Η ύπνωση, είναι τόσο παλιά όσο και η ανθρωπότητα. Ίσως η πιο παλιά γνωστή μορφή ψυχοθεραπείας. Ενώ οι περισσότερες ψυχολογικές μέθοδοι θεραπείας μπορούν να ανιχνευτούν ιστορικά σε διάστημα μικρότερο των δύο αιώνων, η χρήση της ύπνωσης είναι γνωστή κυριολεκτικά από την αυγή της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με τα ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, η ύπνωση, ή μορφές θεραπείας που είχαν πολλές ομοιότητες με την σύγχρονη υπνοθεραπεία, χρησιμοποιούνταν από τους Σουμέριους 6.000 χρόνια πριν, στα Ασκληπιεία, στα μαντεία της αρχαίας Ελλάδας, καθώς επίσης και στην αρχαία Αίγυπτο, Βαβυλωνία, Ινδία και όλους σχεδόν τους άλλους αρχαίους πολιτισμούς. Μεθόδους ύπνωσης για την θεραπεία των αρρώστων μέσω υπνωτικών υποβολών, χρησιμοποιούσαν εξαιρετικά μορφωμένοι μάγοι -ιατροί, σαμάνοι, ιερείς και τα φαινόμενα της συχνά περιγράφονταν σαν θαύματα που αποδίδονταν στους θεούς.
Η ύπνωση γεννήθηκε, όταν ο άνθρωπος άρχισε να σχηματίζει την αρχική συνείδηση της ύπαρξής του. Υπήρξε το πρώτο ξύπνημα μιας εποχής, όταν αιχμαλωτισμένος στις φυσικές γήϊνες δυνάμεις και νικημένος από τις καταστροφές του σύμπαντος, θέλησε να ορθώσει το ανάστημά του ενάντια στην φυσική κυριαρχία του κοντινού και μακρυνού κόσμου του σύμπαντος. Αρνούμενος να δεχθεί τη μοίρα του αδιαμαρτύρητα, ορθώθηκε ενάντια στον μακρόκοσμο ανασύροντας γνώσεις προαιώνιας Σοφίας. Μέσα από την ύπνωση την οποία ανέπτυξε σε υπερεπιστήμη, συνέλαβε από το αρχείο της ψυχής, τις γνώσεις που χρειάζονταν στην πάλη για τη σωτηρία και τη νίκη του.
Ο Υπνωτισμός λοιπόν, υπήρξε η καθολική «υπερ-επιστήμη» των αρχαίων μάγων, αυτών που η παράδοση αποκαλούσε ¨βασιλείς¨ και αυτό γιατί ο μυημένος στην ύπνωση αποκτούσε αληθινή εξουσία, όχι μόνο στους άλλους ανθρώπους, αλλά και πάνω στις δυνάμεις της φύσης. Περιελάμβανε όλες τις επιστήμες, (αστρονομία, φιλοσοφία, ιατρική, χημεία κλπ) ενωμένες κάτω από μια ενιαία και σταθερή μορφή. Σκοπός της ήταν, η ανακάλυψη του άγνωστου, των μυστηρίων της φύσης και της αρμονίας του σύμπαντος. Από αυτή την επιστήμη διδάχθηκε ο Αβραάμ, ο Ορφέας, ο Ζωροάστρης, ο Κομφούκιος. Ο Ενώχ και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος την χάραξαν πάνω σε πλάκες, αργότερα ο Μωϋσής την ερμήνευσε και ταυτόχρονα την κάλυψε μέσα από την συμβολική γλώσσα της Καμπάλας. (Καββάλα)
Οι ιερείς του θεού Ασκληπιού, παρουσιάζονται ότι γνώριζαν τις σημερινές μεθόδους μαγνητισμού, υπνωτισμού και υποβολής, με τις οποίες θεράπευαν στα Ασκληπιεία τους αρρώστους που τους επισκέπτονταν.
Προβλέψεις που γίνονταν με αυτοϋπνωτισμό, ήταν τόσο πιστευτές που συναντάμε «μαντεία» σε πολλά μέρη της Ελλάδας, απ΄ όπου οι ενδιαφερόμενοι έπαιρναν τους «χρησμούς» από τις Πυθίες και τους Ιερείς.
Ο πρώτος σοφός που επιστημονικά προσπάθησε, να λύσει τα μυστήρια της κοσμογονίας ήταν ο Πυθαγόρας. Στην Αίγυπτο σπούδασε τον υπνωτισμό, τα ιερά μαθηματικά και την επιστήμη των αριθμών, οι οποίοι και αποτέλεσαν το κέντρο του φιλοσοφικού του συστήματος. Ορφέας, Πυθαγόρας, Πλάτωνας, μπήκαν στις υπόγειες στοές των Πυραμίδων, όπου έμειναν για αρκετά χρόνια μακριά απ΄τους ανθρώπους και βγήκαν μόνο όταν άξια απέκτησαν την βαθιά γνώση και σοφία του Ιεροφάντη την οποία και μεταλαμπάδευαν στους μύστες των φιλοσοφικών συστημάτων τους μέσα από τις μυστικές σχολές τους.
Ο Επιμενίδης γνώριζε τα μυστικά του υπνωτισμού και η παράδοση αναφέρει μεταξύ άλλων, ότι κοιμήθηκε σε μια σπηλιά 57 χρόνια «ύπνος Επιμενίδειος». Ο Αριστοτέλης αναφέρει γι΄αυτόν ότι «εμαντεύετο περί των γεγονότων μεν, αδήλων δε». Ο Διοπείθης αναφέρεται σαν «Ανήρ χρησμολόγος πλήρης μαντείων και σοφός περί τα θεία». Ο Απολλώνιος Τυανεύς, υπνωτιστής, φιλόσοφος, μάγος, και θαυματοποιός, υπήρξε το πρώτο γνωστό «μέντιουμ» στην ιστορία. Γνώριζε τις γλώσσες όλων των φυλών χωρίς να τις έχει σπουδάσει και εισχωρούσε στις σκέψεις των ανθρώπων.
Πολλά περιστατικά αναφέρονται από φιλισόφους, γιατρούς, ιστορικούς απο επιγραφές που βρέθηκαν σε μνημεία, τοίχους αρχαίων ναών και σε παπύρους, που αποδεικνύουν τις βαθιές γνώσεις των αρχαίων στην ύπνωση και όχι μόνο.
Στην Ρώμη ήταν γνωστά τα μέντιουμ, που μεσολαβούσαν στην επαφή των αρρώστων και εκείνων που ζητούσαν συμβουλές από τους θεούς.
Στους χριστιανικούς χρόνους έως τα μέσα του 6ου αιώνα, υπήρχαν πολλοί ιερείς υπνωτιστές και μαγνητιστές που πετύχαιναν θεραπείες με την υποβολή και την ύπνωση μέσα στους ναούς. Το έργο των ιερέων ανέλαβαν σταδιακά χριστιανοί μοναχοί που έκαναν θαυματουργές θεραπείες με προσευχές, αγιασμό και λείψανα μαρτύρων και με την επίθεση των χεριών. Στον 11ο αιώνα βρίσκουμε την πρώτη εφαρμογή αυτοϋπνωσης στα μέλη μιας μοναχικής τάξης, των Ησυχαστών του Αγίου Όρους.
Η Ιερά Εξέταση, έδωσε τέλος σε πολλές μορφές θεραπευτικής τέχνης μεταξύ αυτών και στον υπνωτισμό. Όποιος τις ασκούσε διέτρεχε τον κίνδυνο να καεί στην πυρά σαν οπαδός του διαβόλου. Ξεχάστηκαν, αλλά ευτυχώς δεν λησμονήθηκαν από την μνήμη του συλλογικού ασυνείδητου.
Στον μεσαίωνα, η ιατρική χρήση του «μαγνήτη» αναβίωσε από τον Ελβετό γιατρό, αλχημιστή και φιλόσοφο Θεόφρασο Παράκελσο (1493-1541). Δίδασκε ότι ο αποφασιστικός παράγων όλων των θεραπειών είναι ο «εσωτερικός γιατρός». Έκανε γνωστά τα θεραπευτικά αποτελέσματα της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης στον ανθρώπινο οργανισμό. Τον Κίρχερ (1641) από τον οποίο έχουμε την επιστημονική εμφάνιση της λεγόμενης ύπνωσης των ζώων και μπορεί να θεωρηθεί σαν πρόδρομος του «ζωϊκού μαγνητισμού» του Μέσμερ. Τον Χέλλ (1777), καθηγητή και αστρονόμο, ο οποίος με τις «μαγνητικές θεραπείες του» θεράπευε εώς και το 70% των αρρώστων. Τον Αλέξανδρο ντε Τραλλ ο οποίος περιγράφει ότι ο υπνωτισμός «προκαλεί τον περιορισμό των νοσηρών καταστάσεων, ηρεμεί, ρυθμίζει και τονώνει» Αναφέρει επίσης πως η θέληση του πειραματιστή και η παθητική εγκατάλειψη του αρρώστου, επιταχύνουν και εντείνουν τα αποτελέσματα.
Η ιστορία της ύπνωσης στην αρχαιότητα, αποτελεί αντικείμενο μελέτης εξαιρετικού ενδιαφέροντος. Όσοι από εσάς ενδιαφέρονται να εντρυφήσουν, θα πρέπει να αναφερθουν σε αντίστοιχη βιβλιογραφία.
Πηγή : Δροσοσταλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου