν όργανο, είναι αυτόνομη οντότητα μέσα στο σώμα και έτσι αντιμετωπίζεται η ίαση του. Με την ολιστική σκέψη, το παθόν όργανο που νοσεί είναι το αποτέλεσμα ενός προβλήματος του συνολικού οργανισμού. Η αναγωγιμη σκέψη θα εστιάσει στη συμπτωματολογία της πάθησης, η ολιστική σκέψη θα εστιάσει στην ρίζα της πηγής της ασθένειας.
Ένα άλλο παράδειγμα μπορεί να αποτέλσει η κοινωνία μας. Η αναγωγική θεώρηση θεωρεί την ατομικότητα μας ανεπηρέαστη από το σύνολο, καθότι αυτόνομες μονάδες του συνόλου. Η ολιστική θεώρηση βλέπει την ατομικότητα να λειτουργεί αυτόνομα μέσα στο σύνολο αλλά απόλυτα επηρεασμένη και αλληλοεξαρτώμενη από αυτό. Η ευτυχία ενός ατόμου δεν μπορεί να είναι ειλικρινώς εφικτή σε μία δυστυχισμένη κοινωνία..
Η ολιστικότητα στον τρόπο αντίληψης εισάγει ένα βαθύτερο σύστημα αξιών και επεξεργασίας. Όταν όλα είναι αδιάσπαστα και διαρκώς εξελισσόμενα δεν υπάρχει όριο έρευνας και κατανόησης ακριβώς επειδή αυτό το σύστημα εξετάζει ένα σύνολο καταστάσεων που διαφοροποιείται ή εκφράζεται διαρκώς. Η αναγωγικότητα σαν τρόπος αντίληψης βοήθησε στο χτίσιμο κάποιων βάσιμων θεωριών αλλά βλέποντας τα πάντα ανεξάρτητα και αυτόνομα δεν μπορεί να ερευνήσει την πηγή της κατάστασης παρά μόνο να τη δομήσει ως ένα επίπεδο και σε πολλές περιπτώσεις όχι ικανοποιητικό.
Περάσαν πάρα πολλά χρόνια κατά τα οποία ο τρόπος σκέψης μας ήταν καθαρά αναγωγικός σε όλα τα επίπεδα και τομείς της ύπαρξης μας σαν ατομικότητες και σαν σύνολο εξίσου. Αυτό οδήγεισε σε κοινωνίες αλληλοσυγκρουόμενες, σε επιστημονικές αποδείξεις μονόπλευρες, σε επιφανειακή μόρφωση, σε άσταση κατάσταση υγείας, σε ψυχολογικές συγκρούσεις και αναζητήσεις. Η μονόπλευρη και διαχωριστική μέθοδος της αναγωγής, μας οδήγησε σε έναν ατομικισμό που γεννά απορίες ως προς τα κίνητρα του, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε στείρες συνειδήσεις.
Αυτή η κατάσταση μας οδήγησε από μόνη της στο τέρμα της και μας έδειξε μέσω της αποδείξεως του αντιθέτου πως πρέπει να αλλάξουμε οπτική, γιατί η αναγωγική ακόμη κι αν εξυπηρέτησε έφτασε στο τέλος της προσφοράς της. Η ολιστική σκέψη εισάγει νέα οπτική σε κάθε τομέα. Φιλοσοφικό, επιστημονικό, ανθρωπιστικό κι αυτό γιατί πρώτα από όλα εισάγει την απόλυτη καινοτομία του να εξετάσεις κάθε τομέα που έχεις δομήσει αυτόνομα, σε εξάρτηση με το σύνολο. Αυτό από μόνο του δίνει απύθμενα περιθώρια ανάπτυξης και διεύρυνσης των αλληλεπιδράσεων και ταυτόχρονα δημιουργεί την ισχυρότερη βάση για έναν τρόπο θεώρησης και κυρίως εξήγησης και αντιμετώπισης των πάντων.
Άλκηστις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου