Ο Θεός μιλάει μέσα από τους ζωντανούς οργανισμούς της Φύσης; (Μέρος 1ο)

Μια σειρά συγκλονιστικών άρθρων για το πώς ο Θεός μιλάει μέσα από τους ζωντανούς οργανισμούς της Φύσης και με ποιον τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να μιμηθεί τους οργανισμούς αυτούς για να γίνει όσο πιο τέλεια και ιδανική η ίδια η ζωή του!...

Λένε πως αν οι ανθρωπολόγοι σκάβουν στη γη και βρίσκουν ένα τριγωνικό κομμάτι από ένα αιχμηρό πυριτόλιθο, συμπεραί­νουν ότι αυτό πρέπει να έχει σχεδιαστεί από κάποιον για ν' αποτελεί την αιχμή ενός βέλους. Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι τέτοια πράγματα σχεδιάστηκαν για κάποιο σκοπό, δεν θα μπορούσαν να είναι προϊόντα τύχης.

Εντούτοις, όταν πρόκειται για ζωντανούς οργανισμούς, η ίδια λογική συχνά εγκαταλείπεται. Δεν θεωρείται απαραίτη­τος ένας σχεδιαστής. Αλλά ο πιο απλός μονοκύτταρος οργα­νισμός, ή απλώς το DNA του γενετικού του κώδικα, είναι πολύ πιο πολύπλοκο από ένα σχηματισμένο κομμάτι πυριτόλιθου. Εντούτοις όμως, οι εξελικτές επιμένουν ότι αυτοί οι οργανισμοί δεν είχαν σχεδιαστή, αλλά σχηματίστηκαν από μια σειρά τυχαίων γεγονότων.



Ωστόσο, ο Δαρβίνος αναγνώρισε την ανάγκη για κάποια δύναμη που μπορούσε να σχεδιάζει και την απέδωσε στη φυσική επιλογή. «Η φυσική επιλογή», ισχυρίστηκε, «εξετάζει προσεκτικά κάθε μέρα και κάθε ώρα σε όλο τον κόσμο, τις πιο μικρές παραλλαγές· απορρίπτοντας εκείνες που είναι ανωφελείς, και διατηρώντας όσες είναι επωφελείς». Τώρα όμως αυτή η άποψη χάνει έδαφος.

Ο Στέφεν Γκουλντ αναφέρει ότι πολλοί σύγχρονοι εξελι­κτές ισχυρίζονται τώρα ότι η ουσιαστική αλλαγή «μπορεί να μην υπόκειται σε φυσική επιλογή και μπορεί να απλώνεται διά μέσου των πληθυσμών συμπτωματικά». Ο ΓκόρντονΤέυλορ συμφωνεί: «Η φυσική επιλογή εξηγεί ένα μικρό μέρος του τι συμβαίνει: το μεγαλύτερο μέρος παραμένει ανεξήγη­το». Ο γεωλόγος Ντέιβιντ Ράουπ λέει: «Μια σπουδαία επί­καιρη εκδοχή στη φυσική επιλογή σχετίζεται με τα αποτελέ­σματα της καθαρής σύμπτωσης». Αλλά είναι η «καθαρή σύμπτωση» ο σχεδιαστής; Έχει την ικανότητα να παράγει τις πολυπλοκότητες που είναι η δομή της ζωής;



Ο ζωολόγος Ρίτσαρντ Λεγουοντίν είπε ότι οι οργανισμοί «φαίνονται να έχουν σχεδιαστεί προσεκτικά και περίτεχνα». Τους θεωρεί σαν «την κύρια απόδειξη ενός Υπέρτατου Σχεδιαστή».5 Θα είναι ωφέλιμο να εξετάσουμε μερικές από αυτές τις αποδείξεις.

Μικρά Πράγματα

Ας αρχίσουμε με τους μικρότερους ζωντανούς οργανι­σμούς: τους μονοκύτταρους οργανισμούς. Ένας βιολόγος είπε ότι οι μονοκύτταροι ζωικοί οργανισμοί μπορούν «να συλλαμβάνουν τροφή, να τη χωνεύουν, ν' απαλλάσσονται από τα περιττώματα, να μετακινούνται, να χτίζουν σπίτια, να έχουν σεξουαλική δραστηριότητα» και «χωρίς ιστούς, όργανα, καρ­διά και διάνοια—έχουν πραγματικά ό,τι έχουμε κι εμείς».


διάτομα

Tα διάτομα, μονοκύτταροι οργανισμοί, παίρνουν σιλικόνη και οξυγόνο από το νερό της θάλασσας και παράγουν γυαλί, με το οποίο κατασκευάζουν μικρά «κουτάκια» που περιέχουν την πράσινη χλωροφύλλη τους. Ένας επιστήμονας τα εκθειά­ζει τόσο για τη σπουδαιότητα τους όσο και για την ομορφιά τους. «Αυτά τα πράσινα φύλλα κλεισμένα μέσα σε αυτές τις κοσμηματοθήκες είναι το μέρος όπου το καθετί που ζει στις θάλασσες βρίσκει τα εννέα δέκατα της τροφής του». Ένα μεγάλο μέρος της αξίας της τροφής, βρίσκεται στο λάδι που παράγουν τα διάτομα, το οποίο επίσης βοηθά τα διάτομα να αναπηδούν ζωηρά κοντά στην επιφάνεια όπου μπορεί να εκτεθεί η χλωροφύλλη τους στο φως του ήλιου.


διάτομα

Tα γυάλινα όμορφα καλύμματα τους, λέει ο ίδιος ο επιστήμονας, έχουν «καταπληκτική ποικιλία σχημάτων—κύ­κλους, τετράγωνα, ρόμβους, τρίγωνα, ωοειδή, ορθογώνια— πάντοτε εξαίσια διακοσμημένα με γεωμετρικά σχέδια. Αυτά είναι λεπτοπλεγμένα με καθαρό γυαλί με τέτοια επιδεξιότητα που μια ανθρώπινη τρίχα θα έπρεπε να κοπεί κατά μήκος σε τετρακόσια κομμάτια για να χωρέσει ανάμεσα σ' αυτά τα σημάδια».


ακτινόζωα

Μια ομάδα ζώων που ζουν στους ωκεανούς, και ονομά­ζονται ακτινόζωα (ραδιολάρια) παράγουν γυαλί και με αυτό φτιάχνουν «γυάλινα σχήματα σαν τον ακτινοβολούντα ήλιο με μακριές λεπτές διαφανείς ακίδες που ακτινοβολούν από μια κεντρική κρυστάλλινη σφαίρα. Ή «γυάλινα στηρίγματα χτίζονται σε εξάγωνα και χρησιμοποιούνται για να κατασκευάσουν γεωδαιτικούς θόλους». Σχετικά με έναν μικροσκο­πικό κτίστη λέγεται ότι: «Ένας γεωδαιτικός θόλος δεν αρκεί γι' αυτόν τον υπεραρχιτέκτονα" πρέπει να είναι τρεις δαντε­λωτοί διακοσμημένοι γυάλινοι θόλοι ο ένας μέσα στον άλ­λον».Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν αυτά τα θαύ­ματα του σχεδίου—μόνο φωτογραφίες μπορούν να το κάνουν αυτό.


σφουγγάρια

Tα σφουγγάρια αποτελούνται από μονοκύτταρους οργα­νισμούς που αυτοσχηματίζονται σε αποικίες, «μπαίνοντας μέσα στην κατασκευή χωρίς να μπορούν να καταμετρηθούν όπως οι κόκκοι της άμμου στην ακρογιαλιά».9 Αν ένα σφουγ­γάρι πολτοποιηθεί μέσω ενός υφάσματος και έτσι χωριστεί στα εκατομμύρια μεμονωμένα κύτταρα, αυτά τα κύτταρα θα συνενωθούν πάλι και θα ξαναφτιάξουν το σφουγγάρι. Tα σφουγγάρια κατασκευάζουν σκελετούς γυαλιού οι οποίοι εί­ναι απίστευτα όμορφοι. Πολλοί λένε ότι το πιο καταπληκτικό απ' όλα είναι η Ευπλεκτέλλη (άνθος με το κοινό όνομα 'καλάθι της Αφροδίτης').

Σχετικά μ' αυτό, ένας επιστήμονας λέει: «Όταν κοιτάζετε έναν πολύπλοκο σφουγγάρινο σκελετό σαν κι αυτό που είναι φτιαγμένος από κρύσταλλο πυριτίου το οποίο είναι γνωστό [σαν Ευπλεκτέλλη], η φαντασία αδυνατεί να το συλλάβει. Πώς μπορούσαν φαινομενικά ανεξάρτητα μικροσκοπικά κύτ­ταρα να συνεργάζονται για να εκκρίνουν ένα εκατομμύριο γυάλινα σκλήθρα και να κατασκευάζουν ένα τέτοιο περίτεχνο και όμορφο πλέγμα; Δεν γνωρίζουμε».10 Αλλά ένα πράγμα γνωρίζουμε: Η σύμπτωση δεν είναι ο πιθανός σχεδιαστής.

Συνύπαρξη (Συμβίωση)



Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου δύο οργανισμοί φαί­νεται να έχουν σχεδιαστεί για να ζουν μαζί. Τέτοιες συνυ­πάρξεις αποτελούν παραδείγματα συμβίωσης. Ορισμένα σύκα και σφήκες χρειάζονται το ένα το άλλο για αναπαραγωγή. Οι τερμίτες τρέφονται με ξύλο αλλά χρειάζονται τα πρωτόζωα στα σώματα τους για να το χωνέψουν. Παρόμοια, τα βόδια, οι κατσίκες και οι καμήλες δεν θα μπορούσαν να χωνέψουν την κυτταρίνη των χόρτων χωρίς τη βοήθεια των βακτηρι­δίων και των πρωτόζωων που ζουν μέσα τους. Μια έκθεση λέει: «Το μέρος του στομάχου της αγελάδας όπου γίνεται η χώνεψη έχει όγκο 94 λίτρα (100 κουάρτς) περίπου—και πε­ ριέχει 10 δισεκατομμύρια μικροοργανισμούς σε κάθε σταγό­να».11 Φύκια και μύκητες συνδέονται και γίνονται λειχήνες. Μόνο τότε μπορούν να αναπτυχθούν κατ' ευθείαν επάνω σε γυμνό βράχο για να αρχίσουν να τον μετατρέπουν σε χώμα.



Μυρμήγκια με κεντρί ζουν σε βαθουλωμένα αγκάθια των ακακιών. Απομακρύνουν τα έντομα που τρώνε τα φύλλα του δέντρου και κατακόβουν και καταστρέφουν φυτά που προσπαθούν ν' αναρριχηθούν στο δέντρο. Με τη σειρά του το δέντρο εκκρίνει ένα ζαχαρώδες υγρό που απολαμβάνουν τα μυρμήγκια, και επίσης παράγει μικρούς ψεύτικους καρπούς που χρησιμεύουν σαν τροφή για τα μυρμήγκια. Μήπως το μυρμήγκι πρώτο προστάτεψε το δέντρο και μετά το δέντρο το αντάμειψε με καρπό; Ή μήπως το δέντρο παρήγαγε καρπό για το μυρμήγκι και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης το μυρμήγκι το προστάτεψε; Ή συμπτωματικά συνέβησαν όλα αυτά συγχρό­νως;



Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις τέτοιας συνεργασίας μετα­ξύ εντόμων και λουλουδιών. Έντομα γονιμοποιούν λουλού­δια και με τη σειρά τους τα λουλούδια τρέφουν τα έντομα με γύρη και νέκταρ. Ορισμένα λουλούδια παράγουν δύο είδη γύρης. Το ένα είδος γονιμοποιεί τους σπόρους, το άλλο είναι στείρο αλλά τρέφει τα έντομα-επισκέπτες. Πολλά λουλούδια έχουν ιδιαίτερα σημάδια και μυρωδιές για να κατευθύνουν τα έντομα στο νέκταρ. Καθώς μπαίνουν τα έντομα γονιμοποιούν το λουλούδι. Μερικά λουλούδια έχουν μηχανισμό εκπυρσοκρότησης. Όταν τα έντομα αγγίξουν τη σκανδάλη χτυπιού­νται από τους ανθήρες που είναι γεμάτοι γύρη.


αριστολοχία

Για παράδειγμα, το φυτό Αριστολοχία (Dutchman'spipe) δεν μπορεί να γονιμοποιηθεί από μόνο του αλλά χρειά­ζεται έντομα για να μεταφέρουν γύρη από άλλο λουλούδι. Το φυτό έχει ένα σωληνοειδές φύλλο το οποίο περικλείει το λουλούδι του, και αυτό το φύλλο είναι καλυμμένο με κερί. Έντομα που ελκύονται από τη μυρωδιά του λουλουδιού επικάθονται στο φύλλο και γλιστρούν μέσα σ' ένα θαλαμίσκο στον πυθμένα. Εκεί ώριμοι ύπεροι παίρνουν τη γύρη που φέρνουν τα έντομα και γίνεται η γονιμοποίηση. Αλλά επί τρεις μέρες ακόμη τα έντομα είναι παγιδευμένα εκεί από τρίχες και από τις κερωμένες πλευρές. Μετά απ' αυτό, η γύρη του ίδιου του λουλουδιού ωριμάζει και προσκολλάται σαν σκόνη πάνω στα έντομα. Μόνο τότε γέρνουν οι τρίχες και η κερωμένη επιφάνεια λυγίζει μέχρις ότου γίνει επίπεδη. Tα έντομα βγαίνουν έξω και εφοδιασμένα με τη νέα γύρη πετάνε σε μια άλλη Αριστολοχία για να τη γονιμοποιήσουν. Tα έντομα δεν ενοχλούνται απ' αυτή την τριήμερη επίσκεψη εφόσον χορταίνουν από το νέκταρ που είναι αποθηκευμένο γι' αυτά. Έγιναν όλα αυτά τυχαία; Ή έγιναν από ευφυές σχέδιο;


ορχιδέα Όφρυς

Μερικά είδη ορχιδέας Όφρυς έχουν στα πέταλα τους μια εικόνα θηλυκιάς σφήκας, που είναι γεμάτη με μάτια, κεραίες και φτερά. Ακόμη αυτό αναδίδει μυρωδιά θηλυκού σε κατά­σταση ζευγαρώματος! Το αρσενικό έρχεται να ζευγαρώσει αλλά γονιμοποιεί μόνο το λουλούδι. Μια άλλη ορχιδέα, η κορυανθής ορχιδέα, έχει νέκταρ που βρίσκεται σε ζύμωση, και κάνει τη μέλισσα να τρεμουλιάζεί' γλιστράει σ' ένα κοί­λωμα με υγρό και ο μόνος τρόπος για να μπορεί να βγει είναι να συρθεί κάτω από ένα στέλεχος το οποίο ρίχνει τη γύρη πάνω στη μέλισσα.

Συνεχίζεται...

Πηγή : Σακκέτος Άγγελος