Μας είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιορίσουμε με ακρίβεια αν ο περίφημος Ναός της Σιών αντιπροσωπεύει κάποιο είδος θρησκείας ή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ακόμη μυστική οργάνωση. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως έχουμε στα χέρια μας πλήθος από συναρπαστικές πληροφορίες βουτηγμένες στο μυστικισμό, για ένα ζήτημα που δεν διαφέρει από ένα συναρπαστικό παραμύθι.
Η γοητευτική ιστορία του Ναού της Σιών είναι από εκείνες όπου πολύ λίγα πράγματα μπορούν να αποδειχτούν, ενώ τα περισσότερα αναπαύονται πίσω από τη λεπτή ομίχλη του "ίσως" και του "μπορεί" και χρειάζονται τη δική μας αποδοχή για να ζωντανέψουν.
Για τους λάτρεις των συνωμοσιολογικών θεωριών το ζήτημα αυτό βρίθει από σοβαρές πληροφορίες, που σαν μικρά κομμάτια παζλ αποτελούν ένα μέρος της εικόνας, την οποία προσπαθούν να συμπληρώσουν. Όμως και για τους άλλους, τους λάτρεις των φανταστικών ιστοριών και των παραμυθιών, ο Ναός της Σιών δεν είναι παρά ένα ακόμα απολαυστικό ταξίδι στην ανθρώπινη φαντασία, που αρχίζει από ένα μικρό χωριό της Γαλλίας και προσπαθεί να χωρέσει μέσα της ολόκληρο τον κόσμο.
Σ' ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ...
Το Ρεν-λε-Σατώ είναι ένα μικρό χωριό στη Γαλλία, στα σπλάχνα του οποίου, σύμφωνα με τις φήμες, κρύβονται πολύτιμοι θησαυροί. Οι θησαυροί αυτοί (αν πραγματικά υπάρχουν) προέρχονται πιθανόν από την χριστιανική αίρεση των Καθαρών, που διαλύθηκε από την Καθολική Εκκλησία το 13ο αι. Το μικρό αυτό χωρίο δέχεται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, οι οιποίοι είναι είτε κυνηγοί θησαυρών, είτε προσκυνητές, είτε οπαδοί της Νέας Εποχής, είτε ερευνητές UFO. Ο καθένας τους ψάχνει τις δικές του απαντήσεις στην προσωπική του έρευνα.
Η μεγάλη φήμη που απέκτησε το Ρεν-λε-Σατώ οφείλεται, στο μεγαλύτερο μέρος, στον 33άρχονο Μπ. Σονιέρ, κληρικό του 19ου αι. Το 1885 ο Σονιέρ, που καταγόταν από την γύρω περιοχή, τοποθετήθηκε με γραπτή διαταγή της Καθολικής Εκκλησίας στην μικρή ενορία του χωριού. Μέρος των υποχρεώσεων του Γάλλου κληρικού ήταν η αναστήλωση της μικρής εκκλησίας του 10ου αι. της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που ήταν χτισμένη σε μια ιερή τοποθεσία, γνωστή από πολύ παλαιότερες εποχές.
Κατά τη διάρκεια των επισκευών της εκκλησίας, ο Σονιέρ ανακάλυψε κάτω από έναν βωμό μια κρύπτη γεμάτη περγαμηνές. Οι περισσότερες από αυτές ήταν σχετικά σύγχρονες τους, αλλά δύο, οι παλαιότερες, περιείχαν δύο παράξενες γενεαλογίες που άρχιζαν η μία το 1244 μΧ και η άλλη το 1644 μΧ. Οι τελευταίες καταγραφές πάνω στις περγαμηνές είχαν γίνει, απ' ότι φαίνεται, από έναν ιερέα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1780 και ήταν γραμμένες με διάφορους πολύ περίεργους κώδικες, μερικοί από τους οποίους δεν έχουν αποκωδικοποιηθεί μέχρι και σήμερα.
Ο σονιέρ παρουσίασε τα ευρήματα του στον επίσκοπο του, που βρισκόταν στο Καρκασόν. Έκπληκτος εκείνος αποφάσισε να παραπέμψει τον Σονιέρ στο Παρίσι. Εκεί οι μυστηριώδεις περγαμηνές μελετήθηκαν από ειδικούς ερευνητές της Εκκλησίας, οι οποίοι κατάφεραν να "σπάσουν" κάποιους από τους κώδικες του. Μία από αυτές έγραφε : "Στον Νταγκομπέρ II και στην σιών ανήκει ο θησαυρός αυτός και αυτός είναι νεκρός εκεί".
Ο Σονιέρ έμεινε στο Παρίσι για κάποιο χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου οι φήμες έλεγαν πως είχε μια ερωτική σχέση με την περίφημη αοιδό Έμμα Καλβ, η οποία ήταν Υψηλή Ιέρεια των εσωτερικών κύκλων. Λέγεται ακόμα πως εξαιτίας αυτής της σχέσης του ο ιερέας άρχισε να ενδιαφέρεται και να ασχολείται (?) με τον αποκρυφισμό.
Η επιστροφή του Σονιέρ στο Ρεν-λε-Σατώ υπήρξε η απαρχή της παράξενης συμπεριφοράς που απέκτησε ξαφνικά ο ιερέας. Η αποκατάσταση του ναού συνεχίστηκε και ο Σονιέρ ανακάλυψε ακόμη μια μυστική κρύπτη, που λέγεται ότι ήταν γεμάτη με αρχαίους ανθρώπινους σκελετούς. Δεν πέρασε πολύς καιρός κι ο Σονιέρ άρχισε να κάνει κάποιες παράξενες -και πολλές φορές εξοργιστικές- διασκευές στη διακόσμηση του ναού. Αρκεί να αναφέρουμε μια μαρμάρινη κρήνη αγιασμού, διακοσμημένη με το μαρμάρινο άγαλμα ενός μικρού κόκκινου δαίμονα και έναν μεγάλο αριθμό κωδικοποιημένων μηνυμάτων, γραμμένων πάνω σε ξύλινα έπιπλα του ναού. Τότε φάνηκε στην πραγματικότητα σε όλους πασίδηλα η αλλαγή της συμπεριφοράς του.
Οτιδήποτε κι αν είναι εκείνο που ανακάλυψε ο Σονιέρ στις κρύπτες του ναού, άρχισε ξαφνικά να ξοδεύει χρήματα αλόγιστα, με τη βοήθεια της οικονόμου και συντρόφου του Μαρί Ντεναμώ. Άρχισε να συλλέγει πανάκριβα κινέζικα βάζα και αρχαία κειμήλια και να ξοδεύει μεγάλα ποσά για αναστηλώσεις και έργα μέσα στο ίδιο το χωριό. Ένας άνθρωπος με μηνιαίο εισόδημα 75 γαλλικών φράγκων είχε ξαφνικά προσωπικά έξοδα γύρω στα 160.000 φράγκα το μήνα! Κάποιοι υπολόγισαν το συνολικό ποσό των εξόδων γύρω στα 23.000.000 γαλλικά φράγκα, ποσό που είναι κατά πάσα πιθανότητα υπερβολικό. Πάντως η αλήθεια είναι πως όλα αυτά ήταν πολύ παράξενα για έναν νεαρό ιερέα ενός μικρού γαλλικού χωριού. Είναι επίσης γνωστό πως ο Σονιέρ είχε ανοίξει τραπεζικούς λογαριασμούς στο Παρίσι, στο Περπινιάν, στην Τουλούζη και -όσο παράδοξο κι αν ακούγεται- στη Βουδαπέστη. Είχε επίσης επενδύσει ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό σε ακίνητα, μετοχές και ασφάλειες. Όλα αυτά είναι το λιγότερο εξοργιστικά. Τι μπορεί επιτέλους να ήταν τα περίφημα ευρήματα του Γάλλου κληρικού;
Ο Σονιέρ ζούσε μέσα στη χλιδή με τη σύντροφο του, που όλοι στο χωριό αποκαλούσαν "La Madonna". Μετά τα έργα που έκανε στο χωριό, αγόρασε μια μεγάλη έκταση γης, όπου δημιούργησε την προσωπική του "επικράτεια" και έκτισε τη βίλα Μπετανί -ονομάστηκε έτσι από το βιβλικό σπίτι της Μαρίας Μαγδαληνής, της Μάρθας και του Λαζάρου(!). Και δεν είναι μόνον αυτό. Το σπίτι τους έγινε ξαφνικά το κέντρο του κόσμου, αφού στα περίφημα δείπνα που παρέθετε το ζεύγος παρήλαυνε όλη η υψηλή γαλλική κοινωνία. Για παράδειγμα, εκτός από τους εύπορους φίλους του στην περιοχή, είναι γνωστό πως ανάμεσα στους καλεσμένους του συγκαταλέγονταν, μεταξύ άλλων, ο πρίγκιπας των Αψβούργων, ο Γάλλος Υπουργός των Τεχνών Ντουζαρντέν-Μπομέτζ και φυσικά η παλιά γνωστή του και αστέρι της όπερας, Ε. Καλβ.
Παρ' όλα αυτά ο Σονιέρ συνέχισε να κατοικεί στο πρεσβυτέριο του και χρησιμοποιούσε τη βίλα Μπετανί μόνο για τις γιορτές των καλεσμένων του. Εκείνο όμως που προκάλεσε τις περισσότερες συζητήσεις και "γέννησε" τις πιο παράξενες θεωρίες ήταν η διακόσμηση του ναού, που ο ίδιος έκανε. Με την πρώτη ματιά ο ναός δεν διαφέρει σε τίποτα από τις άλλες καθολικές εκκλησίες, γεμάτος με αγάλματα αγίων και πολύχρωμα βιτρώ στα παράθυρα. Μια δεύτερη όμως, πιο προσεκτική ματιά, αφήνει την περίεργη εντύπωση πως όλη αυτή η φαινομενικά ορθόδοξη εικόνα έχει κάτι το υποσυνείδητα αιρετικό. Λίγο αργότερα καταλαβαίνει κανείς πως δεν υπάρχει σημείο όπου ο Σονιέρ να μην δημιούργησε ένα είδος "υψηλού" ανορθόδοξου μηνύματος στον ίδιο τον εσωτερικό διάκοσμο του ναού.
ένα από τα έγγραφα(;) που ανακάλυψε ο σονιέρΌλα ξεκινούν από τη στιγμή που επισκέπτης είναι έτοιμος να μπει στο ναό. Πάνω από την είσοδο μπορεί να διαβάσει κανείς την αινιγματική επιγραφή: "Αυτό είναι ένα τρομερό μέρος". Μπαίνοντας συναντά μπροστά του το άγαλμα ενός μικρού δαίμονα, που υποκλίνεται και τον καλωσορίζει(!) -στην πλάτη του δαίμονα υπάρχει η κρήνη με τον αγιασμό για τον οποίο έχουμε ήδη μιλήσει. Η εκκλησία είναι γεμάτη αναπαραστάσεις από τη ζωή και το Θείο Πάθος του Χριστού, που όμως, αν τις παρατηρήσει κανείς, μπορεί να ανακαλύψει κάποιες ανωμαλίες παράξενες, αφού άσχετες και σκοτεινές μορφές κάνουν την εμφάνιση τους παντού δίχως λόγο. Στο βωμό της εκκλησίας υπάρχει η αναπαράσταση της Μαγδαληνής, που προσεύχεται σε μια σπηλιά μπροστά σε έναν ξύλινο, ψηλόλιγνο σταυρό, αναπαράσταση του ίδιου του Σονιέρ. Ολόκληρη η εκκλησία αναδύει έναν τέτοιο ενοχλητικό συμβολισμό, που οι επισκέπτες δεν μπορούν παρά να αντικρίζουν όσα υπάρχουν εκεί με καχυποψία.
Οι γεροντότεροι κάτοικοι του χωριού θυμούνται ακόμα το Γάλλο κληρικό για τις περίεργες ανασκαφές του στο κοιμητήριο της εκκλησίας μαζί με την αγαπημένη και πιστή του Μαρί. Ακόμη κι ο θάνατός του, τον Ιανουάριο του 1917, καλύπτεται από πυκνό μυστήριο. Λέγεται πως λίγο πριν πεθάνει ο Σονιέρ εξομολογήθηκε σε έναν ιερέα της περιοχής, ο οποίος τον εγκατέλειψε τρομαγμένος κι έφυγε δίχως να του δώσει άφεση αμαρτιών. Μετά το θάνατο του, το σώμα του, τυλιγμένο με έναν τελετουργικό μανδύα, διάστικτο με κόκκινες βούλες, τοποθετήθηκε -σύμφωνα μάλλον με δικές του οδηγίες- κατακόρυφα στο προπύργιο της επικράτειας του, από κάποιον από τους πενθούντες.
Ο Σονιέρ ποτέ του δεν μίλησε για τις ανακαλύψεις του και όσο για τη Μαρί, αυτή άφησε πίσω της μόνος κάποιες αινιγματικές δηλώσεις, που δεν βοήθησαν καθόλου στη λύση του μυστηρίου.
ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΕΥΘΡΑΣΤΟ ΙΣΤΟ
Και το μυστήριο παραμένει. Από που βρήκε ο Σονιέρ όλα εκείνα τα χρήματα που ξόδευε; Κατά καιρούς προτάθηκαν πολλές θεωρίες, από τις πιο ευτράπελες μέχρι τις πιο σοβαρές, σε μία προσπάθεια να ριχτεί φως στο μυστήριο αυτό.
Όταν η ιστορία του Σονιέρ έγινε γνωστή στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του '50, πολλοί ήταν εκείνοι που υπέθεσαν πως ο ιερέας είχε ανακαλύψει κάποιο θαμμένο θησαυρό, άγνωστης προέλευσης. Η περιοχή εκείνη της Γαλλίας υπήρξε ανέκαθεν ιδιαίτερα πλούσια και κατά κάποιον τρόπο φημισμένη. Το χωριό ήταν παλαιότερα ένα από ισχυρότερα οχυρά των Βησιγότθων, το μεγαλύτερο μέρος του περίφημου θησαυρού των οποίων δεν βρέθηκε ποτέ. Λέγεται πως μέρος του υπήρξε ο μεγάλος θησαυρός των Ιεροσολύμων, που οι Βησιγότθοι είχαν αρπάξει από την Ρώμη.
Οι Βησιγότθοι ήταν οπαδοί της αίρεσης του Αρείου, ο οποίος αρνιόταν τη θεϊκή φύση του Ιησού. Οι απόγονοι τους δημιούργησαν τη Μεροβιγγιανή Δυναστεία, που εξουσίαζε τη Γαλικία μέχρι τον θάνατο του Νταγκομπέρ II. οι ίδιοι οι Μεροβιγγιανοί υποστήριζαν πως βασίλευαν με το δικαίωμα του "βασιλικού αίματος τους".
Σύμφωνα με κάποιες άλλες υποθέσεις, το χωριό υπήρξε κέντρο διαφόρων ευρωπαϊκών ομάδων, που είχαν τα αρχηγεία τους στην περιοχή εκείνη. Μεταξύ αυτών οι σημαντικότερες ήταν οι Καθαροί και οι Ναΐτες Ιππότες. Πρόσφατα όμως άρχισαν να εγκαταλείπονται οι θεωρίες του περί θησαυρού και να κάνουν την εμφάνιση τους κάποιες άλλες, οι οποίες υποστηρίζουν πως ο Σονιέρ είχε ανακαλύψει τυχαία κάποια ιερά αντικείμενα ή κάποια μυστική γνώση, που κατάφερε να "εξαργυρώσει" κατάλληλα.
Πως όμως συνδέεται η ιστορία του Σονιέρ με τον περίφημο Ναό της Σιών; Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, στα κωδικά μηνύματα που άφησε ο ιερέας υπήρχαν πολλές αναφορές σχετικά με τον Ναό της Σιών, όπως και για το όρος Σιών που βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα.
Ο "Ναός της Σιών" (The Priory of Sion) πιθανολογείται από πολλούς πως είναι το όνομα μιας πανάρχαιας μυστικής οργάνωσης, σύμφωνα με τις δοξασίες του οποίου ο Ιησούς επέζησε της Σταύρωσης Του και ολοκλήρωσε τον κύκλο της ζωής Του στη Γαλλία(!). Σύμφωνα με τους Πικνέτ και Πρινς, ο Ναός της Σιών δημιουργήθηκε το 1090 από τον Γκοντφρουά Μπουιγιόν, έναν από τους ηγέτες της Α' σταυροφορίας που είχε ανακαταλάβει την Ιερουσαλήμ.
Κάποιος θρύλος αναφέρει ότι ο Μπουιγιόν ανήκε στη Μεροβιγγιανή Δυναστεία, ήταν νόμιμος βασιλιάς των ιεροσολύμων και καταγόταν από τον Δαβίδ. Κάποιοι υποστηρίζουν μάλιστα πως αυτός βρισκόταν πίσω από τη δημιουργία του Τάγματος των Ιπποτών του Ναού. Αντίθετα, σύμφωνα με τους συγγραφείς Βάνκι και Γουάλεν, οι πρώτες ρίζες του Ναού της Σιών βρίσκονται σ' ένα είδος ερμητικής ή γνωστικής ομάδας που αρχηγός της ήταν κάποιος Όρμους. Ο Όρμους λέγεται πως είχε προσαρμόσει στη διδασκαλία του παγανιστικές δοξασίες μέσα στο πλαίσιο του Χριστιανισμού.
Ο Ναός της Σιών ήρθε στην επικαιρότητα το Μεσαίωνα, όταν το 1077 μια ομάδα μοναχών από την Καλαβρία με ηγέτη κάποιον πρίγκιπα Ούρσους δημιούργησαν το Αβαείο του Ορβάλ κοντά στο Στενάι στις γαλλικές Αρδένες.
Πολλοί ήταν εκείνοι λοιπόν που πίστευαν πως ο περίφημος "θησαυρός" του Σονιέρ, δεν ήταν άλλος από το Ιερό Γκράαλ, το Ιερό Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου. Σύμφωνα με ένα θρύλο, οι Καθαροί είχαν στην κατοχή τους κάποιο πολύτιμο, ιερό αντικείμενο, αλλά αν αυτό είναι πράγατι αλήθεια και ο Σονιέρ το βρήκε, θα του ήταν εξαιρετικά δύσκολο -αν όχι αδύνατον- να το πουλήσει. Είναι πολύ πιο λογικό να υποθέσει κανείς πως ο Γάλλος ιερέας ανακάλυψε κάποιες αποδείξεις για την ύπαρξη μιας μυστικής κοινωνίας, που δημιουργήθηκε για να προστατεύει το άγιο δισκοπότηρο και να διατηρεί τους δεσμούς αίματος του Ιησού σε βασιλικούς γόνους. Άλλωστε το Ιερό Γκράαλ στα αρχαία κείμενα αποκαλείται "sangreal", που σημαίνει "βασιλικό αίμα", γεγονός που αποτελεί μια όχι και τόσο ευκαταφρόνητη σύνδεση.
Συνεχίζεται...
Το 13ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τεκτονισμός, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/13.html
Το 11ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ροδόσταυροι, η μακραίωνη πορεία προς την Υδροχοϊκή συνείδηση, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/11_31.html
Το έκτο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Καθαροί, οι "αιρετικοί" της γνώσης και της αγνότητας, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/6.html
Το δεύτερο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ -Ναΐτες Ιππότες, η πρώτη μυστική αδελφότητα, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/2_24.html
Το πρώτο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τι είναι - Πότε ξεκινάν ιστορικά - Πως λειτουργούν, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/1_24.html
Πηγή : Μυστικές Εταιρίες, εκδόσεις αρχέτυπο, σελ. 93-98
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου