Η έννοια της "συνωμοσίας" εμφανίζεται ως η σύνθεση μιας ποικιλόμορφης μεθόδου ευρύτατης εποπτείας, ειδικής συνεννόησης και μυστικών χειρισμών, η οποία καλύπτει την ανάγκη για τη διασφάλιση του ελέγχου. την εσωτερική επίδραση σε σημαντικές διαδικασίες και τη συντονισμένη επίθεση εναντίον ενός στόχου.
Όλες οι πολύπλοκες διαδικασίες στον κόσμο μας, που απαιτούν την ανάμιξη ειδικών ανθρώπων για την επίτευξη των σκοπών τους, δημιουργούν έναν "εσωτερικό κύκλο", ο οποίος έχει μεγαλύτερη εποπτεία πάν στις λειτουργίες και στις αλληλεπιδράσεις τους και είναι υπεύθυνος για το συντονισμό δραστηριοτήτων, άρα καταλήγει σε κάποια μορφή συνωμοσίας. Επίσης, πάντοτε υπάρχει η ενεργή τάση για μεγαλύτερο έλεγχο, συντονισμό κι επιρροή και αυτή η τάση οδηγεί σε μυστικές δραστηριότητες ενοποίησης αυτών των εσωτερικών κύκλων, υπό τη στέγη μιας μεγαλύτερης συνωμοσίας.
Συνήθως, όλοι οι εσωτερικοί κύκλοι τέτοιων δραστηριοτήτων δέχονται ευχαρίστως να συμμετέχουν στο "μεγάλο σχέδιο", γιατί αυξάνουν τις επιρροές τους για την επίτευξη του δικού τους στόχου, μέσα από την επίτευξη του γενικού στόχου. Ενώ, ταυτόχρονα, συνωμοτούν εκ νέου για να πάρουν αυτοί τα πράγματα στα χέρια τους κάποια δεδομένη στιγμή, εις βάρος των "συμπαικτών" τους.
Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΣΑΣΙΝΟΙ
Ο πρώτος μέγας δάσκαλος της επιστήμης της συνωμοσίας ήταν ο θρυλικός Χασάν Ι Σαμπάχ, ο επονομαζόμενος και "Γέρος του Βουνού", Πέρσης Ισμαηλίτης σοφός που έζησε τον 11ο αι., ιδρυτής του μυστικού τάγματος των Ασσασίνων (ή Χασασίσων ή Χασιντίμ). Μέσα από το απόρθητο ορεινό κάστρο Αλαμούτ, (που σημαίνει "αετοφωλιά" στα Περσικά -απ' αυτό και ο Χίτλερ είχε δώσει το ίδιο όνομα στο απρόσιτο ορεινό καταφύγιο του-), κυβερνούσε μυστικά ολόκληρο τον αραβικό κόσμο.
Η μέθοδος του ήταν φαινομενικά απλή : μέσα από τη χρήση ναρκωτικών όπως το χασίς (που έχει πάρει το όνομα του από αυτούς) και μυστικών διδασκαλιών, υποσχόταν στους οπαδούς του την παραμονή τους σε ονειρικούς παραδείσους με αντάλλαγμα την απόλυτη αφοσίωση τους. Αψηφούσαν κάθε κίνδυνο και δεν υπολόγιζαν τη ζωή τους, ούτε δίσταζαν να αυτοκτονήσουν για να μην συλληφθούν. Τοποθετούσε τους Ασσασίνους του δίπλα σε όλους τους σημαντικούς άντρες της εποχής, οι οποίοι γινόντουσαν άνθρωποι της απόλυτης εμπιστοσύνης τους για πολύ καιρό και χωρίς ούτε ένα δείγμα ύποπτης συμπεριφοράς. Ζούσαν πλαστές ζωές, με πλαστές προσωπικότητες. Εκτός του ότι μάθαινε τα πάντα γι' αυτούς, κάποια στιγμή ο Σαμπάχ έδινε πχ μια διαταγή δολοφονίας. Έπειτα ανακοίνωνε ότι το είχαν κάνει οι Ασσασίνοι του. Ουσιαστικά, ήταν η πρώτη τρομοκρατική οργάνωση. Οι πάντες έτρεμαν στην σκέψη ότι μπορεί να είχαν ένα Ασσασίνο δίπλα τους. Μπορεί να ήταν οποιοσδήποτε : η γυναίκα τους, ο καλύτερος τους φίλος, ο υπασπιστής τους, ο αδελφός τους, ο μάγειράς τους.
Όλοι έτρεμαν το "Γέρο του Βουνού" κι έτσι όλοι έκαναν ό,τι τους έλεγε και κανείς δεν τολμούσε να του αντιταχθεί, γιατί ο Σαμπάχ μυστηριωδώς το μάθαινε αμέσως και έδινε εντολή δολοφονίας. Άλλωστε η λέξη assasin που στα αγγλικά σημαίνει "δολοφόνος" προέρχεται από την ονομασία του Τάγματος. Δεν υπήρχε τομέας της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής που να μην ελεγχόταν μυστικά από τους Ασσασίνους. Ουσιαστικά, ο Σαμπάχ είναι μάλλον ο πρώτος που εφάρμοσε αλληλεπιδραστικές τεχνικές διείσδυσης, εποπτείας και ελέγχου και μεγάλο μέρος από τις γενικές γνώσεις μας σχετικά με αυτά τα ζητήματα (από την απόκρυφη μέχρι την επιστημονική πλευρά τους) κατάγονται απ' αυτόν!
Η ιδέα ενός "σκοτεινού" εγκεφάλου που δρα απομονωμένος και με ανεξιχνίαστους συντονισμένους τρόπους στα παρασκήνια, κυβερνώντας μυστικά την κοινωνία, έχει την πρώτη αυθεντική ρίζα της στο "Γέρο του Βουνού", τουλάχιστον με τον τρόπο που την επεξεργαζόμαστε σήμερα.
ΕΝΑ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Φανταστείτε ότι είμαστε μια πολύ ενωμένη και πιστή παρέα και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε να ελέγξουμε τα πράγματα σε έναν χώρο, σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, σε έναν τομέα δραστηριοτήτων ή σε ένα κράτος ή γιατί όχι και σε ένα κομμάτι κόσμου. Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε; Καταρχάς χρειαζόμαστε ένα δίκτυο γνωριμιών, το οποίο μπορούμε σχετικά εύκολα να δημιουργήσουμε - αν είμαστε αποφασισμένοι, εχέμυθοι και πολύ οργανωμένοι - κάτι που να ασχολείται με τα "ειδικά" θέματα που θα ενδιέφεραν σημαντικούς ή "κομβικούς" ανθρώπους (ανθρώπους-κλειδιά). Με την ασυνείδητη βοήθεια αυτού του μεταμφιεσμένου δικτύπυ επαφών, μπορούμε να προωθήσουμε τους ανθρώπους της παρέας (που αρχικός "εσωτερικός πυρήνας" της μεγαλώνει σιγά-σιγά με επιλεγμένα νέα μέλη) σε σημαντικές θέσεις-κλειδιά στους κρατικούς μηχανισμούς (φαινομενικά απλές ή και φανερά ασήμαντες) και σε άλλα σημαντικά πόστα. Θέσεις που θα τις έχουμε εντοπίσει με πολύπλοκο σχεδιασμό, τον οποίο μπορούμε να αποκτήσουμε με δική μας στρατηγική εποπτεία πάνω στη ροή της πληροφορίας, κυρίως από λεπτομέρειες που ο περισσότερος κόσμος δεν τους δίνει σημασία, αλλά εμείς από το συνδυασμό τους βγάζουμε τρομερά συμπεράσματα. αυτό χρειάζεται απλώς πληροφόρηση, παρατηρητικότητα και συγκεκριμένη μελέτη, μια δουλειά τελείως ανάλογη με αυτή των Μυστικών Υπηρεσιών Πληροφοριών.
Επιπλέον, για κάποιους που ασχολούνται με αυτά τα πράγματα, το παντοδύναμο βασίλειο της γραφειοκρατίας είναι το αγαπημένο τους ταμπλό, γιατί παρέχει λεπτομέρειες χωρίς να φαίνεται αυτός που τις ερευνά και η πολυπλοκότητα του συμβάλει στη συγκάλυψη των κινήσεων. Οι άνθρωποι μας στις θέσεις κλειδιά ζουν κανονικά τη ζωή τους, μόνο που σε κάποια στιγμή πατούν ή δεν πατούν ένα "κουμπί" όταν χρειάζεται, προωθούν έναν άλλο δικό μας σε κάποιο πόστο, μας δίνουν μια πολύτιμη απόρρητη πληροφορία, προωθούν με ειδικούς τρόπους μια δική μας οδηγία στον τομέα τους, μπλοκάρουν κάποια ανεπιθύμητη κίνηση και όλα αυτά με τόσο λεπτούς τρόπους και χειρισμούς που δεν είναι ανιχνεύσιμα, αλλά ακόμη και αν εντοπιστούν το πολύ να "καεί ένα μας χαρτί", αλλά συνεχίζουμε να έχουμε την "τράπουλα" κι έτσι απλώς το αντικαθιστούμε (πολλές φορές το "καίμε" επίτηδες ως αντιπερισπασμό). Όσο πιο ανοργάνωτο είναι ένα κράτος, τόσο πιο αδύνατο είναι να εντοπισθούν οι κινήσεις και οι προθέσεις μας μέσα στο "γενικό μπέρδεμα", αν και δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο λόγω ειδικών σχεδιασμών που χρειάζονται.
Όσο πιο οργανωμένο είναι ένα κράτος, για εμάς δεν αλλάζει τίποτα σπουδαίο, απλώς τα πράγματα γίνονται αντίστροφα, δυσκολευόμαστε λίγο περισσότερο στη συγκάλυψη των κινήσεων μας, αλλά ο σχεδιασμός είναι πολύ πιο εύκολος γιατί δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου απρόβλεπτοι παράγοντες. Δηλαδή, αν "όλα δουλεύουν ρολόι" στο ταμπλό που θέλουμε να παίξουμε, φροντίζουμε απλώς "να λέμε πάντα σωστά την ώρα", γιατί υπάρχει έλεγχος επιβεβαίωσης, αλλά γνωρίζουμε τι θα δείχνει αύριο το ρολόι την ίδια ώρα. Αν το "ρολόι" είναι ξεκούρδιστο και δείχνει ό,τι θέλει, τότε κανείς δεν μπορεί να ελέγξει το δικό μας "χρονοδιάγραμμα", δεν ξέρουμε βέβαια τι θα δείχνει αύριο, αλλά μπορούμε εύκολα να επιβάλουμε τη δικής μας "ώρα" (πχ αναλογιστείτε τι συνέβη στη γειτονική μας Αλβανία, με τα συστήματα "πυραμίδα" που κατέλυσαν το κράτος).
Κι αν ξαφνικά κάποιος από το παιχνίδι, που του έχουμε δώσει εμείς δύναμη για να κινεί τα νήματα που του λέμε, υπερτιμήσει τον εαυτό του και αποφασίσει να παίξει μόνος του, τι κάνουμε; Γι' αυτό πρέπει να έχουμε μια ομάδα "εκτελεστών" (και υπάρχουν πολλοί τρόποι "εκτέλεσης" ενός ανθρώπου) για να ασχολείται με αυτούς τους αποσχισθέντες, γιατί όχι και με τα πρότυπα των Ασσασίνων, αφού είναι τόσο λειτουργικά..!
Τώρα, αναλογιστείτε το εξής : το μόνιμο πρόβλημα μας είναι ότι εμείς κινούμε κάτι συντονισμένο σε τομείς που οι ίδιοι δεν είναι συντονισμένοι μεταξύ τους, πράγμα που απαιτεί μεγάλη σπατάλη "ενέργειας" και επιπλέον "κινήσεων", για να κάνουμε το παιχνίδι μας. Τι είναι αυτό που θα μας ανακούφιζε επιτέλους από αυτό το πρόβλημα; Μα, η Μεγάλη Ένωση αυτών των τομέων! Θέλουμε να γίνουν τα πράγματα όσο πιο απλά κι ενοποιημένα γίνεται και μόνο εμείς να είμαστε διασκορπισμένοι και πολύπλευροι. Κάτι που το πετυχαίνουμε πχ με πενήντα κινήσεις, τότε θα το πετυχαίνουμε με πέντε, χωρίς να υπερβούμε το πρόγραμμα ασφαλείας μας.
Ταυτόχρονα, όλα αυτά που κάνουμε δεν έχουν αντίκρυσμα μόνο στους ειδικούς σκοπούς μας, αλλά και σε καθημερινά πράγματα, όπως είναι ο πλούτος κλπ. Και έτσι έχουμε να ασχολούμαστε με δύο παρασκήνια : αυτό των δικών μας κινήσεων και αυτό που δημιουργείται απ' αυτές. Το πρώτο λειτουργεί, το δεύτερο μας συντηρεί. Αλλά σ' αυτό το δεύτερο βάζουμε "υπαλλήλους" μας να το διευθύνουν, με τη δική μας γενική εποπτεία, ενώ αυτοί δεν γνωρίζουν τίποτα για το πρώτο. Και τους "υπαλλήλους" μας αυτούς τους αφήνουμε να παίζουνε τα δικά τους "μικρά παιχνίδια" -να τρώνε καλά- για να έχουν κάποιο παραπάνω έναυσμα για τη δουλειά. Πολλές φορές βέβαια, όπως είπαμε, το παρακάνουν με τα δικά τους παιχνίδια, ξεγελασμένοι ότι έχουν αποκτήσει δύναμη, και τότε επεμβαίνουμε και τους βάζουμε στη θέση τους. Πάντως, επειδή θα έχουμε πετύχει σε μεγάλο βαθμό αυτό που σχεδιάζαμε, αυτό που προσπαθούμε απεγνωσμένα είναι η ένωση των δραστηριοτήτων. Σε όσο μεγαλύτερη κλίμακα γίνεται.
Μην προβληματίζεστε πολύ με όλα τα παραπάνω, δεν έχει σημασία αν κρύβουν κάποια μεγάλα μυστικά ή αν είναι απλώς μια ωραία υπόθεση, σημασία έχει ότι είναι λειτουργικότατα, άρα γιατί να μην λειτουργούν με κάποιο τρόπο; Και πιστέψτε με, αν είναι έτσι, αυτό ο τρόπος είναι πολύ πιο περίπλοκος και παράδοξος από τις παραπάνω "αοριστολογίες", που ίσως φαίνονται λίγο ακραίες. απλώς να θυμάστε ότι συνήθως τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται...
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ
Το 1540, συστάθηκε επίσημα το περιβόητο Τάγμα των Ιησουιτών (που προϋπήρχε σε αφάνεια_, οι αυτοαποκαλούμενοι "στρατιώτες του Χριστού", που είναι σχετικά γνωστό ότι οι δραστηριότητες τους κάθε άλλο παρά δικαίωναν το όνομα τους. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αποτέλεσαν όργανο του Πάπα της Ρώμης ή αν οι Πάπες αποτέλεσαν τα πειθήνια όργανα τους. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι δημιούργησαν την παντοδυναμία του Βατικανού πάνω στα πράγματα της Ευρώπης, αλλά και σε μεγάλο μέρος του κόσμου (όπως πχ στη Λατινική Αμερική). Στην ουσία έφτασαν στο σημείο να ανατρέψουν τη δύναμη των βασιλικών αυλών, λειτουργώντας με τη μεθοδολογία της επιρροής των αρχαίων ιερατείων πάνω στους βασιλείς και στους συμβούλους τους (εκ των οποίων πολλοί ήταν δικοί τους άνθρωποι), αλλά και με άλλες τεχνικές διείσδυσης, όπως αυτές των Ασσασίνων.
Οι Ιησουίτες εξάπλωναν την παπική κυριαρχία έξω από την Ευρώπη μέσω των ονομαζόμενων "ιεραποστολών", που από τότε έμειναν να ονομάζονται έτσι, αν και σήμερα πλέον έχουν διαφορετικό χαρακτήρα. Επιπλέον, ήταν από τους βασικούς παράγοντες εξάπλωσης της Ιεράς Εξέτασης, σε συνεργασία με φράξιες των Δομινικανών μοναχών και πολλών λόγιων του Μεσαίωνα. Στην ουσία λειτούργησαν με κάθε μέσο υπέρ της άτυπης ένωσης του δυτικού κόσμου υπό τον Πάπα και υπό αυτών που κρύβονταν πίσω από την "Άγια Ρώμη".
Το κυρίαρχο ιησουιτικό σύνθημα "Ο Σκοπός Αγιάζει τα Μέσα" λέει πολύ περισσότερα από αυτά που θα μπορούσα να αναφέρω εγώ, σε σελίδες επί σελίδων. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι διέβαλαν πολλές "λέσχες" ανθρώπων της γνώσης, με αποτέλεσμα να αποκτούν λίγο ή πολύ έλεγχο πάνω στα πράγματα που επηρέαζαν αυτές (οι λέσχες), στη δυτική κοινωνία. Απ' αυτούς πήρε τα διδάγματα του ο Μακιαβέλι -θρυλικός για τις συνωμοτικές ικανότητες του- και κατά τα φαινόμενα ακόμα και ο Λούθηρος και ο Ροβεσπιέρος. Σύμφωνα με το μεγάλο ερευνητή, ανθρωπολόγο και ιστορικό Τζέσυ Γουέστον, οι Ιησουίτες ήταν ακόμα και οι εφευρέτες της δολιότητας που ονομάστηκε "συγχωροχάρτι", μια μέθοδος επιρροής που έχει λειτουργήσει από τότε μέχρι σήμερα με ποικίλες μορφές, υπό την έννοια της "έγκρισης". Μέχρι τότε, το μόνο είδος ανώτατης έγκρισης και διαπιστευτηρίου ήταν η σφραγίδα από το δαχτυλίδι των αυτοκρατόρων και των βασιλιάδων, αλλά, βλέπετε, κάποια στιγμή όλοι οι Δυτικοί ανεξαιρέτως άρχισαν να φιλούν το δαχτυλίδι του Πάπα και των εκπροσώπων του.
Σήμερα, βέβαια, τα διαπιστευτήρια που ανοίγουν τις πόρτες είναι άλλου είδους, αλλά η μέθοδος είναι η ίδια. Γενικώς, η κωδική φράση κατανόησης πολλών από τα ζητήματα που θίγονται σ' αυτές τις σελίδες είναι λίγο αστεία, αλλά ουσιαστικά πολύ σοβαρή : "Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς". Είναι πολύ θολό -όσο και ιδιόμορφο- αν θα πρέπει να τα κοιτάξουμε όλα αυτά από το πρίσμα του Ελέγχου ή από το πρίσμα της ανατροπής του Ελέγχου. Ξέρετε, λίγο-πολύ, αυτοί που θέλουν να ανατρέψουν το σύστημα τελικά το παίρνουν απλώς στα χέρια τους. Αυτού του είδους οι διφορούμενες κινήσεις -της ανατροπής ή της κυριαρχίας- είναι και οι πιο συσκοτιστικές στην ανάλυση των λαβυρινθικών αυτών ζητημάτων.
Οι μεγάλες επαναστατικές κινήσεις των τελευταίων αιώνων διαμόρφωσαν τις τάσεις στο δυτικό κόσμο, στους περισσότερους τομείς. Είναι μια κοινώς αποδεκτή άποψη ότι η μεγάλη επαναστατική κινητικότητα που άρχισε στα τέλη του 18ου αι. σχετίζεται με τους Γάλλους φιλοσόφους και ειδικά με τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Αλλά ο Ρουσσώ δεν ήταν ο εφευρέτης των διδασκαλιών του. Αν αναζητήσουμε τις αιτίες της μεγάλης επανάστασης μέσα από την καθαρή φιλοσοφία θα είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στον Μάμπλυ, στον Φράνσις Μπέικον, στην Ουτοπία του Τόμας Μουρ, στον Πυθαγόρα και στον Πλάτωνα. Είναι όμως αλήθεια πως ο Ρουσσώ υπήρξε το κύριο μέσο δια του οποίου οι διδασκαλίες κάποιων παλαιότερων φιλοσόφων έγιναν γνωστές στις διανοούμενες τάξεις της Γαλλίας, μέσα από το Κοινωνικό Συμβόλαιο και το Discours sur l' origine de l' inegalite les hommes, που εμπεριέχουν εκτός των άλλων και τα σπέρματα του σύγχρονου σοσιαλισμού.
Κατά τον Ρουσσώ, ο πολιτισμός κατέστρεψε την ανθρωπότητα, ενώ οι άνθρωποι τώρα θα πρέπει να μετασχηματίσουν τον πολιτισμό και να επιστρέψουν στα κριτήρια της Φύσης. Στράφηκε εναντίον της ιδιοκτησίας, των ιερατείων και της μοναρχίας, του αστικού πολιτισμού. Οι διδασκαλίες του Ρουσσώ βοήθησαν καθοριστικά στην ανατροπή της μοναρχίας το 1793, όπως και οι θέσεις του Βολταίρου οδήγησαν στο κάψιμο των εκκλησιών. Σημειώστε ότι οι οπαδοί τους εντοπίζονταν στην αριστοκρατία και στους πλούσιους αστούς. Ο Ρουσσώ και ο Βολταίρος, φυσικά, ήταν Τέκτονες. Η Εγκυκλοπαίδεια εκδόθηκε υπό την αιγίδα του Τεκτονικού Τάγματος.
Η γραμμή ξεκινάει από το 1200, όταν ιδρύθηκε ένα τάγμα
μα με όνομα "Αδελφότητα για την Ειρήνη" που το κωδικό του σύμβολο ήταν αυτό που αναγνωρίζουμε σήμερα σαν το "σήμα της ειρήνης". Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί αυτό το παράξενο σύμβολο είναι το σύμβολο της ειρήνης; Πρόκειται για μια τρίαινα καρφωμένη στο έδαφος. Αλλά είναι ο ρούνος Χολχ, ανεστραμμένος, ο οποίος στην όρθια μορφή του συμβολίζει την σταθερότητα και την προστασία από τις ανατρεπτικές αρνητικές δυνάμεις, ενώ ανεστραμμένος συμβολίζει βέβαια το αντίθετο. Ακόμη και το κίνημα των χίπις που χρησιμοποιούσε ευρύτατα το "σύμβολο της ειρήνης", χρησιμοποιούσε κι ένα μεγάλο ιλλουμινατικό κωδικό : το FlowerPower που δεν ήταν άλλο από το Ewige των Ιλλουμινάτων, "Η αιώνια δύναμη των λουλουδιών", γι' αυτό και οι χίπις αυτοαποκαλούνταν "Τα παιδιά των λουλουδιών", που υποτίθεται ότι ήταν ένα κίνημα παρακινημένο από τους Ιλλουμινάτους, καθώς και όλη η φιλολογία υπέρ των ναρκωτικών που το συνόδευε.
Η "Αδελφότητα για την Ειρήνη" είχε ως κύριο στόχο να βάλει ένα τέλος στους πολέμους -άρα στο χρήμα, στην ιδιοκτησία και στη μοναρχία- και να ιδρύσει μια μια διευρυμένη αγροτική κοινότητα. Μορφοποιούσε το σχέδιο ενός συστήματος που σήμερα το ονομάζουμε "εθνικοποίηση". Η Αδελφότητα, με πολλά αποφασισμένα μέλη, διείσδυσε σε πύργους και μοναστήρια με αποτέλεσμα να κλείσει ή να καταστρέψει πολλά από αυτά, αλλά τελικά οι ευγενείς κατάφεραν να την εξοντώσουν. Ο Ρουσσώ διέδιδε με συνέπεια ένα δόγμα που διδάχτηκε εφαρμόστηκε 600 χρόνια νωρίτερα. Επιπλέον, το 1260, εμφανίστηκαν οι Αλμπιζουά (στα γαλλικά οι Ιλλουμινάτοι) που δίδασκαν τα ίδια πράγματα, μόνο που τώρα είχε προστεθεί σ' αυτά η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης του "νέου πολιτισμού και της μεγάλης αλλαγής".
Περίπου την ίδια εποχή, ιδρύθηκε στην Ιερουσαλήμ το Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών από κάποιους ευγενείς ιππότες του Ρικαρντί, κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών. Κατά την επιστροφή τους στη Γαλλία, οι "Ιππότες του Ναού" λειτούργησαν μυστικά ως μια εξουσία ανεξάρτητη της μοναρχίας και, υπό τις διαταγές του Μεγάλου Δασκάλου τους Ζακ ντε Μολέ, επιτέθηκαν τελικά εναντίον του βασιλιά Φιλίππου του Ωραίου. Το 1312, αρκετοί απ' αυτούς συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν, ανάμεσα τους και ο Μολέ. Αυτοί που κατάφεραν να αποδράσουν, επανένωσαν τους δεσμούς τους και για να αποφύγουν νέες διώξεις χρησιμοποιούσαν αλληγορικές μεθόδους επικοινωνίας και ειδικές τεχνικές χειρισμού καταστάσεων, οι οποίες υπήρξαν η βάση της οργάνωσης με σκοπό να μην γίνονται αντιληπτοί.
Αυτή είναι και η απαρχή των αποκρυφιστικών μεθόδων των μυστικών αδελφοτήτων. Σύμφωνα με πολλές αξιόλογες μελέτες, απ' αυτούς κατάγεται η Τεκτονική Αδελφότητα -αν και πολλοί μελετητές του Τεκτονισμού υποστηρίζουν πως είναι πολύ πιο αρχαία- τουλάχιστον όπως την ξέρουμε σήμερα. Από τους Ιππότες φαίνεται ότι κατάγεται και η αδελφότητα των Ροδόσταυρων, ενώ από κάποιο παρακλάδι τους φαίνεται ότι ιδρύθηκε η Στοά της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας (από το Δούκα της Σαρτρ), με σκοπούς επαναστατικούς, ενώ η Μασονία στην Αγγλία αναπτύχθηκε σε τελείως διαφορετική βάση -παρά την κοινή τους καταγωγή- και ήταν φιλομοναρχική, πιο συντηρητική και πιο "εσωτεριστική", (ο Γαλλικός Τεκτονισμός είναι αθεϊστικός και δεν παραδέχεται τον Μ.Α.Τ.Σ.). Τα δύο αυτά ρεύματα βρίσκονται σε αντιπαράθεση μέχρι και σήμερα. Η Γαλλική Επανάσταση υπήρξε μεταξύ άλλων (όπως θα δούμε και παρακάτω) και το έργο των Γάλλων Μασόνων και τα συνθήματα και οι γραμμές της ήταν δικά τους, όπως άλλωστε και όλοι οι θεωρητικοί και οι "υπεύθυνοι" της.
Συνεχίζεται...
Το 18ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ο Ναός της Σιών, το μικρό παραμύθι με τη μεγάλη στοά, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/18.html
Το 13ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τεκτονισμός, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/13.html
Το 11ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ροδόσταυροι, η μακραίωνη πορεία προς την Υδροχοϊκή συνείδηση, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/11_31.html
Το έκτο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Καθαροί, οι "αιρετικοί" της γνώσης και της αγνότητας, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/6.html
Το δεύτερο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ -Ναΐτες Ιππότες, η πρώτη μυστική αδελφότητα, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/2_24.html
Το πρώτο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τι είναι - Πότε ξεκινάν ιστορικά - Πως λειτουργούν, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/1_24.html
Πηγή : Μυστικές Εταιρίες, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 113-120
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου