Περιπτώσεις Breatharians
Ι. Οι Ρώσοι αυτότροφοι και η Zinaida Baranova
Η πιο γνωστή αυτότροφος στη Ρωσία είναι η Zinaida Baranova, μία εξηνταεπτάχρονη γυναίκα από την πόλη Krasnodar. Η γυναίκα αυτή, αρχικά, εγκατέλειψε το κρέας, μετά και τα λαχανικά. Ζει χωρίς τροφή και νερό ήδη για τεσσεράμισι χρόνια μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες από το Bauman Institute που την εξέτασαν και έλεγξαν τις διάφορες λειτουργίες του οργανισμού της, διαπίστωσαν με έκπληξη πως η βιολογική της ηλικία αντιστοιχεί με εκείνη μιας εικοσάχρονης!
Όμως, όπως η ίδια λέει, το να προσαρμοστεί σε αυτόν τον νέο τρόπο ζωής ήταν κάτι μάλλον σκληρό για αυτήν. Υπέφερε από κράμπες, εξάντληση, ξηροστομία, κ.λπ. Υπήρχαν στιγμές που νόμισε ότι πεθαίνει. Τελικά, μετά από ενάμισι μήνα, η υγεία της άρχισε να βελτιώνεται.»
2. Η περίπτωση του Prahladbhai Jani:
Ο εβδομηνταεξάχρονος Prahladbhai Jafii, εγκατέλειψε το σπίτι των γονιών του σε ηλικία επτά ετών και περιπλανήθηκε στις ζούγκλες των βουνών Abu, Girnar, Narmada, στην Ινδία. Στην ηλικία των έντεκα, είχε μία έντονη πνευματική εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, μετά την εμπειρία αυτή, δεν νοιώθει πια την επιθυμία να φάει, να πιει υγρά, να ουρήσει ή να αφοδεύσει και είναι σε καλή φυσική κατάσταση. Δεν μίλησε και πέρασε σε σιωπή πριν από σαράνταπέντε χρόνια (Maunbrat).
To 1942 εισήχθη στο νοσοκομείο Jaslok και παρέμεινε υπό την παρακολούθηση των γιατρών και της αστυνομίας για σαράντα πέντε ημέρες. Πριν από ενάμισι χρόνο, εξετάστηκε από τον Dr. Sudhir V. Shah για μία αρχική ανάλυση της κατάστασης της υγείας του. Δεν έχει κανένα προηγούμενο ιστορικό σοβαρών παθήσεων, εισαγωγών σε νοσοκομείο (με την εξαίρεση του 1945), ελαφρών ή σοβαρών χειρουργικών επεμβάσεων, ή ιστορικό λήψης κάποιου φαρμάκου!
Ο Jani αποφασίστηκε να παρακολουθηθεί από μία ομάδα γιατρών επί δέκα ημέρες συνεχώς. Δεν του επιτράπηκε να βγει από το δωμάτιο του, αλλά μόνο να μετακινηθεί για να κάνει διάφορες εξετάσεις και με τη συνοδεία γιατρών.
Το ιατρικό συμβούλιο, μετά το πέρας των ημερών εξέτασης του Jani έκανε την εξής δήλωση: «Έχουμε εκπλαγεί από το γεγονός της επιβίωσης του κ. Jani, ιδίως παρά το οτι δεν ούρησε επί 10 ημέρες, και παρόλα αυτά, παραμένει σε καλή φυσική κατάσταση".
3. Η περίπτωση της Therese Neumann
Η Therese Neumann στη Βαυαρία το 1898 και πέθανε το 1962. Το 1919, όταν ήταν είκοσι χρονών, μετά από μία σειρά από παθήσεις και τραύματα παρέλυσε και τυφλώθηκε, κάτι που επιβεβαιώνεται από ιατρικές βεβαιώσεις και αρχεία των νοσοκομείων της περιοχής που ζούσε. Ξαναβρήκε την όραση της την 29η Απριλίου του 1923, την ημέρα που έγινε η οσιοποίηση της St. Therese of Lisieux και ξαναπερπάτησε την 17η Μαΐου του 1925, την ημέρα που έγινε η αγιοποίη η της St. Therese of Lisieux. Και στις δύο περιπτώσεις προηγήθηκε της θαυματικής ίασης της ένα όραμα της τιμώμενης νέας Αγίας.
Η σημαντικότερη όμως χρονιά στη ζωή της Therese Neumann ήταν το 1926, όταν παρουσίασε για πρώτη φορά στο σώμα της «στίγματα», σημάδια που αντιστοιχούσαν στις ιερές πληγές που υπέστη ο Ιησούς Χριστός κατά τα Μαρτύρια και τη Σταύρωση Του. Για τα επόμενα 36 χρόνια της ζωής της συνέχισε να παρουσιάζει στίγματα κάθε Παρασκευή (φωτο δεξιά), με εξαίρεση τις Παρασκευές που έπεφταν ανάμεσα στα Χριστούγεννα και τα Φώτα καθώς και ανάμεσα στην Κυριακή του Πάσχα και την Πεντηκοστή, ή τις Παρασκευές που συνέπιπταν με μία μεγάλη θρησκευτική γιορτή.
Πριν από την εμφάνιση των στιγμάτων η Neumann έβλεπε οράματα και έπεφτε σε έκσταση, κατά τη διάρκεια της οποίες μιλούσε σε ακατάληπτες για τους γύρω τους γλώσσες που αναγνωρίστηκαν, αργότερα, από τους ειδικούς που την με- Αέτησαν ως Αραμαϊκά, Εβραϊκά και Ελληνικά της εποχής του Χριστού.
Η Neumann παρουσίαζε και μία ακόμα θαυμαστό πνευματικό χάρισμα. Επιβίωνε χωρίς τροφή και νερό, παίρνοντας μόνο καθημερινά τη Θεία Κοινωνία σύμφωνα με το Καθολικό τελετουργικό. Αυτό το χάρισμα της ξεκίνησε να εκδηλώνεται από τα Χριστούγεννα του 1922, όταν ξεκίνησε να διατρέφεται μόνο με υγρά και μέχρι την Ανάληψη του Σωτήρος την 6η Αυγούστου του 1926, ζούσε πίνοντας μόνο ένα κουτάλι νερό την ημέρα για να την βοηθάει να καταπίνει την Όστια.
Από τον Σεπτέμβριο του 1926 σταμάτησε να πίνει και αυτή την ποσότητα νερού και ζούσε μόνο με την καθημερινή Θεία Κοινωνία. Εάν μεσολαβούσαν περισσότερες από 24 ώρες ανάμεσα σε δύο διαδοχικές μεταλήψεις της, παρουσίαζε εξασθένηση και αδυναμία που διορθωνόταν αμέσως μόλις μεταλάμβανε.
Το 1927, ο επίσκοπος του Regensburg Antonius von Henle ζήτησε να γίνει ένας αυστηρός ιατρικός έλεγχος της περίπτωσης της. Η ιατρική παρακολούθηση της Neumann κράτησε για δεκατέσσερις ημέρες. Σε όλη τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, τέσσερις νοσοκόμες βρίσκονται δίπλα της κάθε στιγμή και σε εικοσιτετράωρη βάση για να την παρακολουθούν και για να καταγράφουν τη ζωή της.
Ακόμα, εξεταζόταν καθημερινά από τους δύο γιατρούς, ενώ παράλληλα γινόταν και καθημερινές εργαστηριακές εξετάσεις στο αίμα και τις εκκρίσεις της. Τα αποτελέσματα αυτής της παρακολούθησης ανακοινώθηκαν δημόσια τα οποία και επιβεβαίωναν ότι ζούσε χωρίς να παίρνει καθόλου τροφή ή νερό, παρά μόνο Θεία Κοινωνία.
Το φαινόμενο αυτό επανεξετάστηκε και επανεπιβεβαιώθηκε τον Ιούλιο του 1940, όταν μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο νοσηλεύτηκε με παράλυτο το μισό της σώμα και σε πλήρη αδυναμία να μετακινηθεί ή να εξυπηρετήσει με κάποιο τρόπο μόνη της τον εαυτό της και τις φυσικές σωματικές της ανάγκες.
Αυτή την φορά παρακολουθήθηκε από μία ολόκληρη επιτροπή καθηγητών ιατρικής, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού που, ξανά, βρισκόταν συνεχώς δίπλα της σε εικοσιτετράωρη βάση. Και τα αποτελέσματα αυτής της παρακολούθησης επιβεβαίωσαν το ότι η Therese Neumann ζει χωρίς τροφή και νερό και μόνο με την καθημερινή λήψη της Θείας Κοινωνίας.
Τέλος, η ίδια η Neumann, το 1953 κατέθεσε ένορκα ενώπιον των εκκλησιαστικών αρχών της Βαυαρίας, στην οποία αφού περιέγραφε τα όσα σχετίζονται με την εμφάνιση και την εκδήλωση του χαρίσματος της αφαγίας σε αυτήν, κατέληγε με τη δήλωση:
«Γνωρίζω και είμαι πεπεισμένη ότι ζω με τη χάρη του Θυσιασμένου Σωτήρα μας».
Η Neumann το 1962 και η σωρός της εκτέθηκε σε δημόσιο προσκύνημα. Λίγο πριν την ταφή της, χρειάστηκε να εξεταστεί η σωρός της από τέσσερις γιατρούς καθώς σε αυτήν δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή και τέσσερις μέρες μετά τον φυσικό θάνατο της, κανένα από τα γνωστά νεκρικά σημεία (ακαμψία, ελάττωση της θερμοκρασίας, χαρακτηριστική οσμή, κ.λπ.).
Οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι η Neumann δεν ήταν πια ζωντανή, παρά την έλλειψη των σημείων του θανάτου στο νεκρό της σώμα και έτσι έγινε η ταφή της. Σήμερα, υπάρχει αρκετή κινητικότητα για την αγιοποίηση της από την Καθολική Χριστιανική Εκκλησία.
4. Η περίπτωση του Paramahansa Yogananda Mukunda Lai Ghosh
Ο Paramahansa Yogananda Mukunda Lai Ghosh γεννήθηκε το 1893 στην Gorakhpur και πέθανε το 1952. Το 1946 ο Yogananda εξέδωσε το γνωστότατο πλέον βιβλίο για την ζωή του με τον τίτλο «Η αυτοβιογραφία ενός Yogi» (Autobiography of a Yogi). To βιβλίο αυτό έχει μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε δεκαοκτώ γλώσσες, είναι ακόμα ένα από τα best sellers και θεωρείται ως ένα από τα βιβλία αναφοράς για όσους θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με την Ινδική προσέγγιση της εσωτερικής φιλοσοφίας.
Ανάμεσα στις συναντήσεις και τις συζη τήσεις του Yogananda που περιέχονται στο βιβλίο «Η αυτοβιογραφία ενός Yogi», συμπεριλαμβάνονται και δύο συναντήσεις του με ανθρώπους που ζούσαν χωρίς τροφή και νερό, δύο περιπτώσεις που ήταν οι πρώτες που έλαβαν ευρύτερη δημοσιότητα και, σε σημαντικό βαθμό, καθόρισαν και καθορίζουν ακόμα την όλη στάση του κόσμου απέναντι στο φαινόμενο αυτών των χαρισματικών ανθρώπων. Ήταν και οι δύο γυναίκες, αντίστοιχης ηλικίας, που κατά τον Yoganada είχαν έρθει στο κόσμο μας με την αποστολή να μεταδώσουν την γνώση ότι είναι δυνατή η ζωή χωρίς τη λήψη τροφής και νερού.
Η πρώτη από αυτές τις δύο συναντήσεις που περιγράφει ο Yogananda, ήταν με την Ινδή Giri Bala. Η δεύτερη συνάντηση ήταν με μία χριστιανή γυναίκα που, κατά τον Yogananda, ήταν σε μία προηγούμενη ζωή της η Μαρία η Μαγδαληνή!
Η Giri Bala ήταν 68 χρονών όταν συναντήθηκε με τον Yogananda και ζούσε για 56 χρόνια χωρίς τροφή και νερό. Αν και ζούσε μία απλή ζωή σε ένα χωριό της Ινδίας, οι φήμες ήθελαν να έχει μεταφερθεί στο παλάτι του άρχοντα της περιοχής όπου έζησε για αρκετό καιρό υπό αυστηρή παρακολούθηση, μέχρι να διαπιστωθεί ότι όντως ζούσε αποκλειστικά με ενέργεια που έπαιρνε από το φως.
Σύμφωνα τα όσα ο Yogananda λέει ότι του εκμυστηρεύτηκε η ίδια, μετά από ένα καυγά με την πεθερά της έφυγε από το σπίτι και το χωριό της και περιπλανιόταν κλαίγοντας από τα βάθη της καρδιάς της και παρακαλώντας να της παρουσιαστεί ένας Guru που θα την μάθαινε να ζει τρεφόμενη μόνο από το θεϊκό φως.
Ξαφνικά υλοποιήθηκε μπροστά της ένας Guru που της δίδαξε μία ειδική τεχνική της Kriya ya Yoga που απελευθέρωνε το σώμα από την ανάγκη για φυσική τροφή. Από εκείνη την ημέρα και μετά, η Giri Bala σταμάτησε να τρώει τροφή, να πίνει νερό και να έχει φυσικές σωματικές εκκρίσεις. Σύμφωνα με τον Yogananda, της ανατέθηκε η αποστολή να δείξει ότι ο άνθρωπος μπορεί να τραφεί και να ζήσει από το αιώνιο Θεϊκό Φως.
Ακολουθεί η παρουσίαση της τεχνικής της ηλιοθέασης....
Συνεχίζεται....
Το πρώτο μέρος εδώ : http://fysikidrasi.blogspot.gr/2013/09/1_19.html
Πηγή : Τοξότης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου