Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ (μέρος 17ο) - Τεκτονισμός (η εσωτερική διδασκαλία)


Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ

Οι συναντήσεις των Τεκτόνων στις συμβολικές στοές γίνονται συνήθως μια φορά την εβδομάδα. Η κάθε στοά ανοίγει και διεξάγει τις εργασίες της κατά τον ίδιο τρόπο κάθε φορά, σύμφωνα με εένα τυπικό, το οποίο είναι διαφορετικό στους ανάλογους βαθμούς. Η εισδοχή κάποιου που το επιθυμεί στον τεκτονισμό γίνεται μέσω μιας μυητικής διαδικασίας. έτσι, ένας υποψήφιος μυείται αρχικά στον πρώτο βαθμό του Μαθητή, ύστερα από δύο χρόνια περίπου στο βαθμό του Εταίρου και ένα με δύο χρόνια μετά στο βαθμό του διδασκάλου. Στη συνέχεια, ως Διδάσκαλος Τέκτονας πλέον, μπορεί να συνεχίσει στο φιλοσοφικό λεγόμενο τεκτονισμό και να ανέλθει τις βαθμίδες του συστήματος που θα επιλέξει, με αντίστοιχες μυητικές διαδικασίες.

Τόσο οι συνήθεις συναντήσεις (εργασίες) στη στοά όσο και οι μυήσεις γίνονται πάντα σύμφωνα με ένα τυπικό που περιέχει μια τελετουργία, δηλαδή ένα σύνολο διαφόρων πράξεων, που διενεργούνται είτε από συγκεκριμένα άτομα είτε από όλους τους παριστάμενους σε συγκεκριμένες στιγμές, οι οποίες αναπαριστάνουν στην πρακτική πλευρά του υποκρυπτόμενου νοήματος.

Ένα τυπικό, λοιπό, είναι μια λογική και ψυχολογική, αλλά και επιδέξια σύνθεση τελετών, συμβόλων και συνοδευτικών λέξεων και κινήσεων, με σκοπό την εκτέλεση ενός ιερού, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έργου. Φυσικά η έννοια χρησιμοποιείται και πιο πεζά πράγματα, όπως το πως θα υποδεχτεί μια χώρα έναν επίσημο προσκεκλημένο, πως θα παραταθεί ένα επίσημο δείπνο, μια δεξίωση κοκ...



Στην περίπτωση του τεκτονικού τυπικού, αλλά και κάθε τυπικού που έχει θρησκευτικο-μαγικό χαρακτήρα, ισχύει ως κανόνας ότι μια τέτοια διαδικασία επαναλαμβανόμενη κανονικά, συχνά και σε ορισμένη ημέρα και ώρα μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Η υπερβατικότητα ενός τυπικού και η αποτελεσματικότητα του στηρίζεται αφενός σε μεταφυσικές και αφετέρου σε ψυχολογικές βάσεις. Κάθε τεκτονικό τυπικό ξεκινά από ένα μηδενικό σημείο και στη συνέχεια "ανεβαίνει" σταδιακά μέχρι ένα συγκεκριμένο ύψιστο πνευματικό σημείο, αλλά και ψυχολογικό στους παριστάμενους, μετά το οποίο βαθμιαία "κατεβαίνει" για να επανέλθει στο μηδενικό σημελιο απ' όπου ξεκίνησε.

Μια τέτοια διαδικασία, εφόσον εκτελείται σωστά, μπορεί να έχει βαθιά αποτελέσματα σ' αυτόν που τη δέχεται, τόσο στο συνειδητό όσο και στο ασυνείδητο επίπεδο. Οι Τέκτονες προσέρχονται στις εργασίες για συγκεκριμένο σκοπό, που αρχικά προσδιορίζεται στο άνοιγμα των εργασιών σε πρώτο βαθμό, με την εξής στιχομυθία ανάμεσα στο Σεβάσμιο και στον Α' Επόπτη :



Σεβ : Τι αντιπροσωπεύει ο ιερός τούτος τόπος (δηλ. η στοά) και δια ποίον λόγον προσερχόμεθα εις αυτόν;
Α' Επ : Ευρισκόμεθα εις το Ιερόν της Σκέψεως και ερχόμεθα εδώ ίνα ζητήσωμεν το Φως.
Σεβ : Ποίον είναι το Φως, περί του οποίου ομιλείτε, αδερφέ μου;
Α' Επ : Σεβάσμιε Διδάσκαλε, είναι το Αιώνιον Φως, το περιέχον το παν, προς το οποίον το παν τείνει. Το Φως το αφυπνίζον τας ανθρωπίνους διάνοιας, το Φως της Αγάπης, το οποίον ενώνει και συντονίζει πάσαν την πλάσιν.

Και αμέσως μετά ο Β' Επόπτης δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να προχωρήσει αυτή η αναζήτηση :

Σεβ : Αδελφέ Β' Επόπτα, πως δυνάμεθα να εύρωμεν το φως αυτό, περί του οποίου ωμίλησεν ο αδελφός Α' επόπτης και ποία η ωφέλεια του;
Β' Επ : Σεβάσμιε Διδάσκαλε, δεν ανευρίσκομεν τούτο ποτέ πλήρως, διότι οι ανθρώπινοι οφθαλμοί δεν θα ηδύνατο να ανθέξουν εις την λάμψιν του. Δυνάμεθα όμως να ίδωμεν τας ακτίνας αυτού, μελετώντας την Φύσιν, παρατηρούντες τα φαινόμενα, κατερχόμενα εις το βάθος της Συνειδήσεως και ιδίως εναρμονίζοντες τους εαυτούς μας προς τον Παγκόσμιον Ρυθμόν.

Στην αυτογνωσιακή του λοιπόν πορεία κάθε Τέκτονας, και στο βαθμό που αναγνωρίζει κάτι τέτοιο, έχει ως κατευθυντήριες γραμμές και βοηθήματα του τα τυπικά των αντίστοιχων βαθμών που συμμετέχει. Η προσπάθεια του, καθώς δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη γραπτή διδασκαλία ή κάποια αυθεντία ούτε κάποια συγκεκριμένη μέθοδος, έγκειται στα ψυχολογικά αποτελέσματα που έχει πάνω του η συμμετοχή του στις τεκτονικές εργασίες και στην προσωπική μελέτη των τυπικών και των νοημάτων που αυτά κρύβουν και των συμβόλων που υπάρχουν στη στοά.



Έτσι, το απόκρυφο νόημα του Τεκτονισμού παρουσιάζεται στον Τέκτονα μέσω εικόνων, αλληγοριών, τελετουργικών και μύθων. Η πλειοψηφία των συμβόλων έχουν να κάνουν με υλικά και εργαλεία που χρησιμοποιούνται στην ανοικοδόμηση ναών. Όλα τα αντικείμενα αυτά (διαβήτης, γνώμονας, στήλες, λίθοι...) έχουν συμβολικό νόημα, όπως και οι εικονογραφήσεις στο πάτωμα της στοάς και στους τοίχους.

Η όλη προσπάθεια του Τέκτονα, αναζητώντας το Φως και με τα εργαλεία που του παρέχονται, είναι να οικοδομήσει έναν Ναό, τον Ναό του Σολομώντα, όπως συμβολικά αναφέρεται στα τυπικά. Η οικοδόμηση όμως αυτή στην πραγματικότητα αναφέρεται στον ίδιο του τον εαυτό, στο πως δηλαδή θα οικοδομήσει τον τέλειο άνθρωπο και σε συνεργασία με τους άλλους αδελφούς του την τέλεια ανθρωπότητα, τον Ναό του Θεού. Η διαδικασία αυτή αναγκαστικά συνδέεται με μια ανώτερη γνώση, η οποία διατρέχει την ανθρώπινη ιστορία από την αρχή του κόσμου.

Το πρόβλημα πάντα σε σχέση μ' αυτήν την ανώτερη γνώση είναι ότι δεν είναι εύκολο να μεταδοθεί με τη συνηθισμένη σκέψη. Υπήρχε πάντα το ανυπέρβλητο εμπόδιο της γλώσσας, αλλά και ο κίνδυνος της διαστρέβλωσης των υψηλών εννοιών. Βλέποντας την ατέλεια και την αδυναμία της συνηθισμένης γλώσσας, οι άνθρωποι που κατείχαν την ανώτερη γνώση προσπάθησαν να την εκφράσουν με μύθους, σύμβολα, αλληγορίες, παραβολές και ιδιαίτερους λεκτικούς τύπους. Έτσι, χωρίς τον κίνδυνο της αλλοίωσης του νοήματος, η ανώτερη γνώση μεταφέρθηκε από τη μία σχολή στην άλλη και από τη μία εποχή στην άλλη, μέχρι σήμερα.



Ο σκοπός λοιπόν των μύθων και των συμβόλων είναι να φτάσουν στα ανώτερα κέντρα του ανθρώπου και να του μεταβιβάσουν ιδέες απρόσιτες στη διανόηση του και μάλιστα να τις μεταβιβάσουν με τέτοιο τρόπο που να αποκλείεται ο κίνδυνος παρερμηνείας. Οι μύθοι προορίζονται για το ανώτερο συναισθηματικό κέντρο και τα σύμβολα για το ανώτερο διανοητικό κέντρo. Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό;

Η προετοιμασία, για να δεχτεί κανείς ιδέες που ανήκουν στην ανώτερη γνώση, ξεκινάει πάντα από το συνηθισμένο νου, γιατί μόνος ένας νους κατάλληλα προετοιμασμένος μπορεί να μεταβιβάσει τέτοιες ιδέες στα ανώτερα κέντρα, χωρίς να εισάγει ξένα στοιχεία. Μέσω των συμβόλων λοιπόν, ο Τέκτονας, εφόσον προετοιμαστεί κατάλληλα και ασκηθεί πρακτικά σ' αυτό, έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με τη βαθύτερη φύση του.

Το δυστύχημα όμως είναι ότι οι μέθοδοι προετοιμασίας δεν υπάρχουν πλέον (???), τα κλειδιά έχουν χαθεί και δεν υπάρχει τρόπος, τουλάχιστον διαθέσιμος στο σύγχρονο τεκτονισμό, ώστε να προχωρήσει κανείς συστηματικά και οργανωμένα σ'αυτή τη διαδικασία . Οι διάφορες πληροφοριακές εξηγήσεις που δίνονται σχετικά με τα σύμβολα στις στοές παραμένουν στην επιφάνεια του ζητήματος μην μπορώντας να συνεισφέρουν ουσιαστικά στο δύσκολο έργο της αναζήτησης του Φωτός, μέσω της καθόδου στο βάθος της συνείδησης και της εναρμόνισης με τον Παγκόσμιο Ρυθμό.



Αν και ο Τεκτονισμός περιέχει στα τυπικά του έναν πλούτο Γνώσης, εντούτοις οι γέφυρες προς αυτήν έχουν χαθεί. Σήμερα οι περισσότεροι που εισέρχονται στις στοές το κάνουν για κοινωνικούς λόγους και γνωριμίες. Ελάχιστοι με αγνά κίνητρα προσπαθούν να βρουν τρόπους, ώστε να γίνει κάτι που θα αφυπνίσει και κάποιους άλλους προς τον πραγματικό σκοπό ύπαρξης του Τάγματος, που δεν είναι άλλος από την "ανοικοδόμηση του Νέου Ανθρώπου". Παρ' όλα αυτά, οι ενδείξεις για το κατά πόσο μια τέτοια αφύπνιση είναι εφικτή δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές.

Το μόνο ισχυρό που μένει στο σύγχρονο Τεκτονισμό είναι αναμφισβήτητα η δύναμη των τυπικών του και οι συναισθηματικές αλλαγές που μπορούν να επιφέρουν σε όποιον συμμετέχει, με την προϋπόθεση και πάλι να γνωρίζει πως να συμμετέχει, πως με άλλα λόγια να φέρει τον εαυτό του σε μία κατάσταση δεκτικότητας και "ανοίγματος", διαφορετική από ό,τι είναι συνήθως στις ασχολίες του στην καθημερινή ζωή.

Όλες οι τεκτονικές εργασίες και μυήσεις όλων των βαθμών λαμβάνουν χώρα εντός της στοάς, που θεωρείται ότι αποτελεί μια μικρογραφική αναπαράσταση του σύμπαντος, του Κόσμου όπως δημιουργήθηκε από το Θεό. Επομένως πρόκειται για έναν ιερό χώρο (γι' αυτό αποκαλείται και Ναός), που συμβολικά είναι το κέντρο του κόσμου, το μέρος όπου όλοι οι κόσμοι συναντώνται και ο οποίος, αφού απεικονίζει τη Δημιουργία, θα πρέπει να είναι κτισμένος σύμφωνα με τους κανόνες της ιερής γεωμετρίας.



Η στοά λοιπόν είναι σχήματος ορθογωνίου παραλληλογράμμου και καταλήγει στη μία άκρη της σε ημικύκλιο. Το μήκος του ορθογωνίου είναι διπλάσιο από το πλάτος του, ενώ το ημικύκλιο καταλαμβάνει επιφάνεια ίση με το 1/4 περίπου της επιφάνειας του Ναού. 

Οι τέσσερις πλευρές της στοάς συμβολίζουν τα τέσσερα φυσικά στοιχεία: Φωτιά, Αέρα, Νερό, Γη και τα αντίστοιχα του ανθρώπου: πνεύμα, νόηση, συναίσθημα, φυσικό σώμα. Η στοά είναι προσανατολισμένη, κατά μήκος, από τη Δύση προς την Ανατολή, όπου και η έδρα του Σεβασμίου, του προέδρου του εργαστηρίου. Η είσοδος των μελών γίνεται πάντα από τη δυτική πλευρά. Στις συνεδριάσεις, κατά μήκος της αριστερής πλευράς, του Βορρά όπως αποκαλείται, κάθονται οι Μαθητές και οι Εταίροι, δηλαδή οι κατέχοντες τον πρώτο και δεύτερο βαθμό, ενώ ακριβώς απέναντι τους, στη Μεσημβρία, οι Διδάσκαλοι. Το πάτωμα του κυρίως ναού συμβολίζει τη Γη  και έχει τη μορφή μωσαϊκού με μικρές άσπρες και μαύρες ψηφίδες, που συμβολίζουν τον κόσμο της δυαδικότητας στον οποίο ζει καθημερινά ο άνθρωπος (μέρα-νύχτα, καλό-κακό, ζεστό-κρύο, χαρά-λύπη κοκ). Η οροφή συμβολίζει τον ουράνιο θόλο και είναι διακοσμημένη με συγκεκριμένους αστερισμούς (Ωρίων, Πλειάδες, Υάδες, Λαμπαδίας, Βασιλίσκος, Μεγάλη Άρκτος, Αρκτούρος, Στάχυς, Αντάρης, Φαμαλάουτ) και πλανήτες (ο Δίας και η Αφροδίτη στην Ανατολή, ο Άρης και ο Κρόνος στη Δύση), που έχουν ιδιαίτερη σημασία, όσον αφορά τις επιδράσεις τους στη Γη, για την Τεκτονική τελετουργία.

Στην είσοδο του κυρίως Ναού υπάρχουν οι στήλες B και J, από τα παλαιότερα σύμβολα που συναντούνται σχεδόν σε όλους τους ιερούς χώρους των αρχαίων πολιτισμών. Η σημερινή τους ονομασία στον Τεκτονισμό είναι κατάλοιπο από τον Ναό του Σολομώντα. Η πλήρης ονομασία τους είναι Μποάζ και Ιαχείν και σύμφωνα με πληροφορίες που υπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη ήταν κατασκευασμένες μάλλον από ορείχαλκο, είχαν διάμετρο 1,74 μ., ύψος 10,43 μ. και ήταν διακοσμημένες με μεγαλοπρεπείς παραστάσεις. Ετυμολογικά η λέξη Μποάζ σημαίνει "δύναμη" και η λέξη Ιαχείν "ο Θεός ιδρύει".



Κατά τη διάρκεια των εργασιών στη στοά οι Τέκτονες φορούν στη μέση τους μια ποδιά, το λεγόμενο περίζωμα, που διαφέρει στο χρώμα και στα σύμβολα που έχει πάνω του από βαθμό σε βαθμό. Το περίζωμα είναι σύμβολο της εργασίας στον εαυτό που επιτελεί ο τέκτονας στον αντίστοιχο βαθμό όπου βρίσκεται ακόμη μια υπόμνηση για άρση της προσοχής από τις κατώτερες επιθυμίες και ορέξεις και συγκέντρωση στο ευρύ πεδίο του στοχασμού και της δράσης.

Ο υποψήφιος Τέκτονας, ερχόμενος από την αμάθεια και το σκοτάδι της συνηθισμένης ζωής, μυείται στον πρώτο βαθμό και για πρώτη φορά αντικρίζει για λίγο το Φως της Γνώσης. Ως Μαθητής Τέκτονας το έργο του είναι να αναγνωρίζει μέσα του τα ζεύγη των αντίθετων δυνάμεων που καθορίζουν κάθε πράξη, σκέψη και συναίσθημα στη ζωή του και να εμπειριωθεί τη σκλαβιά κάτω από την οποία ζει. ύστερα από την αναγνώριση αυτήν, που ο Μαθητής καλείται να βιώσει πραγματικά κι όχι θεωρητικά, διαφαίνεται ο δεύτερος στόχος που είναι να στραφεί προς το φως, να αφυπνιστεί ως προς την πνευματική διάσταση της ύπαρξης του και να βαδίσει την ατραπό, εργαζόμενος με τον εαυτό του. Συμβολικά ο Μαθητής τέκτονας συγκρίνεται με τον "ακατέργαστο λίθο" που προσπαθεί ο ίδιος να λαξεύσει (δηλαδή τον εαυτό του) για να καταστεί κυβικός ή τέλειος.

Η πορεία του είναι από το Βορρά, που παραδοσιακά είναι ο χώρος όπου επικρατεί το σκοτάδι, στη Μεσημβρία και μετά στην Ανατολή, στην πηγή του Φωτός. η κατεύθυνση της Ανατολής έχει μεγάλη σημασία για τους Τέκτονες. Το σημείο από όπου ανατέλλει ο ήλιος υπήρξε από την αρχαιότητα το σύμβολο της πνευματικής φώτισης. Αντιπροσωπεύει μέχρι σήμερα την πηγή του πνευματικού ήλιου και το σημείο αφύπνισης προς τον πνευματικό κόσμο. έτσι, οι Τέκτονες στην αναζήτηση τους για το "Φως" ταξιδεύουν πάντα ανατολικά, στην προσπάθεια τους για περισσότερη αυτογνωσία και αυτοεπίγνωση.



Προχωρώντας στο δεύτερο βαθμό, του Εταίρου, ο Τέκτονας μαθαίνει τους τρόπους και τη μεθοδολογία για να εργαστεί στον εαυτό του σύμφωνα με τους κανόνες της ιερής επιστήμης. Στη μελέτη συμπεριλαμβάνεται πλέον ο ρόλος των 5 αισθήσεων μέσω των οποίων δέχεται τις εντυπώσεις από τον εξωτερικό κόσμο και η σημασία των αριθμών και του κάλλους, που συμβολικά αναφέρεται στην επίδραση της αρχιτεκτονικής και των τεχνών στη διαμόρφωση κοινωνίας. Ακόμη ως εταίρος καλείται να μελετήσει τις εξελίξεις στον τομέα της ανθρώπινης διανόησης και να συλλογιστεί σοβαρά την αξία της εργασίας.

Έχοντας κάνει αυτά τα βήματα, που στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μεγάλο και πολύχρονο στάδιο, ο Εταίρος είναι έτοιμος να μυηθεί στο βαθμό του Διδασκάλου. Κατά τη μύηση του στο μεγαλειώδη αυτό βαθμό, ο τέκτονας υποδύεται το ρόλο του Δασκάλου Χιράμ. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χιράμ ήταν ο αρχιτέκτονας του Ναού του Σολομώντα. Πριν όμως από την ολοκλήρωση του Ναού, τρεις βοηθοί του, εταίροι, υποκινούμενοι από εχθρούς του Χιράμ, οργάνωσαν μία συνωμοσία προκειμένου να αποσπάσουν από το Δάσκαλο τους τα μυστικά της τεκτονικής τέχνης και την Ιερή Λέξη και να συνεχίσουν αυτοί το έργο του, εποφθαλμιώντας τη δόξα του Δασκάλου τους.



Ο Χιράμ, πιστός στις αρχές του και γνωρίζοντας ότι ακόμη οι τρεις βοηθοί δεν ήταν έτοιμοι για να τους αποκαλυφθούν τα μυστήρια της ιερής τέχνης, αρνήθηκε και δεν ενέδωσε στις πιέσεις τους. Τότε εκείνοι τον σκότωσαν και έθαψαν το σώμα του στα χαλάσματα του Ναού. Με το θάνατο του Χιράμ οι εργασίες στο Ναό σταμάτησαν. Έπειτα από κάποιο διάστημα ο βασιλιάς σολομών, η προσωποποίηση της Σοφίας, βρήκε το σώμα του Δασκάλου και το έθαψε με τις αρμόζουσες τιμές. Σύμφωνα όμως με την παράδοση, με το θάνατο του Χιράμ χάθηκε η ιερή Λέξη και έτσι ο ΝΑός δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί και μένει μισοτελειωμένος.

Από τότε, οι Διδάσκαλοι Τέκτονες ταξιδεύουν από την Δύση στην Ανατολή αναζητώντας την Ιερή Λέξη, το Λόγο, που όταν βρεθεί θα μπορέσει τότε να ολοκληρωθεί και ο Ναός. Αυτό θα σημάνει και την εμφάνιση του Νέου Ανθρώπου. Άλλωστε, με "ζωντανούς" μόνο λίθους μπορεί να ανεγερθεί ο Ναός του Φωτός...


Το 13ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τεκτονισμός, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/11/13.html

Το 11ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Ροδόσταυροι, η μακραίωνη πορεία προς την Υδροχοϊκή συνείδηση, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/11_31.html

Το 6ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Καθαροί, οι "αιρετικοί" της γνώσης και της αγνότητας, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/6.html

Το 2ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ -Ναΐτες Ιππότες, η πρώτη μυστική αδελφότητα, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/2_24.html

Το 1ο μέρος ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ - Τι είναι - Πότε ξεκινάν ιστορικά - Πως λειτουργούν, εδώ: http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/10/1_24.html


Πηγή : Μυστικές Εταιρίες, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 86-91

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου